Μιγκέλ ντε Θερβάντες

«Αργόσχολε αναγνώστη, πίστεψέ με δίχως να σου ορκιστώ ότι θα ’θελα το βιβλίο αυτό, ως παιδί της διάνοιας, να ’ναι το πιο όμορφο, το πιο εύθυμο και το πιο ιδιοφυές που θα φανταζόταν κανείς. Δεν μπόρεσα όμως να πάω αντίθετα με την τάξη της φύσης, σύμφωνα με την οποία κάθε πράγμα γεννά το όμοιό του. Κι έτσι, τι θα μπορούσε να γεννήσει το στείρο και ανεπαρκώς καλλιεργημένο πνεύμα μου, αν όχι την ιστορία ενός παιδιού στεγνού, μαραμένου, φαντασιόπληκτου, γεμάτου από ποικίλες σκέψεις που ποτέ κανείς δε φαντάστηκε, σαν κάποιον που έχει γεννηθεί σε φυλακή, εκεί όπου καθετί άβολο έχει την κατοικία

του και κάθε θλιβερός θόρυβος τη διαμονή του;»

Έτσι ξεκινά ο πρόλογος που έγραψε για τον «Δον Κιχώτη» ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες |29.9.1547 - 22.4.1616|, ο μεγαλύτερος συγγραφέας της ισπανικής λογοτεχνίας κι ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους σε όλο τον κόσμο. Υπηρέτησε για αρκετά χρόνια ως μισθοφόρος του ισπανικού στρατού λαμβάνοντας μέρος και στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, ενώ από το 1606 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μαδρίτη, όπου κι έζησε ως τον θάνατό του αφιερωμένος στη συγγραφή. Το 1605 δημοσίευσε τον πρώτο τόμο του μυθιστορήματος που επρόκειτο να αποτελέσει ένα από τα κλασικά, παγκόσμια αριστουργήματα, το έργο «Ο μεγαλοφάνταστος ιδαλγός Δον Κιχώτης από τη Μάντσα», ενώ έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, το 1615, ακολούθησε ο δεύτερος τόμος. Η επιρροή αυτού του έργου ήταν μεγάλη: ξεκινώντας ήδη από το 1612 και φτάνοντας ως τις μέρες μας, ο ιδαλγός Δον Κιχώτης εμπνέει λογοτέχνες, δοκιμιογράφους, ζωγράφους και σκηνοθέτες, μένοντας ζωντανός μέσα από κάθε μορφή τέχνης.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο