Αγροτική πολιτική: Παράγουμε περισσότερο ρυπαίνοντας λιγότερο

Περιβάλλον, Ενέργεια, Οικολογία:

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) παραμένει μια από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές πολιτικές και οι διαπραγματεύσεις για τη νέα αναθεώρησή της είναι κρίσιμες όχι μόνο για τον κόσμο της υπαίθρου αλλά για όλους τους Ευρωπαίους, τονίζει σε συνέντευξη που που παραχώρησε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ο πρόεδρος της επιτροπής Γεωργίας του ΕΚ, Ιταλός ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών, Paolo de Castro.

Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ευρωπαίοι παραγωγοί, τονίζει

ο Paolo de Castro, είναι «να παράγουν περισσότερο ρυπαίνοντας λιγότερο», για να υπογραμμίσει επίσης πόσο σημαντικό είναι να χρηματοδοτηθεί επαρκώς η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) από τον προϋπολογισμό της ΕΕ.

Ο προϋπολογισμός της ΚΑΠ (περίπου 40% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ) είναι στην πραγματικότητα μικρός σε σχέση με τους αντίστοιχους άλλων μεγάλων  οικονομιών, όπως των ΗΠΑ.

«Στις ΗΠΑ υπάρχουν δύο εκατομμύρια αγρότες και ο αντίστοιχος προϋπολογισμός είναι διπλάσιος από εκείνον της ΕΕ που έχει 10 εκατομμύρια αγρότες.  Περάσαμε από τα 15 στα 27 κράτη μέλη με τον ίδιο προϋπολογισμό», σημειώνει ο de Castro.

Την ίδια ώρα, η  «πράσινη» πτυχή της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αναθεώρηση της ΚΑΠ, η χρήση του 7% της καλλιεργούμενης σήμερα γης για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, έχει επικριθεί από πολλούς και ο De Castro εκφράζει το φόβο ότι η εφαρμογή της πρότασης θα αυξήσει τη γραφειοκρατία και θα περιορίσει την παραγωγή:

«Δε νομίζω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να ενισχύσουμε το αγροτικό δυναμικό της Ευρώπης καθώς, στο κάτω – κάτω εκείνο που έχουμε ανάγκη είναι να αυξήσουμε την παραγωγή με βιώσιμο τρόπο. Πώς να εξηγήσω, για παράδειγμα, στον ελαιοπαραγωγό ότι θα πρέπει να μειώσει την παραγωγή του κατά 7%;  Θα υποχρεωθούν να κόψουν τα δέντρα τους;  Δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος».

Για τον De Castro, η πρόταση της επιτροπής υπονομεύει την επίτευξη της αναγκαίας ευελιξίας: «Με 27 κράτη μέλη δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζουμε τους ίδιους κανόνες με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι όλες οι χώρες έτοιμες γι αυτό» σημειώνει, «δεν είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο». Δεύτερο πρόβλημα είναι οι παρεμβάσεις στις αγορές. «Εμείς προτείναμε νέα εργαλεία, αλλά δεν βλέπουμε κανένα νέο εργαλείο στις προτάσεις της Επιτροπής».

Όσον αφορά τον συγκερασμό των θέσεων και αναγκών των κρατών της ανατολικής και της δυτικής Ευρώπης σε ότι αφορά τις διαφορές που παραμένουν στα συστήματα πληρωμών προς τους αγρότες, ο Ιταλός ευρωβουλευτής δηλώνει ότι δεν είναι εύκολος, επισημαίνοντας την ανάγκη αμοιβαίων υποχωρήσεων.

«Όλα τα νέα κράτη μέλη θέλουν επιτάχυνση της ευθυγράμμισης παλαιών-νέων και προσωπικά συμφωνώ. Θέλουμε να επιταχύνουμε για να πετύχουμε την ευθυγράμμιση σε 20-25 χρόνια αλλά παράλληλα πρέπει να διατηρήσουμε μια ισορροπία και καλή ισορροπία είναι να γίνει αποδεκτή η θέση του ΕΚ. Η ύπαρξη ικανού προϋπολογισμού είναι προϋπόθεση», καταλήγει.

Αναφορικά με το ρόλο του ΕΚ στις διαπραγματεύσει