iEidiseis – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Καταθέστε προτάσεις-Ασκείστε πολιτική πίεση για να λάβει το Συμβούλιο Κορυφής σωστές αποφάσεις

Πρόκειται ίσως για την τελευταία ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει η συνοχή της ευρωζώνης, θα ανέβει η ακροδεξιά, ενώ χαμένες θα βγουν οι χώρες του νότου. Στοίχημα είναι και τα βάρη της κρίσης να μοιραστούν δίκαια, να μην πέσουν μονομερώς στον κόσμο της εργασίας!

Η Ευρώπη, όπως και ολόκληρος ο κόσμος, μετά την κρίση του κορονοϊού, βρίσκονται σε κομβικό σταυροδρόμι. Ήδη, οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, ανεξαρτήτως διαφωνιών ως προς τα μεγέθη, συμφωνούν ότι η κρίση που έρχεται είναι σαφώς μεγαλύτερη από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ενώ

Η ηγεσίας της Ευρώπης, ωστόσο, ...αγρόν ηγόρασε! Πιστή στην κακή παράδοση που χρόνια τώρα έχει δημιουργήσει στην αντιμετώπιση των κρίσεων με το δόγμα «πολύ λίγα, πολύ αργά», δείχνει να μην κατανοεί πως η συνέχιση της ίδιας τακτικής ενδέχεται να αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο τη θέση της στη διεθνή σκηνή και, ταυτόχρονα, να διακινδυνεύσει την ίδια της τη συνοχή, δημιουργώντας εκ νέου αποσχιστικές τάσεις, ενισχύοντας την ακροδεξιά, αλλά και ανοίγοντας προοπτικά θέμα αποχωρήσεων από την ευρωζώνη.

Τα μέτρα του Eurogroup, δημιούργησαν έναν έντονο σκεπτικισμό όχι μόνο στις χώρες του νότου, αλλά και μέσα στο Βερολίνο, καθώς ισχυρά μέρη της αστικής τάξης της Γερμανίας κατανοούν πως η κατάρρευση των οικονομικών των χωρών του νότου θα μεταφέρουν το πρόβλημα και στη δική τους οικονομία, με την πτώση των εξαγωγών τους.

Επιπλέον, τα 540 δισ. ευρώ που αποφάσισε το Eurogroup δεν αποτελούν νέο χρήμα, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπάρχοντα κονδύλια ευρωπαϊκών μηχανισμών. Το γεγονός δε ότι αφήνεται ανοιχτό το θέμα επιβολής δεσμεύσεων για όσους απευθυνθούν στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, καθιστά το ενδεχόμενο προσφυγής των χωρών σχεδόν αδύνατο, επειδή αφενός θα δώσουν σήμα στις αγορές ότι η οικονομία τους κινδυνεύει, αφετέρου -υιοθετώντας μνημόνια, έστω και λάιτ -θα έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρά πολιτικά προβλήματα το εσωτερικό τους. Επιπλέον, προκύπτουν δύο ακόμα προβλήματα που θα αυξήσουν σημαντικά τους κινδύνους για χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία- αλλά όχι μόνο: Πρώτον, μετά την κρίση του κορονοϊού, να αντιμετωπίσουν και κρίση χρέους. Και δεύτερον, οι ισχυρές επιχειρήσεις τους που δεν θα αντέξουν και (και αξίζουν, καθώς όποιες δεν αξίζουν θα κλείσουν), να εξαγοραστούν από επιχειρήσεις κρατών όπως η Γερμανία.

