Ελληνική Δημόσια Αναπτυξιακή Τράπεζα για τη διαχείριση των 30 δισ. ευρώ από την ΕΕ

Την ανάγκη της δημιουργίας μιας Ελληνικής Δημόσιας Αναπτυξιακής Τράπεζας με διευρυμένες δυνατότητες χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας επισημαίνει με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, τον υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα, Ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη και στον διοικητή της Τράπεζας

της Ελλάδας κ. Γιάννη Στουρνάρα, ο πρόεδρος της ΚΕΕ και του ΕΒΕΑ κ. Κωνσταντίνος Μίχαλος, αποστέλλοντάς τους ταυτόχρονα σχετική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Μελετών του ΕΒΕΑ.

Όπως επισημαίνει ο κ. Μίχαλος, από τη μελέτη του ΕΒΕΑ προέκυψε ότι η υφιστάμενη Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας που έχει πληγεί σημαντικά και από τις επιπτώσεις της πανδημίας του Covid-19 και θα πρέπει να μετεξελιχθεί και να μετασχηματιστεί ώστε να καταστεί εφικτός ο συντονισμός δημόσιων επενδυτικών πρωτοβουλιών σε στοχευμένες κατευθύνσεις με σκοπό την κινητοποίηση ιδιωτικού επενδυτικού ενδιαφέροντος προς αυτές τις κατευθύνσεις.

Ειδικότερα, μέσω της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας που προτείνεται να αναλάβει τη διαχείριση του πακέτου των 30 και πλέον δισ. ευρώ που προβλέπεται να αντληθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι πόροι θα πρέπει να κατευθυνθούν με στόχο:

την επιχειρηματική μεγέθυνση, μέσα από συγχωνεύσεις μικρών επιχειρηματικών μονάδων, ώστε να αντιμετωπιστεί ο κατακερματισμός της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας. την επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους και της οικονομίας και την αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.την κάλυψη του ελλείμματος καινοτομίας, με ενίσχυση του τριγώνου της γνώσης, καθώς και καινοτόμων επιχειρηματικών σχεδίων. την ενίσχυση επενδύσεων σε δυναμικούς, εξωστρεφείς κλάδους της οικονομίας, όπως η μεταποίηση, η πράσινη ενέργεια, οι μεταφορές και η εφοδιαστική αλυσίδα, ο αγροδιατροφικός τομέας και ο τουρισμός, με την ανάδειξη εναλλακτικών μορφών.

Η Δημόσια Αναπτυξιακή Τράπεζα θα αναλάμβανε την αξιοποίηση αυτών των κεφαλαίων επιδιώκοντας κυρίως να μεγιστοποιήσει τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, στο πλαίσιο σχημάτων σύμπραξης που θα μπορούσε να προωθήσει.

Θα μπορούσε, επίσης, να λειτουργήσει ως «ανταγωνιστικός» πόλος σε σχέση με τις συστημικές εμπορικές τράπεζες της χώρας, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός ευνοϊκότερου περιβάλλοντος χρηματοδότησης για τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Μετά από δύο διαδοχικές κρίσεις, την κρίση χρέους και την πανδημία, η ελληνική οικονομία είναι έτοιμη για μία επανεκκίνηση. Χρειάζεται στήριξη. Η αναπτυξιακή χρηματοδότηση έχει κρίσιμη σημασία. Ήλθε η ώρα των αποφάσεων.

Ο κ. Μίχαλος επισημαίνει ακόμη ότι η προτεινόμενη αναβάθμιση της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας καθίσταται επείγουσα λόγω και της προβληματικής κατάστασης των ελληνικών εμπορικών τραπεζών.

Όπως επισημαίνεται, άλλωστε, στη μελέτη του ΕΒΕΑ, η ευρύτερη κινητοποίηση του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα προσκρούει στην αδυναμία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να χορηγήσουν τα αναγκαία κεφάλαια στην αγορά.

Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν περιορισμένη πρόσβαση στις πηγές χρηματοδότησης και η αναβαθμισμένη και διευρυμένη λειτουργία μιας Δημόσιας Αναπτυξιακής Τράπεζας θα τους προσέφερε σημαντικές βοήθειες κατευθύνοντας πόρους σε σημαντικούς τομείς και περιοχές όλης της χώρας.

