Ανδρέας Μικρούτσικος: «Όταν πέθανε ο Θάνος, έκανα ένα μήνα που έτρωγα από τα μακαρόνια που μου είχε απόθεμα»

Για την τηλεοπτική του καριέρα αλλά και για τις δυσκολίες στη ζωή του μίλησε ο Ανδρέας Μικρούτσικος στον Μάνο Νιφλή και την εκπομπή Στιγμές.

Όπως είπε, σε κάθε τηλεοπτικό του project έμπαινε με καρδιά και ψυχή «ακόμα και όταν το δομικό υλικό έχει τρύπες». «Έκανα το Επιτέλους μαζί που είχε επιτυχία και έλεγαν όλοι ότι φέρνει το άσχημο πρόσωπο της κοινωνίας. Τις εκπομπές τις έκανα με τόσο γνήσιο τρόπο. Έμπαινα στη θέση του ναρκομανή που μύριζε θάνατο και μετά έψαχνα να του βρω δουλειές, να πάει απεξάρτηση. Αλλά εγώ γύρναγα το πρωί και έδενα τις δικές μου πληγές. Ερείπιο ήμουνα γιατί το έκανα τίμια, γνήσια, με ψυχή, συμμετείχα! Τον τελευταίο καιρό έχω μια κριτική αντίληψη για τα πάντα. Αντιδράσεις είχα και θα έχω πάντα. Ξέρω τηλεοόραση ενώ σήμερα πολλά δομικά υλικά της τηλεόρασης για να μην πω παρουσιάστριες, παρουσιαστές, αρχισυντάκτες, είναι "καυσόξυλα" για τον χειμώνα» ανέφερε.

Ο παρουσιαστής συγκινήθηκε για άλλη μια φορά αναφερόμενος στον αδελφό του, Θάνο Μικρούτσικο και πώς τον προστάτευε ακόμα και μετά τον θάνατό του.

«Ο Θάνος με προστάτευε από την ημέρα που βγήκα. Γύρισε στη μητέρα μου και της είπε "Μπεμπέκα τώρα που θα βγει ο μικρός έχω αποφασίσει να μην σε λέω έτσι για να μην ακούει, θα σε λέω μαμά". Όταν μου συνέβησαν τα δράματα τα δικά μου, εμφανίστηκε ο Θάνος και με είχε στην πένα. "Είσαι μέλος της οικογένειας" μου είπε. Δεν είχα ούτε ευρώ να ζήσω, τα ανέλαβε όλα εκτός από τους τελευταίους μήνες που είχε πτωχεύσει από τις θεραπείες. Όταν πέθανε έκανα ένα μήνα που έτρωγα από τα μακαρόνια που μου είχε απόθεμα ο Θάνος. Είχε γεμίσει αποθήκη. Όταν πέθανε και μετά έπαθα πνευμονικό οίδημα, δεν είχα ρεύμα, δεν είχα νερό, γιατί δεν είχα λεφτά».

Μιλώντας για την οικονομική του καταστροφή είπε: «Εξανεμίστηκαν τα λεφτά γιατί φρόντιζα πάντα να περάσουν καλά οι φίλοι μου κι εγώ. Από μια ανοησία που έκανα να βοηθήσω κάποιους φίλους και με παρέμβαση ισχυρών ανθρώπων, εκτέθηκα και δεν μπορούσα να το καλύψω. Εξέπεμψα μήνυμα ότι είμαι μια χαρά. Μια αδερφική μου φίλη έβαλε τα κλάματα και είπα όχι. Δεν έπεσα ποτέ σε κατάθλιψη, κοιμόμουν και διατρεφόμουν κανονικά όσο μου επέτρεπαν τα οικονομικά. Είχα μετρημένες συναντήσεις. Κάποιοι άνθρωποι από τον χώρο με πήραν τηλέφωνο αν χρειάζομαι κάτι και τους έχω πάντα στο μυαλό μου ενώ κάποιοι που έπρεπε δεν πήραν. Έχω δώσει πάρα πολλές φορές λεφτά και δεν τα πήρα ποτέ. Από κάποιους δεν πειράζει αλλά από κάποιους άλλους γιατί να μην τα πάρω; Είχα δώσει 180.000 στην Αφροδίτη Μάνου και ήρθε πριν από ε΄ναν χρόνο και μου τα επέστρεψε. Αυτά πρέπει να λέγονται. Παράπονο δεν έχω κανένα».

Μίλησε όμως και για την τωρινή του σύντροφο, Ελένη, που γνώρισε στη Μήλο όπου εργαζόταν όταν ήταν ακόμα παντρεμένη και είχε ένα παιδί.

«Μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν μια γυναίκα με ένα ανταλλακτικούλι. Ήταν ίδια η κόρη της. Κάποια στιγμή η Ελένη έστειλε την κόρη της να μου ζητήσει ένα αυτόγραφο. Είμαι στην Αθήνα και μιλάμε μέσω διαδικτύου. Μου είπε ποια είναι και μου ζήτησε να συναντηθούμε. Έγινε η συνάντηση και τώρα τραβάει τον αλίμονο με μένα.

Κάποια στιγμή που με γνώρισε με βοηθούσε ο Θάνος. Όταν δεν μπορούσε, πήγε και βρήκε μια δουλειά για να θρέψει κυρίως εμένα. Είχε το πατρικό της, τη μάνα της, την αδελφή της και μπορούσε να ζήσει. Και το έκανε χαρούμενα, πολύ συνειδητά και με σκληρότητα. Έκανε τα πάντα, από το να δουλεύει σε βενζινάδικο μέχρι να καθαρίζει χώρους. Έκανε δουλειές που θέλουν κότσια. Είναι το δικό μου μάθημα από τους ανθρώπους. Εκεί ήμουν εγώ μαθητής».