Diaries of A Film Buff #6

Μερικές φορές μια παλιά κλασική ταινία αποτελεί όαση στην έρημο των νέων αλλά μέτριων κυκλοφοριών.

02.10

The Ambassador: Εξωφρενικό ντοκιμαντέρ του Δανού δημοσιογράφου Mads Brügger που είχε κάνει αίσθηση και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης του 2012. Και πως να γίνει αλλιώς αφού εξιστορεί την προσπάθεια του σκηνοθέτη να αποκτήσει στη μαύρη αγορά διπλωματικό τίτλο από τη Λιβερία και να γίνει διπλωμάτης στην Κεντροαφρικανική

Δημοκρατία με στόχο να κάνει βρώμικες μπίζνες με ματωμένα διαμάντια. Μπορεί κάποιος να το δει είτε ως ένα χρονικό του μετα-αποικιακού χάους που άφησαν οι Ευρωπαίοι στην Αφρική είτε ως μια κακόγουστη φάρσα. Σίγουρα πάντως διαψεύδει πανηγυρικά όσους πιστεύουν ότι το ντοκιμαντέρ δε μπορεί να φτάσει τη μυθοπλασία.

Jobs: Όχι ότι περιμένατε να διαβάσετε αυτή τη στήλη για να μάθετε ότι το Jobs είναι πατάτα ολκής αλλά θα βάλω και εγώ το λιθαράκι μου στο θάψιμο του εν λόγω φιλμ. Αποσπασματική πλοκη, νυσταλέα σκηνοθεσία και καμιά κινηματογραφική ή αφηγηματική αρετή στον ορίζοντα. Για να μη πω δε πως ο Justin Timberlake όταν παίζει τον ιδρυτή του Νapster στο The Social Network είναι ερμηνευτικός ογκόλιθος μπροστά στην καρικατούρα Steve Jobs του Aston Kutcher.

03.10

Lucky Center People International: Άλλο ένα ντοκιμαντέρ που είχε κάνει αίσθηση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (στην παρθενική διοργάνωση του 1998) και μάλιστα είχε συμπεριληφθεί στις επιλογές για την επετειακή δεκαπενταετία του φεστιβάλ πριν λίγους μήνες. Μια σουηδική μουσική κολλεκτίβα, της “Λέσχης των Τυχερών Ανθρώπων”, γυρνά τον κόσμο και κάνει ένα κολάζ εικόνων και ήχου, από διαφορετικούς ανθρώπους και κουλτούρες έχοντας ως έναν πολύ χαλαρό θεματικό άξονα τους διαφορετικούς τρόπους ύπαρξης, πίστης και την εσωτερική ζωή του ανθρώπου και όχι μόνο. Πολύ ανορθολογικό και ανορθόδοξο για τα γούστα μου, αναγνωρίζω όμως ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη δημιουργία για ανοιχτόμυαλους θεατές.

http://www.youtube.com/watch?v=emnBgKcYYJ8

04.10

Αll Is Bright: Μια indie ταινία που τικάρει πολλά από τα απαραίτητα κουτάκια:
α) σενάριο που συμπυκνώνεται σε μιάμισι γραμμή με ήρωες απόκληρους losers (ένας Καναδός πρώην κλέφτης πάει μαζί με τον πρώην συνεργό του που του πήρε και τη γυναίκα παρεπιπτόντως στη Νέα Υόρκη για να πουλήσουν χριστουγεννιάτικα δέντρα).
β) καλές ερμηνείες από τρεις ποιοτικούς ηθοποιούς ( Paul Giamatti- που κάποιον μου θυμίζει, Paul Rudd, Sally Hawkins)
γ) ιδιότυπο χιούμορ.

Ευχαριστήθηκα αρκετά αυτή την (αντί-)χριστουγεννιάτικη ταινία αν και υποδοχή των κριτικών ήταν ιδιαιτέρως χλιαρή.

05.10

We’re The Millers: Το ότι αυτή η ταινία αρέσει τόσο πολύ στους θεατές (βλέποντας τη βαθμολογία του κοινού από το Αθηνόραμα μέχρι το Rotten Tomatoes) με κάνει να χάνω κάθε ελπίδα για το μέλλον του εμπορικού κινηματογράφου. Το ότι έκατσα και την είδα και εγώ ολόκληρη σβήνει επιπροσθέτως και κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης.

Shadows: Μετά την Οικογένεια Μίλερ η πρώτη ταινία του Κασαββέτη ήταν κάτι σαν βάλσαμο για τα μάτια και τον εγκέφαλο. Το πρώτο χρονικά από τα πέντε πιο χαρακτηριστικά έργα του σκηνοθέτη που μάζεψε σε boxset η Criterion και ταινία-σταθμός για το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά. Ας μη ξεχνάμε όλα άρχισαν (και) από εδώ ταυτόχρονα και παράλληλα με Godard και Truffault στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

06.10

Broken: Aγγλικό κοινωνικό (μελό-)δράμα που θυμίζει κάπως και Lynne Ramsey ή Αndrea Arnold, το ντεμπούτο του Rufus Norris μαζεύει ένα αξιόλογο καστ (Tim Roth, Cillian Murphy), με κορυφαία τη μικρή πρωταγώνιστρια Eloise Lawrence, και καταφέρνει να δημιουργήσει μια σφιχτοδεμένη ρεαλιστική ταινία που στο τέλος προδίδεται από την υπερβολική, μεταφυσική στροφή στο σενάριο.

Τα σινεφίλ links της εβδομάδας:

-Αρχίζει από αύριο Πέμπτη το έβδομο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου στην Ταινιοθήκη. Διαρκεί δέκα ημέρες, το πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα πλούσιο και εκλεκτικό και μπορείτε να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες εδώ.

-Ο γνωστός κυρίως μέσα από τη στήλη του στην Athens Voice Δημήτρης Φύσσας έγραψε και κυρίως διανέμει δωρεάν ηλεκτρονικά σε pdf ένα βιβλίο αναφοράς σχεδόν 1000 σελίδων για τα σινεμά του Δήμου Αθηναίων. Bρίσκεται και εδώ.

-Ένα νέο βιβλίο ανατρέπει την κρατούσα άποψη για την αντιναζιστική στάση των μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο και μάλιστα μιλά για συνεργασία Hollywood και ναζί μέχρι το 1939. Διαβάστε περισσότερα εδώ.