Τα ορφανά του 1821: Ένα ντοκιμαντέρ υψηλού επιπέδου στην ΕΡΤ

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης σχολιάζει το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ “Τα ορφανά του 1821 – Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού”.

200 χρόνια από την Επανάσταση

200 χρόνια από την Επανάσταση όχι απλώς που έδωσε την ελευθερία στους Έλληνες αλλά και για να πούμε την αλήθεια για πρώτη φορά στην ιστορία τους, τους έκανε ένα ολόκληρο κράτος. Δεν είναι λίγα. Ούτε και πολλά αν τα δει κανείς στο βάθος της ιστορίας και με τη λογική ότι αυτός ο λαός κυκλοφορεί σε αυτό το σημείο της γης – 4.000 χρόνια -μπορεί και

παραπάνω…

Επιπλέον είναι και ένας στρογγυλός αριθμός από αυτούς που χρησιμεύουν στο να εορτάζονται. Πολλά ετοιμάζονταν πριν έρθει η 1η Ιανουαρίου  του 2021. Αλλά το Μάρτιο του 2020 ήρθε ο κορωνοϊός. Και οτιδήποτε άλλο παγκοσμίως  – εννοώ παγκοσμίως τον λεγόμενο «πολιτισμένο» κόσμο γιατί ο υπόλοιπος, ο λεγόμενος «τρίτος» και προφανώς μη «πολιτισμένος» κόσμος είχε τα βάσανά του και τους κορωνοϊούς του καθημερνά πολλά πολλά χρόνια τώρα ασταμάτητα…- πέρασαν σε δεύτερη μοίρα οπότε αναγκαστικά ακόμα και αυτή η πολύ σημαντική επέτειος δεν ήταν το βασικό εορταστικό γεγονός της χώρας…

Όμως το 2021 είναι εδώ και τα 200 χρόνια είναι 200 χρόνια. Και αν κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει -αν και μπορεί να ζητήσει από τα ιδιωτικά κανάλια να κάνει κάτι για αυτό, από τα κρατικά ασφαλώς και μπορεί και πρέπει …

Το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ “Τα ορφανά του 1821” πραγματικό στολίδι για την κρατική τηλεόραση

Παρακολουθώ στην ΕΡΤ μια σειρά ντοκιμαντέρ που λέγεται “Τα ορφανά του 1821 – Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού”. Και πρέπει να πω, γιατί το καλό πρέπει να λέγεται και να σημειώνεται όπως και το κακό άλλωστε, πως πρόκειται για μία σειρά που ενώ ο τίτλος είναι μεν πρωτότυπος αλλά και κάπου σε μπερδεύει γιατί μην ξεχνάμε στην δεκαετία 1820 – 1830 οι ΗΠΑ ήταν ένα μακρινό κράτος , καμία σχέση με την Υπερδύναμη του σήμερα που όχι μόνο δεν επηρέαζε την παντοδύναμη τότε ευρωπαϊκή πολιτική αλλά ούτε καν ασχολείτο κανείς μαζί της. Ούτε καν πολλοί την ήξεραν, εκτός από αυτούς που πάντα ενδιαφέρονταν πολύ για τα παγκόσμια θέματα. …

Η σειρά ντοκιμαντέρ όμως αυτή είναι πραγματικό διαμάντι που στολίζει την κρατική τηλεόραση και που οφείλει η ΕΡΤ στα κανάλια της να την επαναλάβει και να την επαναλάβει. Αυθεντικά επιστημονική και ψαγμένη σε βάθος χωρίς όμως απόσταση που καμιά φορά δημιουργούν οι εκπομπές στον απλό κόσμο, πλούσια γυρισμένη, με γυρίσματα όχι μόνο στο στούντιο αλλά σε χώρους όπου διαδραματίστηκαν γεγονότα, με εξαιρετική υψηλού επιπέδου σκηνοθεσία και φωτογραφία, με έξυπνες ιδέες και πάρα πολύ καλό μοντάζ…