Στη μελέτη του ΕΒΕΑ αναφέρεται για τη Δημόσια Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση

Αναπτυξιακή χρηματοδότηση αναλαμβάνει και ο δημόσιος τομέας, όταν ο ιδιωτικός τομέας είτε διστάζει, είτε δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει τις ανάγκες στήριξης της επενδυτικής προσπάθειας. Δημόσιοι εθνικοί θεσμοί, όπως η Kreditanstalt für Wiederaufbau (KfW) της Γερμανίας, ή πολυμερείς οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που δεν υπόκεινται σε πιέσεις για εξασφάλιση βραχυχρόνιων οφελών και προσεγγίζουν τους κινδύνους και τις αποδόσεις με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με θεσμούς του ιδιωτικού τομέα, μπορούν να εξασφαλίσουν μακροχρόνιο δανεισμό υποστηρίζοντας ευρύτερους κοινωνικούς και οικονομικούς στόχους.

Οι δημόσιες αναπτυξιακές τράπεζες διαφέρουν από τις εμπορικές τράπεζες κρατικής ιδιοκτησίας. Προσδιοριστικό χαρακτηριστικό των ΔΑΤ είναι η επικέντρωση στην αναπτυξιακή χρηματοδότηση, ενώ η δεύτερη ομάδα εστιάζει στην προσφορά χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, όπως διαχείριση αποταμιεύσεων και υπηρεσίες πληρωμών, σε εμπορική βάση. Οι ΔΑΤ επενδύουν με τρόπους που εξασφαλίζουν ότι η επίτευξη αναπτυξιακών στόχων έχει προτεραιότητα σε σχέση με τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Οι ΔΑΤ είχαν κρίσιμο ρόλο στο χρηματοοικονομικό τομέα πολλών οικονομιών, καθώς αναπτύσσονταν. Έχουν συγκεκριμένη αποστολή, να υλοποιήσουν στόχους δημόσιας πολιτικής που στηρίζουν την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας. Έως πρόσφατα, οι δημόσιες αναπτυξιακές τράπεζες εστίαζαν κυρίως σε επενδύσεις υποδομών και αντι-κυκλική χρηματοδότηση. Πολλές, όμως, ΔΑΤ σήμερα έχουν αναλάβει περισσότερο ενεργούς ρόλους, προσανατολισμένους σε αποστολές (missions), για να αντιμετωπίσουν καίριες κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις του εικοστού πρώτου αιώνα, από την κλιματική αλλαγή έως τη γήρανση του πληθυσμού.

Χρειαζόμαστε νέους τρόπους να χρηματοδοτήσουμε έξυπνες, συνεκτικές και διατηρήσιμες επενδύσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η ύπαρξη σωστά σχεδιασμένων δημόσιων αναπτυξιακών τραπεζών, αποτελεί μια λύση. Ιδιαίτερα οι επενδύσεις σε καινοτομικούς τομείς είναι ριψοκίνδυνες, και ο ιδιωτικός τομέας συχνά αποφεύγει να δεσμεύσει κεφάλαια έως ότου εξασφαλιστούν θετικές μελλοντικές αποδόσεις. Η δημόσια χρηματοδότηση κατέστησε εφικτές μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των τελευταίων δεκαετιών, τόσο στον τομέα της τεχνολογίας, όπως το Internet, όσο και σε αυτόν της αντιμετώπισης περιβαλλοντικών προκλήσεων, όπως ο πόλεμος κατά της κλιματικής αλλαγής,

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες σε αναπτυγμένη χώρα υλοποιήθηκε το 2017 στη Σκωτία για τη δημιουργία της Scottish National Investment Bank, με συγκεκριμένη αναπτυξιακή αποστολή.

Η Σκωτία είναι ήδη παγκόσμιος ηγέτης στη μετάβαση στην πράσινη οικονομία και στην προώθηση συνεκτικής ανάπτυξης (inclusive growth) και η κυβέρνηση αναγνώρισε την ανάγκη για νέες επενδύσεις ώστε να συμβάλει στη επίτευξη αυτών των στόχων.

