ΑΕΚ: Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα τους

Σαν τα καρπούζια είναι οι μεταγραφές. Ξέρεις τι έχουν μέσα μόνο αν τις… ανοίξεις. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών που έκαναν καριέρες στην Ελλάδα ερχόμενοι από το… πουθενά. Υπάρχουν και άλλοι τόσοι που ήρθαν ανώνυμοι και έβγαλαν μάτια. Ειδικά στην περίπτωση της ΑΕΚ; Υπάρχει πάντα η ιστορία του Τόνι Σαβέσκι ίσως του σημαντικότερου «ξένου» που φόρεσε ποτέ τα Κιτρινόμαυρα. Του Σκοπιανού μέσου που δεν τον γνώριζε κανείς, αλλά που έγινε το σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης εποχής για την Ένωση.

Για την

ομάδα του Δημήτρη Μελισσανίδη που έκανε σεφτέ στην μεταγραφική αγορά με την –προφορική- συμφωνία της με τον Νιγηριανό Μπράιτ Ενομπακάρε. Έναν… αγγλομαθή winger που μεγάλωσε στις υποδομές της Γουλβς, δόθηκε δανεικός σε αρκετές ομάδες του Νησιού (Κιλμάρνοκ, Γουίγκαν, Κόβεντρι) αλλά στα 22 του χρόνια θεωρήθηκε για τους «Λύκους» ένα πρότζεκτ δίχως νόημα. Εξ ου και αφέθηκε ελεύθερος, από τα μέσα του Μάη.

Η Γουλβς άλλαξε πολύ σαν ομάδα. Προ διετίας ήταν ακόμη στην Τσάμπιονσιπ σήμερα φλερτάρει με την πρώτη εξάδα του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Αυτή η αλλαγή προφανώς επηρέασε τα πάντα. Ο Ενομπακαρέ έπαιξε εκεί στην εποχή της δεύτερης κατηγορίας. Τώρα στην ίδια ομάδα είναι «ρεζέρβα» ο Ντανιέλ Ποντένσε των 20 εκατ ευρώ. Η μέρα με τη νύχτα δηλαδή. Και αυτό είναι ένα πρώτης τάξεως επιχείρημα ούτως ώστε να πειστεί ο καθένας πως ο Νιγηριανός απλά έπεσε στη… λάθος ιστορία. Ίσως να είναι μια χαρά παίκτης. Ίσως να είναι και ένα καλό κομμάτι στο επόμενο «αγωνιστικό παζλ» του Μάσιμο Καρέρα.

Αυτή είναι μια ρεαλιστική εκτίμηση της κατάστασης. Εδώ όμως ως συνήθως έχουμε πανηγύρι. Αν μάλιστα κάνει καμιά εβδομάδα να φτάσει στα μέρη μας ο 22άχρονος θα τον έχουν βγάλει… Κριστιάνο Ρονάλντο. «Κορυφαίος μεταγραφικός στόχος» λέει. «Υπέρβαση» λέει. «Η ΑΕΚ νίκησε τη Μπεσίκτας» λέει. «Με σφραγίδα Μελισσανίδη» λέει. Για ποιον; Για ένα παιδί 22 χρονών που η Γουλβς (του μαέστρου της αγοράς Μέντεζ) αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο μην έχοντας τη παραμικρή οικονομική απαίτηση. Για έναν ποδοσφαιριστή που πήρε απλά ένα συμβόλαιο στην ΑΕΚ (προφανώς κλιμακωτό) με την πρώτη χρονιά να κοστίζει ελάχιστα. Ένα λαχείο…

Γιατί ο αποπροσανατολισμός; Διότι δυστυχώς έτσι δουλεύει το «σύστημα» των media στη χώρα μας. Σάμπως θα τα θυμάται κανείς όλα αυτά αν ο Μπράιτ φύγει… νύχτα από την Ελλάδα όπως τόσοι άλλοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις η… ζαριά έχει νόημα μόνο αν ο παίκτης «βγει». Τότε που οι ίδιοι άνθρωποι παριστάνουν τους ξερόλες με ατάκες του στιλ «όπως σας τα λέγαμε». Ξερόλες που βρίσκεις φυσικά σε όλα τα χρώματα, σε όλα τα ρεπορτάζ, σε όλες τις ομάδες.

Βέβαια έχει σημασία και για ποιον λες. Να ήταν ο Μαρινάκης που αποδεδειγμένα τα έχει «σπρώξει» με τον Ολυμπιακό να κάνει στην Ελλάδα του 2020 μεταγραφές των 5 εκατ ευρώ και με συμβόλαια σαν του Φορτούνη, να ήταν ο Σαββίδης που με τη σειρά του έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη να πεις πάει στο καλό. Εδώ μιλάμε για έναν ιδιοκτήτη που η προσέγγιση του είναι συγκεκριμένη εδώ και τριάντα χρόνια. Από τη πρώτη του θητεία.

Δεν βάζει λεφτά ο Δημήτρης Μελισσανίδης στο μεταγραφικό παζάρι. Δεν είναι ο τρόπος του. Δεν το αντιμετωπίζει έτσι το ποδόσφαιρο. Αντίθετα είναι ο άνθρωπος που πριν από δύο χρόνια διέλυσε μια πρωταθλήτρια ομάδα για να μην πληρώσει έστω καλύτερα συμβόλαια (στον Λάζαρο, τον Βράνιες, τον Γιόχανσον, τον Κόνε). Που… αποχαιρέτησε τον Μπακασέτα και τον Λαμπρόπουλο για να μην πάρουν κάτι παραπάνω κλπ. Ο ίδιος ιδιοκτήτης που μέσω ενός νομοθετήματος του Βασιλειάδη πέρασε απευθείας τα 20 εκατ ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ, στην… κατασκευή του γηπέδου της Φιλαδέλφειας!

Σε αυτή την ομάδα, με αυτή τη διοίκηση δεν προκύπτουν μεταγραφικές υπερβάσεις. Προκύπτει ένας δικός της τρόπος διαχείρισης που μπορεί να σου αρέσει, μπορεί και όχι αλλά που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τον θόρυβο των ημερών. Ειδικά για έναν ποδοσφαιριστή που επί της ουσίας κανείς δεν γνωρίζει ούτε σε τι κατάσταση βρίσκεται μέσα από τόσο μεγάλη απραξία, ούτε βεβαίως από το πόσο μπορεί να βοηθήσει την ΑΕΚ.