Η σφαγή της Χίου

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Η εκπομπή για τη σφαγή της Χίου που ενώ τότε το 1822 έκανε πάταγο στην Ευρώπη, ενέπνευσε ακόμα και έναν ζωγράφο μεγέθους του Ντε λα Κρουά να φτιάξει έναν πίνακα που έγραψε ιστορία και ήταν το γεγονός που πριν την έξοδο του Μεσολογγίου και το θάνατο του Λόρδου Βύρωνα ή Byron όπως είναι το σωστό να ξεσηκώσει και να γεννήσει τον έντονο φιλελευθερισμό στην Ευρώπη που τελικά μας βοήθησε να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας, δεν είναι από τα πράγματα που συζητιόνται και αναλύονται τόσο πολύ. Και όμως είναι ένα πολύ σημαντικό και άγριο γεγονός. Η συγκεκριμένη εκπομπή, το συγκεκριμένο γεγονός, το περιέγραψε και το ανέδειξε καλύτερα και πληρέστερα αλλά και καθόλου δημαγωγικά από οποιονδήποτε άλλον έχει ασχοληθεί έως τώρα με το θέμα από όσο ξέρω και θυμάμαι….

Τα γυρίσματα καταπληκτικά στη Χίο με στοιχεία που μας μάθανε πράγματα που δεν τα ήξερα ακόμα και με ένα τραγούδι παραδοσιακό Χιώτικο εκείνης της εποχής που τραγούδησε μια κοπέλα στα ερείπια ενός χωριού που καταστράφηκε τότε, ακόμα και με απόγονο ανθρώπου που έφτασε τότε στην Αμερική και που ζουν οι απόγονοι του ακόμα εκεί, δεν είδα μόνο το πως και το γιατί αυτής της φρικιαστικής σφαγής αλλά έμαθα και πολλά για άλλα πράγματα. Το πως ας πούμε δρούσαν εκείνη την εποχή οι Αμερικάνοι προτεστάντες ιεραπόστολοι στην Ανατολική Οθωμανική και μουσουλμανική Μεσόγειο…

Μια σειρά που μας θυμίζει το παρελθόν μας

Από την αρχή μέχρι το τέλος ένιωθα ότι έβλεπα μια ταινία πραγματικά τρομακτική αλλά με τρόπο που σου μαθαίνει, σου θυμίζει και βοηθάει μια και όποιος δεν ξέρει το παρελθόν δεν έχει και μέλλον -….Το καταπληκτικό με αυτή τη σειρά είναι πως ενώ ο τίτλος στην αρχή φαντάζει πολύ “ειδικός” κατορθώνει με αξιοθαύμαστο τρόπο να μεταπηδά από το ειδικό που λέει ο τίτλος στο γενικό που είναι το 1821 για την Ελλάδα και από το γενικό στο παγκόσμιο πάνω στο τι γινόταν και εκτός Ελλάδας εκείνη την εποχή…

Να, για κάτι τέτοια χρειάζονται οι κρατικές τηλεοράσεις – χωρίς να ξεχνούν και το ψυχαγωγικό της χαρακτήρα- γιατί όπως και τα κρατικά θέατρα και οτιδήποτε άλλο κρατικό ασφαλώς έχουν και εκπαιδευτικό ρόλο. Δεν ξέρω τι θεαματικότητα μπορεί να έχει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα σε μια τέτοια τηλεόραση. Στο κάτω κάτω της γραφής μπορεί κάποιος βλέποντας τα εξαιρετικά “Καλύτερα μας χρόνια”, που από τι ξέρω είναι δημοφιλή να κάτσει να δει και αυτό. Και αυτό είναι πολύτιμο.

Δείτε επίσης:

Τα πάνω κάτω στην ΕΡΤ – Μεγάλες αλλαγές στην πρωινή ζώνηΕΡΤ: Ο έρωτας του Γεωργίου Παπανδρέου και της Κυβέλης σε σειρά

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

The post Τα ορφανά του 1821: Ένα ντοκιμαντέρ υψηλού επιπέδου στην ΕΡΤ appeared first on Youfly.