Chromatics – “Kill For Love”

Είναι φρόνιμο, η κάθε ακρόαση του νέου και τέταρτου κατά σειρά πλήρης διάρκειας άλμπουμ των Chromatics να ξεκινά με μια παραδοχή: o στόχος του εγκατεστημένου στο Πόρτλαντ σχήματος, είναι ξεκάθαρα καθορισμένος και το παρακινεί να απλώσει τις πυκνές synth ατμόσφαιρές του. Και κάπου παραδίπλα στέκεται κι η φιλοδοξία του να προκαλεί συγκινήσεις με πλουμιστή ποπ μουσική, δίχως μπόλικους στίχους και εντυπωσιακούς φωνητικούς ακροβατισμούς.

Σε κάθε τους ηχογραφημένη κατάθεση ακούς τη σαγηνευτικά απόκοσμη χροιά της Ruth Radelet, σε απευθείας

σύνδεση με το echo, να άδει αραιά και με εύθραυστο τρόπο ανάμεσα στις ρομαντικές neon καρτ ποστάλ των 80s.

Η παρατεταμένη δισκογραφική αποχή των Chromatics, λοιπόν, λαμβάνει τέλος με την έκδοση του Kill For Love, το οποίο καταφθάνει ώστε να προστεθεί στο εξαιρετικό δίπολο δίσκων τους Plaster Hounds και Night Drive. Εκ της έκβασης των ηχογραφήσεων αντιλαμβάνεσαι πως άξιζε η πενταετής απουσία τους απ’ το προσκήνιο. Για να την δικαιολογήσουν επιστρατεύουν τα κελαριστά κιθαριστικά riffs που μνημονεύουν αμέσως τους Cure του Disintegration, καθώς επισκέπτονται ανελλιπώς τη χορευτική σύζευξη post punk και electropop των New Order και τα ευαίσθητα ηχοτόπια του Midnight Express. Άλλωστε, η πρώιμη electronica του Giorgio Moroder  πλησίον της Italo Disco ρυθμολογίας τους αποτελεί κυρίαρχο σημείο αναφοράς. Τα λεπτοσμιλεμένα “A Matter Of Time” και “There’s A Light Out On The Horizon”,  αποτελούν αδιάσειστα τεκμήρια αυτού. Δεν παραλείπουν, όμως, να δώσουν σποραδικά επιπρόσθετα ηχητικά δεδομένα, αναδιαμορφώνοντας το εμβληματικό “Into The Black” του αειθαλούς Neil Young, καθώς και παρεμβάλλοντας μελωδικές γραμμές κιθάρας κατευθείαν απ’ την άλλη άκρη του Ατλαντικού (“The Page”). Συνυπολογίστε και τα 14 ambient λεπτά του outro “No Escape”.

Οι κορυφές του άλμπουμ είναι επαρκείς τόσο σε πλήθος όσο και σε συναισθηματική ένταση. Με το “The Lady” συνδέουν την italo dance ικανότητά τους με μια άκρατη synth pop θολούρα, ενώ προηγουμένως θέτουν ευκολομνημόνευτα το ζήτημα του “indie hit” με το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να εμπεριέχεται στο επερχόμενο άλμπουμ των The XX, με μια μικρή ασφαλώς μείωση των bpm. Κάπου θα σας φανεί ωφέλιμο το electro φορτίο του σπαραξικάρδιου “Candy”, με το drum machine σα σωστό παλμογράφο καρδιακής κατάστασης, ενόσω θα στήνουν μια παραδεισένια παράσταση που θα τη βαφτίσουν κατάλληλα ως “Birds Of Paradise” και θα κολυμπούν νοσταλγικά σε κρυστάλλινα ύδατα (“The River”).

Σε κάθε περίσταση, αν και ουδέποτε εθεάθη καταγεγραμμένη η συσχέτιση με τους Young Marble Giants, δε μου το βγάζεις απ’ το νου πως οι Chromatics ακούν ευλαβικά και με κάθε ευκαιρία το magnus opus των τελευταίων ονόματι Youth Colossal. Η μινιμαλιστική προσέγγιση, οι μειλίχια τοποθετημένες ερμηνείες, η σαγήνη των mid-tempo οργανικών μερών, η αμιγώς εύθραυστη φύση του background. Μα για μια στιγμή: όλα κυλούν εδώ υπό αυστηρά δικούς τους κανόνες και αρχές, που σπεύδουν να διατυπώσουν σε καθεμία απ’ τ