Τα πέντε καλύτερα μονοθέσια όλων των εποχών

Η αλήθεια είναι πως όταν σκέφτηκα να γράψω αυτό το άρθρο, κατ’ ευθείαν μου ήρθαν στο μυαλό η Williams του Νάιτζελ Μάνσελ, η McLaren των Άιρτον Σένα και Αλέν Προστ, η McLaren του Μίκα Χάκινεν, η Ferrari του Μίχαελ Σουμάχερ και η Mercedes του Λιούις Χάμιλτον. Όμως, «ξέχασα» τη Red Bull

του Σεμπάστιαν Φέτελ και άλλα σπουδαία μηχανήματα που εμφανίστηκαν πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Θα μπορούσε βέβαια να συμπεριληφθούν δύο McLaren ή δύο Ferrari, αλλά όταν έχεις να επιλέξεις τα πέντε καλύτερα, αυτομάτως η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη.

Άρα, αναζήτησα σε κάποιες άλλες ξένες ιστοσελίδες τα πέντε καλύτερα μονοθέσια, με βάση και τις δικές μου προτιμήσεις πάντα. Ελάχιστες είχαν πέντε, δείγμα της δυσκολίας του εγχειρήματος. Οι περισσότερες είχαν δέκα. Αλλά στην τελική πεντάδα, είχαν εξαφανιστεί η Red Bull του Φέτελ και η McLaren του Χάκινεν, που για να είμαι ειλικρινής, στα 15 site που άνοιξα, δεν υπήρχε πουθενά.

Προσωπικά, είχα διαλέξει τα πέντε καλύτερα μονοθέσια βάσει όσων είχα δει εγώ. Άρα, το να συμβουλευτώ κάποιους άλλους πρεσβύτερους ήταν ό,τι καλύτερο, αφού η συντριπτική πλειοψηφία συμπεριέλαβε τη Lotus 72, ένα πραγματικά εξαιρετικό αυτοκίνητο, το οποίο χωρίς πολλή ούτε δεύτερη σκέψη, μπήκε στη δική μου πεντάδα.

Εν ολίγοις, τα πέντε καλύτερα μονοθέσια για μένα, είναι αυτοκίνητα που βοήθησαν τις εκάστοτε ομάδες να χτίσουν τη δική τους αυτοκρατορία με συνεχόμενα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών. Παρακάτω ακολουθούν τα πέντε καλύτερα, με όποια σειρά πιστεύετε εσείς πως μπορεί να τοποθετηθεί το καθένα.

Αναλυτικά…

5) FW14 – WILLIAMS (1991-92)

Η Williams έχει δημιουργήσει κατά το παρελθόν απίστευτα μονοθέσια, αλλά το καλύτερο θεωρώ, είναι αυτό. Η FW14 και η εξέλιξή της, η FW14Β. Ντεμπουτάρισε στα μέσα του 1991 και αμέσως κόντραρε στα ίσα τη McLaren του Σένα. Μπορεί η FW14 να είχε τρεις εγκαταλείψεις στους τέσσερις πρώτους αγώνες που συμμετείχε με τους Μάνσελ και Ρικάρντο Πατρέζε, αλλά η δεύτερη θέση στους κατασκευαστές εξασφαλίστηκε, όπως η άνετη πρώτη με την FW14B το 1992. Εκείνη τη σεζόν έκανε ό,τι ήθελε, ο Βρετανός κέρδισε τους πέντε πρώτους αγώνες, θα κέρδιζε και στο Μονακό, αν δεν είχε την ατυχία με το κλατάρισμα ή αν η πίστα ήταν πιο φαρδιά, εξασφάλισε τον τίτλο από τον Αύγουστο και η ομάδα συγκέντρωσε 164 πόντους, που για τότε ήταν πάρα πολλοί. Σε 32 αγώνες, η εν λόγω Williams είχε 17 νίκες, 38 βάθρα, 21 poles και 19 ταχύτερους γύρους. Απίστευτο μονοθέσιο πραγματικά. Μάλιστα, η πρώτη δοκιμή εν όψει 1992, έγινε ένα κατασυννεφιασμένο και βροχερό αγγλικό πρωινό, με τον Μάνσελ να βγαίνει από το κοκ-πιτ, να μιλάει για τις εντυπώσεις του ταπεινά, αλλά το ύφος όλων μαρτυρούσε τι θα ακολουθούσε. Ο κινητήρας ήταν της Renault.

