Diaries of a Film Buff #10

Μια κινηματογραφική εβδομάδα με συγκομιδή μόλις τριών ταινιών και μάλιστα δύο στις τρεις από τη Ρουμανία καθώς και το “Miss Violence” του Αλέξανδρου Αβρανά. Κι οι τρεις όμως είναι τροφή για σκέψη και συστήνονται ανεπιφύλακτα για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά.

5.11.2013
Tales From The Golden Age (2009)

Σπονδυλωτή ταινία με πέντε ιστορίες και ισάριθμους σκηνοθέτες αλλά με κύριο σεναριογράφο τον Cristian Mungiu (του 4 Μonths 3 Weeks and 5 Days φυσικά). Όπως ο τίτλος υποδηλώνει στους γνώστες της ρουμάνικης πραγματικότητας

αναφέρεται στη “χρυσή εποχή” της χώρας δηλαδή τα τελευταία πολύ δύσκολα 15 χρόνια του μισητού καθεστώτος Τσαουσέσκου, όταν τόσο η λογοκρισία και η καταπίεση όσο και οι ελείψεις σε βασικά αγαθά είχαν κορυφωθεί. Τα σενάρια προέρχονται από ιστορίες- urban legends της εποχής που κυκλοφορούσαν τότε και έχουν προφανώς εγγραφεί στο συλλογικό συνειδητό και υποσυνείδητο του ρουμάνικου λαού. Το μαύρο χιούμορ της ταινίας και η σκοτεινή σάτιρα του παραλογισμού που βασίλευε σε κάθε τομέα της καθημερινής ζωής είναι απλά άφθαστα και μπορώ να πω ότι ειδικά οι δύο πρώτες ταινίες είναι ό,τι πιο αστείο έχω δει τον τελευταίο καιρό. Μετά το Child’s Pose της προηγούμενης εβδομάδας ξαναθυμήθηκα για τα καλά γιατί ο κινηματογράφος της Ρουμανίας πέρα από φεστιβαλική μόδα είναι μια από τις πιο αξιόλογες κινηματογραφίες αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο.

Click here to view the embedded video.

08.11.2013
Miss Violence

Tόσες μέρες μετά και και ακόμα δεν έχω καταλήξει αν το Miss Violence είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία ή ένα φιλμ με πολλά κοινά στοιχεία με τον Κυνόδοντα και στόχο την πρόκληση για την πρόκληση. Γίνεται άραγε να ισχύουν και τα δύο; Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια ταινία με πολύ καλό κάστινγκ (όσο και αν ο Θέμης Πάνου στο φιζίκ του μου κάνει λίγο για alter ego του Στεργιόγλου) και ενδιαφέρουσα σκηνογραφία και φωτογραφία (ο τρόπος που κινηματογραφείται το μικροαστικό ελληνικό διαμέρισμα είναι αξιοσημείωτος). Έχουν έτσι κι αλλιώς αρκετά και πολύ ενδιαφέροντα ειπωθεί ήδη για το φιλμ (αρκετά αρνητικά αλλά με σοβαρή επιχειρηματολογία) αλλά όποιος θέλει να έχει έστω και μια στοιχειώδη ιδέα για την εγχώρια παραγωγή σήμερα πρέπει να έχει δει αυτή την ταινία. Για να το shock value της ταινίας να πω πάντως ότι έχουμε δει και χειρότερα (A Serbian Film κανείς;) αφενός και αφετέρου δε γίνεται όλα τα τερατώδη να συμβαίνουν μόνο off screen. Τα κοινά στοιχεία με άλλες πρόσφατες εγχώριες δημιουργίες είναι υπαρκτά αλλά δεν ξέρω αν αυτό πρέπει να στοιχειοθετήσει μομφή ή απλή διαπίστωση (όποιος ζει σε κενό αέρος να σηκώσει το χέρι του). Φαντάζομαι ότι μόνο το τεστ του χρόνου θα δείξει τη θέση του Miss Violence στο πάνθεον της εγχώριας κινηματογραφίας. Ο Αβρανάς μοιάζει να ξέρει τι θέλει να κάνει και πώς να το κάνει με την κάμερα ελπίζω να έχει ανάλογη συνέχεια.

Click here to view the embedded video.

10.11.2013
The Autobiography of Nicolae Ceauşescu

Το εν λόγω ντοκιμαντέρ είναι η ανεστραμμένη όψη του Tales from the Golden Age. Συνίσταται μόνο σε hardcore σινεφίλ και ενδιαφερόμενους για την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία αφού φτάνει τις τρεις ώρες σε διάρκεια (μετά από συγκέντρωση υλικού άνω των χιλίων ωρών από τα εθνικά αρχεία της Ρουμανίας). Όπως ο τίτλος έμμεσα αφήνει να εννοηθεί πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ χωρίς αφηγητή, που συγκεντρώνει πολλά και διαφορετικά κινηματογραφημένα περιστατικά της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής του μικρόσωμου ζεύγους που κυβέρνησε τη Ρουμανία από το 1965 έως το 1989 με απολυταρχικό τρόπο. Κι όμως μέσα από τη φαινομενικά ουδέτερη παράθεση στιγμιοτύπων (λογοκριμένων ως επί το πλείστον αφού προέρχονται από το κρατικό κανάλι της χώρας) διαφαίνεται μέσα στο πέρασμα του χρόνου η αυξανόμενη απαίτηση για προσωπολατρεία του Τσαουσέσκου, καθώς και η αντίστροφη πορεία της ευημερίας του λαού. Δεν είναι τυχαίο ότι τα έγχρωμα άρα και πιο πρόσφατα στιγμιότυπα είναι ακόμα πιο θλιβερά και στημένα. Επίσης εντύπωση κάνουν οι παράτες που στήνει το καθεστώς τόσο σε κάθε δημόσια εμφάνιση του ζεύγους (που μοιάζει να έχει μονίμως μια κάμερα ό,τι και να κάνει) όσο και στις επισκέψεις άλλων ηγετών, οι οποίες συγκρίνονται σε μεγαλειώση κακογουστιά, όχι τυχαία, μόνο με τις αντίστοιχες εκδηλώσεις όταν ο Τσαουσέσκου επισκέπτεται την Κίνα και κυρίως τη Βόρεια Κορέα. Το μεγαλοπρεπές αυτό κιτσαριό, προϋπόθεση κάθε αντίστοιχου καθεστώτο,ς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την καταβεβλημένη αλλά απολύτως ανυποχώρητη παρουσία του ζέυγους λίγη ώρα πριν την εκτέλεσή τους στις 22 Δεκεμβρίου του 1989, σκηνή που οριοθετεί την αρχή και το τέλος του φιλμ.

Click here to view the embedded video.