Είναι, ωστόσο, γεγονός ότι δεν είναι όλες οι δημόσιες αναπτυξιακές τράπεζες πετυχημένες. Για το λόγο αυτό, είναι χρήσιμο να εξεταστεί τι αποδίδει και τι όχι. Ακολουθεί μία σύντομη επισκόπηση της ιστορίας των ΔΑΤ.

Τρεις γενιές ΔΑΤ

Η εξέλιξη των ΔΑΤ αντανακλά τις μεταβαλλόμενες ιδέες σχετικά με την αναπτυξιακή χρηματοδότηση. Οι ΔΑΤ έχουν μακρά ιστορία. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες υποστήριξαν τη διαδικασία εκβιομηχάνισης με διάφορες εθνικές ΔΑΤ. Σημαντική αύξηση του ενδιαφέροντος για χρησιμοποίηση των ΔΑΤ σημειώθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν δημόσιες τράπεζες είχαν ισχυρή συμμετοχή στις προσπάθειες ανασυγκρότησης, καθώς επίσης και στην υλοποίηση εθνικών αναπτυξιακών προγραμμάτων των αναπτυσσομένων χωρών.

Η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε, όπως ήδη αναφέρθηκε, να δημιουργήσει μία τράπεζα για να διαχειριστεί τους πόρους που θα εισέρρεαν από τις ΗΠΑ μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ. Η KfW συνέχισε να αναπτύσσεται και να στηρίζει τη γερμανική οικονομία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, επανεπενδύοντας τα παρακρατούμενα κέρδη, καθώς και με δανειακά κεφάλαια μέσω της έκδοσης ομολόγων. Η KfW έχει μία εκτεταμένη και περίπλοκη επιχειρησιακή δομή που περιλαμβάνει εγχώρια και διεθνή προγράμματα. Η σκανδιναβική Nordic Investment Bank και η ιταλική Cassa Depositi e Prestiti αποτελούν, επίσης, παραδείγματα δημόσιων αναπτυξιακών τραπεζών, που δραστηριοποιήθηκαν στη διάρκεια των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.

Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 διαμορφώθηκε ένα ισχυρό ρεύμα για ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση αυτών των θεσμών. Αυτή η ώθηση, προσανατολισμένη προς τις αγορές, καθοδηγήθηκε από το Washington Consensus (Συναίνεση της Ουάσινγκτον), που πήγαζε από τους θεσμούς που ιδρύθηκαν στο Μπρέτον Γούντς το 1944, δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα. Η ‘Συναίνεση’ αμφισβητούσε τον αναπτυξιακό ρόλο και τις επιδόσεις των ΔΑΤ, επειδή η εξάρτηση από δημόσια κεφάλαια υποτίθεται ότι ενθάρρυνε τη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα, με αποτέλεσμα τη μη παραγωγική αξιοποίηση των πόρων.

Το ρεύμα αυτό ενθάρρυνε μία μετακίνηση, τα τελευταία χρόνια, από την εθνική εκβιομηχάνιση στην ανάδειξη ενός αναπτυξιακού προτύπου στηριγμένου στην ώθηση των αγορών. Τράπεζες με ιδιωτική χρηματοδότηση προωθήθηκαν σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, ως εναλλακτικές λύσεις. Όπως όμως προέκυψε από μεταγενέστερες έρευνες, η γενίκευση της αρνητικής κρίσης για τις ΔΑΤ δεν ευσταθεί, γιατί μεγαλύτερες ή μικρότερες αποτυχίες συνδέονται με ατέλειες και αδυναμίες συγκεκριμένων θεσμικών ρυθμίσεων και όχι με αυτή την ίδια τη συμμετοχή δημοσίων κεφαλαίων.

Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία ιδιωτικοποίησης οδήγησε σε μείωση του αριθμού των εθνικών ΔΑΤ σε παγκόσμια κλίμακα και σε συρρίκνωση άλλων που δεν έκλεισαν, αν και σε αρκετές χώρες οι ΔΑΤ παρέμειναν σημαντικές για την υποστήριξη εθνικών στόχων αναπτυξιακής πολιτικής.

Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση ανανέωσε το ενδιαφέρον για τις δημόσιες αναπτυξιακές τράπεζες, ιδιαίτερα λόγω του σημαντικού ρόλου που παίζουν στην προσφορά αντι-κυκλικής χρηματοδότησης, όταν υπάρχει έλλειψη ιδιωτικών κεφαλαίων. Τα τελευταία χρόνια, κυβερνήσεις στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική δημιούργησαν αρκετές νέες δημόσιες αναπτυξιακές τράπεζες, ενώ αντίστοιχες εξελίξεις σημειώνονται και σε διεθνές επίπεδο.

Οι αποστολές που υπηρέτησαν οι ΔΑΤ εξελίχθηκαν στη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου. Η πρώτη γενιά αυτών των πολιτικών, που διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, προσομοιάζει στην αντίληψη του ‘αναπτυξιακού κράτους’. Στηρίχτηκε σε ‘ελίτ’ δημοσίων λειτουργών και προσέλαβε πολλές οργανωτικές μορφές. Αυτή τη γενιά εξέφρασε κατεξοχήν το Υπουργείο Διεθνούς Εμπορίου και Βιομηχανίας (MITI) στην Ιαπωνία. Οι πολιτικές που εφάρμοζε είχαν ευρεία εμβέλεια και προϋπέθεταν επίμονη προσπάθεια, για να υπερκεραστούν οι επιδόσεις ανταγωνιστριών χωρών στο όνομα της εθνικής υπερηφάνειας. Μια παραλλαγή αυτού του μοντέλου αποτελεί η Επιτροπή Προγραμματισμού (Commissariat du Plan) στη Γαλλία. Οι θεσμοί της πρώτης γενιάς υπηρετούσαν συγκεκριμένες εθνικές αναπτυξιακές ιδεολογίες και είχαν ισχυρή πολιτική στήριξη.

Η δεύτερη γενιά πολιτικών με αποστολή αναπτύχθηκε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες στις ΗΠΑ και στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες, με σκοπό την προώθηση τεχνολογιών για στρατιωτικούς σκοπούς και την εξερεύνηση του διαστήματος. Τις πολιτικές αυτές εξέφρασαν οργανισμοί με μεγάλες φιλοδοξίες που στελεχώθηκαν από μηχανικούς και δημοσίους λειτουργούς υψηλής στάθμης και υποστηρίχτηκαν από πολιτικούς με όραμα. Κινητήρια δύναμη ήταν οι ανάγκες εθνικής ασφάλειας και ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών.

Η δεύτερη γενιά διέθετε μία περισσότερο ‘ηρωική’ αντίληψη της δυναμικής αλλαγής. Τις αποστολές αναλάμβαναν αυτόνομοι οργανισμοί με ισχυρές ηγεσίες. Η φιλοδοξία, όπως αποτυπωνόταν τόσο στο μέγεθος των οργανισμών όσο κα στην κλίμακα των επενδύσεων, προκάλεσε μαζικές τεχνολογικές επιτυχίες Πρωταρχικό αντικείμενο της δεύτερης γενιάς πολιτικών ήταν η προαγωγή της επιστήμης και η ανάπτυξη εφαρμογών για εξοπλισμούς και το διάστημα. Την υλοποίηση αναλάμβαναν εθνικά/δημόσια εργαστήρια με σκοπό την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων. Αποτελούσε μεγάλη πρόκληση η δημιουργία συνθηκών αξιοποίησης της νέας τεχνογνωσίας για μη στρατιωτικές, δηλαδή ειρηνικές-κοινωνικές, αποστολές.

Η τρίτη γενιά πολιτικών με αποστολή αντλούν έμπνευση από τον επείγοντα και ‘απειλητικό’ χαρακτήρα μεγάλων κοινωνικοοικονομικών προκλήσεων, όπως η κλιματική αλλαγή και η διαχείριση των νέων τεχνολογιών. Για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα, η πολιτική καινοτομίας πρέπει να μετακινηθεί από την παθητική στάση που έχει τηρηθεί μέχρι σήμερα (εντοπίζω τις αποτυχίες της αγοράς και τις διορθώνω) σε μία πιο δυναμική προσέγγιση: Αναλαμβάνω πρωτοβουλίες, ανοίγω δρόμους, διαμορφώνω νέες αγορές και ενθαρρύνω – συμπράττοντας όταν χρειάζεται – νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Σε αυτό το πλαίσιο, βιομηχανικές και καινοτομικές στρατηγικές μπορούν να αποτελέσουν κρίσιμους πυλώνες για την επίτευξη δομικών μετασχηματισμών – ιδιαίτερα με τον εντοπισμό και την ανάπτυξη αποστολών που διαμορφώνουν νέα πρότυπα παραγωγής, διανομής και εμπορίου σε διάφορους τομείς της οικονομίας.

