Έλλειψη Εσωκομματικών Δημοκρατικών Διαδικασιών, Αξιοκρατίας & Ελεύθερης Πλουραλιστικής Πολιτικής Επιλογής!

Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν τα Συνέδρια των τριών μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων στη χώρα μας, της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία και του ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής, εκλέγοντας το ανώτατο καθοδηγητικό τους όργανο, την Κεντρική Επιτροπή τους (ΚΕ), και ήρθε η ώρα της αξιολόγησης επί της ουσίας της όλης διαδικασίας και του μηνύματος που αποπνέει το αποτέλεσμα της κάλπης για την ανάδειξη κάθε νέας ΚΕ.

Αν κοιτάξουμε για το πώς τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας,

έντυπα και ηλεκτρονικά, παρουσίασαν τα αποτελέσματα των εκλογών στα όργανα αυτά είναι πανομοιότυπα, καθώς μιλούν για ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού τους, για περισσότερους ηλικιακά νέους, για τη νέα γενιά που δοκιμάστηκε από την κρίση και ήρθε η ώρα να μπει μπροστά, για στελέχη από όλο το κοινωνικό φάσμα, για καταξιωμένους στο χώρο εργασία τους, κ.λ.π.

Όμως, όταν τα ίδια τα κόμματα θεωρούν την ύπαρξη της αξιοκρατίας με την αξιολόγηση των υπαλλήλων και στελεχών σε όλη την πυραμίδα της Δημόσιας Διοίκησης ως θεμέλιο λίθο για την αξιοκρατική βελτίωση του δημόσιου συστήματος παραγωγής, γιατί δεν το πράττουν και μέσα στα ίδια τα κόμματα τους;

Ένα κόμμα, μια παράταξη που σέβεται τον εαυτό της, φυσικά και έχει πολυφωνία ως αποτέλεσμα των δημοκρατικών διαδικασιών. Αυτή πρέπει να εκφράζεται στα όργανα τους, χωρίς υποδείξεις και παρεμβάσεις άνωθεν, αλλά ελεύθερα, πλουραλιστικά, αξιοκρατικά, δημοκρατικά από τη βάση, από την κοινωνία.

Το ερώτημα που μπαίνει, στην προκειμένη περίπτωση, είναι κατά πόσον η εκλογή για την ανάδειξη των μελών της ΚΕ πραγματοποιείται κατ’ ουσία ελεύθερα, πλουραλιστικά και αξιοκρατικά δίνοντας στους συνέδρους ή μέλη να επιλέξουν ανεπηρέαστοι και αξιοκρατικά μεταξύτων υποψηφίων, αξιολογώντας και επιλέγοντας τους καλύτερους και τους αρίστους;

Γιατί, τα ίδια λειτουργούν με εσωστρέφεια και γίνονται αυτόχειρες στραγγαλίζοντας την εσωτερική τους δημοκρατία, με «ομάδες», «γιάφκες» και «μηχανισμούς» χωρίς αξιοκρατικά, αξιακά, πολιτικά και κοινωνικά κριτήρια, αλλά μόνον και μόνον «παρεϊστικα» με μοναδικό κριτήριο την «τυφλή» αφοσίωση στην οποιαδήποτε απόφαση της «ομάδας»;

Γιατί, αντί της συζήτησης, του διαλόγου, της ανταλλαγής απόψεων, σκέψεων και προτάσεων, που οδηγούν στη σύνθεση από όπου και θα αναδειχθούν οι καλύτεροι και άριστοι του χώρου για την ΚΕ, καταφεύγουν σε αντιδημοκρατικές μεθόδους, με τις γνωστές «γραμμές» και «λίστες», που ως αποτέλεσμα έχουν την πριμοδότηση των κολλητών και των αρεστών.

Γιατί, ποια είναι η διαφορά μεταξύ των διορισμένων οργάνων από αυτά που εκλέγονται μέσα από τις «γραμμές» και τις «λίστες», που αποφασίζονται από τους επικεφαλής των ομάδων και μοιράζονται στους συμμετέχοντες στην ψηφοφορία, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «άβουλοι» και «πειθήνιοι» ακόλουθοι, που θα ψηφίσουν τους «εκλεκτούς» τους; Στην πραγματικότητα πρόκειται για έμμεσους διορισμούς καθότι η «γραμμή είναι ιερή»!

Γιατί, αφού τα ίδια τα κόμματα ευαγγελίζονται την ισότητα σε όλες τις εκφάνσεις της, δεν εντάσσουν τους άξιους/ες και αρίστους/ες στις «γραμμές» που διακινούν οι διάφορες «ομάδες», αλλά τους δίδουν ποσοστώσεις, αλλοιώνοντας και με αυτό το τεχνητό τρόπο την επιθυμία των ψηφοφόρων;

Γιατί να υπάρχει στους επικεφαλής των «ομάδων» τόση ανασφάλεια και φοβία ώστε να προτιμούν τους ετερόφωτους και πιστούς, από τους αυτόφωτους και φορείς των νέων ιδεών και καινοτομιών;

Τα κόμματα ως θεσμοί με πολιτική κουλτούρα και ως πυλώνες της δημοκρατίας, ήρθε ο καιρός να κάνουν την υπέρβαση και να κατακτήσουν στην πράξη τις εσωκομματικές δημοκρατικές

διαδικασίες, την αξιολόγηση, την αξιοκρατία και την ελεύθερη πλουραλιστική επιλογή, με αξιοκρατία και διαφάνεια καταργώντας τις «γραμμές» και τις «λίστες» κατά την εκλογή των οργάνων τους, μειώνοντας τους σταυρούς στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα, έτσι ώστε να αποτελούν την δικλείδα ασφαλείας της άμεσης βούλησης των εκλογέων.

Σήμερα, στον 21ο αιώνα, έφτασε η ώρα να αφήσουμε τις παθογένειες και τα κακώς κείμενα πίσω μας, γιατί αν θες ως πολιτικός οργανισμός να είσαι ζωντανός, σύγχρονος με όραμα και προοπτική και να παράγεις πολιτική έχοντας δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο είναι αδιανόητο να μην χρησιμοποιείς τον ευθύ πολιτικό λόγο, την αξιοκρατία, την διαφάνεια και τις δημοκρατικές διαδικασίες, για να εκλέγονται οι καλύτεροι και οι άριστοι.

ΥΓ: Η ιστορία, μας έχει δείξει ότι, όταν ο πολιτικός στην κατάλληλη χρονική στιγμή παίρνει εκείνες τις αποφάσεις που θα κτυπήσουν παθογένειες είναι καινοτόμες και υπερβατικές αναδεικνύεται και γίνεται πραγματικός ηγέτης.

Γιάννης ΔιονυσόπουλοςΔιδάκτωρ Οικονομικών ΕπιστημώνΑν. Γραμματέας Τομέα Επιστημόνων ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣΜέλος ΣτΑ Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδα