Φιλικό; Ναι καλά….

Στο Βελιγράδι δεν υπάρχει κανένα φιλικό ματς. Υπάρχει παιχνίδι ομίλων Champions League με ότι αυτό συνεπάγεται. Όσο καλές και αν είναι οι σχέσεις των δύο σωματείων ή όσο αδελφικές και αν είναι σχέσεις των οπαδών των δύο ομάδων, η αναμέτρηση είναι κομβική για την πορεία αμφοτέρων στο θεσμό και το κλίμα στον αγωνιστικό χώρο δεν θα έχει σε καμία περίπτωση σχέση με αυτό που θα υπάρχει στις κερκίδες.

Αυτά γιατί καλό είναι να μπαίνουν τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση και να μην

μπαίνουμε σε θεωρίες συνωμοσίας, ένα «άθλημα» ιδιαίτερα αγαπητό στην χώρα μας. Πάμε να δούμε τα δεδομένα του ματς σε αγωνιστικό επίπεδο.

Ο γηπεδούχος Ερυθρός Αστέρας είναι ο πιο σπουδαίος εκπρόσωπος του ποδοσφαίρου των γειτόνων μας στα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Από την εποχή ακόμα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, οι ερυθρόλευκοι, μετρούσαν σημαντικές επιτυχίες με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Champions League το 1991 χάρη στην απίστευτη φουρνιά παικτών εκείνης της περιόδου. Μην ξεχνατε πως σχεδόν όλοι έκαναν μεγάλη καριέρα σε γνωστά πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου.

Πέρασε και αυτός βεβαια δια πυρός και σιδήρου για αρκετά χρόνια, λόγω του πολέμου και της διάσπασης της ενιαίας χώρας όπως και συνολικά ο αθλητισμός στην άλλοτε κραταιά Σερβία, αλλά τελευταία έχει επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο. Δεν είναι καθόλου μικρό το γεγονός της πρόκρισης – και μάλιστα δύο φορές στη σειρά, μιας ομάδας του επιπέδου του Ερυθρού Αστέρα στους χρυσοφόρους ομίλους του Champions League μέσα από απανωτούς προκριματικούς γύρους.

Η περσινή παρουσία του στη διοργάνωση ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Για να μπει στους ομίλους πέταξε εκτός την πλούσια αυστριακή Σάλτσμπουργκ, ενώ και στο γκρουπ εντός έδρας έχασε μόνο από την Παρί.

Σε έναν όμιλο με μεγαθήρια, Παρί, Νάπολι και Λίβερπουλ, νίκησε την μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης με το καθαρό 2-0 και έφερε ισοπαλία χωρίς γκολ με τους Ιταλούς στο Βελιγράδι, αν και εκτός παρουσίασε μάλλον προβληματική εικόνα. Φέτος τα κατάφερε πάλι αποκλείοντας στα play- off την πάντα υπολογίσιμη Γιουνγκ Μπόις.

Σήμερα οι γηπεδούχοι ξέρουν ότι αν θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω επιβάλλεται να κερδίσουν τον Ολυμπιακό. Το θέμα είναι μπορούν; Προσωπικά το βλέπω πολύ δύσκολο. Η ελληνική ομάδα είναι έμπειρη, πολύ σοβαρή αμυντικά και ο Μαρτίνς χρησιμοποιώντας μια ίδια ενδεκάδα στα ευρωπαϊκά ματς εξασφαλίζει μια σχετική ομοιογένεια και ορισμένους αυτοματισμούς.

Ο Ερυθρός Αστέρας έχει έντονο το » ελληνικό» στοιχείο στο ρόστερ του. Πέρα από τον προπονητή του, Βλάνταν Μιλόγεβιτς, που έχει παίξει και προπονήσει στην χώρα μας, οι ερυθρόλευκοι της Σερβίας διαθέτουν στο ρόστερ τους Μάρκο Μάριν και Κάνιας στα χαφ, τον Ματέο Γκαρσία στην επίθεση, αλλά και τον Μπεν που είναι όμως εκτός λίστας Champions League. Μπορεί να μην είναι σημαίνει τίποτα αυτό, μπορεί και πολλά. Σίγουρα οι παραπάνω παίκτες θέλουν να δώσουν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, απαντήσεις.

Ο Μάριν για τον τρόπο που έφυγε από τον Ολυμπιακό, ο Κάνιας για το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν τον » μετρησαν» καλά και ο Ματέο Γκαρσία για να αποδείξει ότι άξιζε να αποτελέσει μεταγραφή του Ολυμπιακού το προηγούμενο καλοκαίρι. Με βαση την δυναμικότητα και τις παραστάσεις των δύο αποψινών μονομάχων, όμως, η ελληνική ομάδα εχει ξεκαθαρο προσβάσιμα. Τα υπόλοιπα στο χορτάρι..