Το Ταμείο Ανάπτυξης, που θα αποφασιστεί την Πέμπτη (αν αποφασιστεί την Πέμπτη και δεν θα χρειαστεί και δεύτερη Σύνοδος Κορυφής) θα κρίνει πολλά για το μέλλον της ΕΕ. Κατ’ αρχήν δεν θα πρέπει να εγκαταλειφθεί σε καμία περίπτωση η προσπάθεια αμοιβαιοποίησης του χρέους, έστω του «κορονοχρέους», από τη στιγμή που το Βερολίνο και οι δορυφόροι του αντιδρούν με σφοδρότητα στο ευρωομόλογο, ακόμα και στο «κορονο-ομόλογο» - σε ένα ομόλογο δηλαδή που θα οδηγεί σε αμοιβαιοποίηση του χρέους που θα δημιουργηθεί λόγο των επιπτώσεων του κορονοϊού. Τα ερωτήματα αλλά και τα διλήμματα, για το ρόλο του Ταμείου Ανάπτυξης, το ποσό με το οποίο αυτό θα «προικιστεί», οι όροι προσφυγής σε αυτό και πολλά άλλα ανοιχτά θέματα, θα κρίνουν ίσως το ίδιο το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από την ημέρα του Eurogroup, όπως και από την απόφαση για συνεδρίαση του Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ στις 23 Απριλίου προκειμένου να αποφασίσει για το Ταμείο Ανάπτυξης και ενώ εισερχόμαστε στην τελική ευθεία για την Πέμπτη, δεν ξέρουμε τίποτε ως κοινωνίες (ως κυβέρνηση ελπίζουμε να γνωρίζουν) τι περιλαμβάνει το Ταμείο Ανάπτυξης. Προφανώς οι ζυμώσεις είναι πολλές και το παρασκήνιο πολύ μεγάλο, όπως είναι και οι αντιπαραθέσεις. Οι εννιά ηγέτες, μεταξύ των οποίων και ο έλληνας πρωθυπουργός, που πρότειναν τη θέσπιση ευρωομολόγου, έκαναν ατάκτως πίσω, μετά το «nein» της Γερμανίας και της Ολλανδίας, ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν δεν δείχνει να αντέχει να πάρει στις πλάτες του τυχόν αντιπαράθεση με το Βερολίνο.

Οι καιροί, όμως, είναι δύσκολοι και οι ημέρες που απομένουν έως την Πέμπτη πολύ λίγες. Ο όποιος συμβιβασμός επιτευχθεί δεν θα πρέπει να οδηγεί την Ευρώπη σε νέες περιπέτειες, ούτε να ρίχνει τα βάρη -μονομερώς- στις πλάτες των χαμηλότερων στρωμάτων, ενώ ειδικές πρόνοιες θα πρέπει να υπάρξουν για την αντιμετώπιση της έκρηξης της ανεργίας.

Οι ηγεσίες των χωρών του νότου -και όχι μόνο- ανάμεσά τους και της Ελλάδας, δεν θα πρέπει να σιωπούν άλλο. Δεν έχουν το δικαίωμα απέναντι στους λαούς τους, αλλά ακόμα και απέναντι σε αυτό το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης, να μην διαμορφώσουν συμμαχίες και ένα μεγάλο διεκδικητικό μέτωπο απέναντι στο Βερολίνο και σε όσους βάζουν μπροστά από την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη τα στενά εθνικά τους συμφέροντα.

Τρεις και σήμερα μένουν έως την Σύνοδο της Πέμπτης. Τρεις και σήμερα έως την τελευταία ίσως ευκαιρία της ΕΕ. Γι’ αυτό ...ενεργοποιηθείτε! Διαμορφώστε προτάσεις! Ασκείστε πολιτική πίεση! Διαμορφώστε συμμαχίες και μέτωπα! ΤΩΡΑ!

Έγραφε στο EDITORIAL στις 11 Απριλίου το iEidiseis: «Ξέρουμε πως οι δυνατότητές μας δεν είναι απεριόριστες, αλλά δεν είναι και τέτοιες που δεν μας επιτρέπουν να βγούμε από την πίσω σειρά προς τα μπρος…». Αυτό ισχύει απολύτως και σήμερα! Ας μην χαθεί άλλος χρόνος!