Η αντιμετώπιση μεγάλων προκλήσεων – είτε για να ταξιδέψουμε στη σελήνη, είτε να καταπολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή, είτε να επιλύσουμε σύγχρονα προβλήματα κοινωνικής φροντίδας – απαιτεί τόσο ιδιωτικές όσο και δημόσιες επενδύσεις. Ο ρόλος του δημόσιου τομέα δεν είναι μόνο ο περιορισμός των επενδυτικών κινδύνων και η εξασφάλιση όρων ίσου ανταγωνισμού, αλλά η μετακίνηση του πεδίου ανταγωνισμού στην κατεύθυνση των επιδιωκομένων στόχων: δημιουργία και διαμόρφωση αγορών που θα προεκτείνουν το ιδιωτικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον σε μελλοντικές ευκαιρίες για επενδύσεις και ανάπτυξη.

Κλειδί της επιτυχίας είναι η σύμπραξη δημόσιου – ιδιωτικού τομέα σε ευρύ φάσμα καινοτομιών για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προκλήσεων – που θα προσδιορίσουν τις αποστολές των δημόσιων αναπτυξιακών τραπεζών τρίτης γενιάς. Προϋπόθεση είναι η ικανότητα των νέων ΔΑΤ να εντοπίζουν καινοτομικές ευκαιρίες, να τις αναδεικνύουν και να προκαλούν επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Η ανάγκη να κινηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση προκύπτει από τη σοβαρότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα των σημερινών προκλήσεων. Η κλιματική αλλαγή, η διαχείριση της τεχνολογικής επανάστασης και η αντιμετώπιση των διευρυνόμενων κοινωνικών ανισοτήτων επιβάλλει δράσεις όπως εκείνες που είχαν αναληφθεί, σε παγκόσμια κλίμακα, στις αρχές της μεταπολεμικής περιόδου για την ανασυγκρότηση των οικονομιών και την κάλυψη αναγκών εθνικής ασφάλειας.

Οι ΔΑΤ τρίτης γενιάς συντονίζουν δημόσιες επενδύσεις και διαμορφώνουν συνθήκες για νέες αγορές, μέσα από τη ζήτηση και προσφορά που δημιουργούν οι καινοτομίες, ώστε να εισρεύσουν ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια και να στηρίξουν νέες καινοτομίες. Η εστίαση της καινοτομικής πολιτικής μετακινείται από τον όγκο ή τους ρυθμούς των καινοτομιών, στην ποιότητα και την κατεύθυνση.

Ενδιαφέρει περισσότερο η συμβολή των καινοτομιών-εφευρέσεων στην αντιμετώπιση του προβλήματος-στόχου, από τον αριθμό των εφευρέσεων ή τις νέες θέσεις ερευνητών που δημιουργούν.

Υπάρχουν, πλέον, πολλά παραδείγματα στο διεθνή χώρο. Η ΕΕ επαναπροσανατολίζει τη χρηματοδότηση του Προγράμματος Έρευνας και Ανάπτυξης (R&D) από το 2020, προσδιορίζοντας συγκεκριμένες αποστολές. Το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσε μία νέα βιομηχανική πολιτική το 2017, που αναδεικνύει τέσσερεις μεγάλες προκλήσεις ως βάση για τον προσδιορισμό της αποστολής συγκεκριμένων πολιτικών. Ο ΟΟΣΑ έχει συντάξει κατάλογο των χωρών που επιχειρούν να υλοποιήσουν πολιτικές προσανατολισμένες σε αποστολές.