4) FERRARI F2004 (2004-05)

Ακόμα ένα απίστευτο μονοθέσιο από αυτά που συνηθίζει να κατασκευάζει η Ferrari. Με τον Σουμάχερ στο τιμόνι και άξιο βοηθό τον Ρούμπενς Μπαρικέλο, η F2004 ξεπέρασε με ευκολία αυτά που πέτυχε η F2002. Με εξαίρεση μια εγκατάλειψη του Γερμανού στο Μονακό, ο πολυπρωταθλητής κέρδισε 12 από τους 13 πρώτους αγώνες της σεζόν, με τον Μπαρικέλο να κερδίζει άλλους δύο και να εξασφαλίζει 14 βάθρα. Η ομάδα κέρδισε 15 από τους 18 της χρονιάς και στους κατασκευαστές είχε την υπερδιπλάσια διαφορά πόντων από τη δεύτερη BAR Honda, 262 έναντι 119. Φοβερό αυτοκίνητο. Σε 20 αγώνες είχε 15 νίκες, 30 βάθρα, 12 poles και 14 ταχύτερους γύρους.

3) W07 HYBRID – MERCEDES (2016)

Δεν θα μπορούσε να λείπει μια Mercedes, που από το 2014 και μετά, στην υβριδική εποχή του σπορ δηλαδή, κάνει αυτή ό,τι θέλει. Κυρίως με τον Χάμιλτον, που έχει κερδίσει με αυτή την ομάδα πέντε τίτλους και εν δευτέροις με τον Νίκο Ρόσμπεργκ. Το ’14 και το ’15 η ομάδα συγκέντρωσε 701 και 703 πόντους αντίστοιχα και ενώ κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αν αυτοί οι αριθμοί βελτιώνονται, ήρθε το 2016 για να συλλεχτούν 765. Κέρδισε 19 από τους 21 αγώνες της χρονιάς και αμφότεροι οι οδηγοί εγκατέλειψαν στην Ισπανία, όταν είχαν την περίφημη επαφή. Πέραν των νικών, σε αυτούς τους 21 αγώνες είχε 33 βάθρα, 20 poles και εννέα ταχύτερους γύρους.

2) LOTUS 72 (1970-76)

Κατασκευάστηκε σε διάφορες εκδοχές, σχεδιασμένη από τον σπουδαίο Κόλιν Τσάπμαν και τον Μόρις Φίλιπ. Από τα καλύτερα ever, με τον Γιόχεν Ριντ να κερδίζει τέσσερις σερί αγώνες, να χάνει τη ζωή του, αλλά με τους πόντους που είχε συλλέξει, να κατακτά τον τίτλο. Ο Έμερσον Φιτιπάλντι ήταν ένας ακόμα οδηγός που ανακηρύχτηκε πρωταθλητής με τη Lotus. Πέραν των δύο τίτλων στους οδηγούς, είχε άλλα τρία πρωταθλήματα στους κατασκευαστές. Σε 75 γκραν πρι είχε 20 νίκες, 39 βάθρα, 17 poles και εννέα ταχύτερους γύρους. Δεν φαντάζουν τίποτα αυτοί οι αριθμοί σε σχέση με τις τωρινές εποχές, αλλά τότε, άφησαν… εποχή. Ο κινητήρας ήταν Ford Cosworth.

1) MP4/4 – MCLAREN (1988)

Σχεδιασμένη από τον Αμερικανό μηχανικό Στιβ Νίκολς. Παρέδωσε τα σχέδια στον επικεφαλής και σπουδαία φιγούρα της McLaren, Ρον Ντένις, ενώ τεχνικός διευθυντής ήταν ο Γκόρντον Μάρεϊ. Θέλετε κι άλλο για τη συνταγή της επιτυχίας; Οδηγοί ήταν οι Σένα και Προστ. Ο κινητήρας της Honda και το αυτοκίνητο κατάφερε να κερδίσει 15 από τους 16 αγώνες εκείνης της χρονιάς. Παράλληλα, είχε 15 poles και 10 ταχύτερους γύρους. Μόνο ο… μηχανοκίνητος θεός εμπόδισε τη McLaren Honda να κάνει το 16/16. Η μία και μοναδική pole χάθηκε στην Αγγλία από τον Γκέρχαρντ Μπέργκερ της Ferrari και η μία και μοναδική νίκη στην Ιταλία, όταν επικράτησε ο Μπέργκερ. Το γκραν πρι έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου 1988, ενώ στις 14 Αυγούστου, σε ηλικία 90 χρόνων, απεβίωσε ο ιδρυτής της Ferrari, Έντσο. Κάντε τους δικούς σας συνειρμούς. Η MP4/4, πάντως, ίσως να είναι το καλύτερο μονοθέσιο ever.

Τον τελικό λόγο, όμως, τον έχετε εσείς…