Η εμπειρία του παρελθόντος ενισχύει τις σημερινές προσπάθειες. Πολιτικές προσανατολισμένες σε αποστολές κινητοποίησαν, στο παρελθόν, πληθώρα τεχνολογικών και καινοτομικών προσπαθειών για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων (‘να πάμε στη σελήνη’) . Οι στόχοι όχι μόνο επιτεύχθηκαν, αλλά η διάχυση τεχνογνωσίας υπήρξε μαζική. Οι δημόσιες επενδύσεις δημιούργησαν ένα τεχνολογικό σύνορο που συνέπεσε με εξελίξεις στον ιδιωτικό τομέα αναδεικνύοντας πολλές νέες ευκαιρίες αναζητήσεων για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Στην Ελλάδα, η ανάγκη δράσης είναι, σήμερα, ακόμα περισσότερο επείγουσα, αν ληφθούν υπόψη οι διαστάσεις της επερχόμενης ύφεσης, η ανάγκη κάλυψης του επενδυτικού κενού της προηγούμενης δεκαετίας καθώς και η αδυναμία των εμπορικών τραπεζών.

Έργο μίας ελληνικής ΔΑΤ είναι ο συντονισμός δημοσίων επενδυτικών πρωτοβουλιών σε στοχευμένες κατευθύνσεις - που θα προκύψουν από τον εντοπισμό συγκεκριμένων προκλήσεων – με σκοπό την κινητοποίηση ιδιωτικού επενδυτικού ενδιαφέροντος προς αυτές τις κατευθύνσεις. Τα οφέλη θα είναι τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Οι δημόσιες επενδυτικές πρωτοβουλίες θα προκαλέσουν νέες ιδιωτικές επενδύσεις, ενισχύοντας τη συνολική αναπτυξιακή προσπάθεια. Επιπλέον, θα τις στρέψουν στην επίτευξη ευρύτερων στόχων πολιτικής, στηρίζοντας εθνικές στρατηγικές διατηρήσιμης ανάπτυξης.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΕΒΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΗΣΕΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το ΕΒΕΑ, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνει για την προσφορά αναβαθμισμένων υπηρεσιών στις επιχειρήσεις – μέλη του, προχώρησε στη δημιουργία ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας στην οποία, ανεξαιρέτως όλες οι επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να καταχωρούν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην προσπάθειά τους να χρηματοδοτηθούν από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Ο πρόεδρος της ΚΕΕ και του ΕΒΕΑ κ. Κωνσταντίνος Μίχαλος επεσήμανε ότι η πρωτοποριακή αυτή πρωτοβουλία του ΕΒΕΑ αποσκοπεί στην καταγραφή όλων των ζητημάτων που προκύπτουν στη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από τις τράπεζες, καθώς τα Επιμελητήρια έχουν γίνει αποδέκτες τεράστιου αριθμού παραπόνων ότι οι τράπεζες δεν παρέχουν ρευστότητα στις επιχειρήσεις, παρά το γεγονός ότι οι τελευταίες πληρούν τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί από την κυβέρνηση για την ένταξη στα χρηματοδοτικά εργαλεία που παρέχουν ρευστότητα και μάλιστα με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου.

Η Επιμελητηριακή Κοινότητα, για τα προβλήματα αυτά έχει ήδη ενημερώσει την ελληνική κυβέρνηση και τους συναρμόδιους υπουργούς, ζητώντας την παρέμβασή τους προκειμένου οι τράπεζες να προχωρήσουν σε χρηματοδοτήσεις και επιχορηγήσεις προς τις επιχειρήσεις που πληρούν τα κριτήρια που έχουν τεθεί.
Μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας https://daneia.acci.gr που θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΕΒΕΑ www.acci.gr όλες οι επιχειρήσεις πλέον θα έχουν τη δυνατότητα να γνωστοποιούν προβλήματα ή καθυστερήσεις που θεωρούν ότι δεν οφείλονται σε δική τους έλλειψη και κάλυψη των ελάχιστων προϋποθέσεων για την έγκριση ή την εκταμίευση χρηματοδότησης προκειμένου η κάθε περίπτωση ξεχωριστά να αναδεικνύεται και να επιλύεται με τον καλύτερο τρόπο.

Η πρόσβαση στη συγκεκριμένη πλατφόρμα θα γίνεται με τη χρήση των κωδικών taxisnet, καθώς είναι συνδεδεμένη με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων.