Ξέρεις ποιο τραγούδι της Άννας Βίσση βραβεύτηκε ως το καλύτερο της δεκαετίας του ’90;

Όχι, δεν ήταν το «Δώδεκα». Ούτε το «Τραύμα». Ούτε το «Όλα Τα Λεφτά» που όλοι τραγουδούσαν σε πάρτι και νυχτερινά μαγαζιά. Το τραγούδι της Άννας Βίσση που βραβεύτηκε ως το κορυφαίο της δεκαετίας του ’90 ήταν ένα κομμάτι βγαλμένο από αληθινή αγάπη και χωρισμό: το «Δεν Θέλω Να Ξέρεις».

Το 1992, η Άννα Βίσση και ο Νίκος Καρβέλας έβαζαν τελεία στον γάμο τους, όχι όμως στη σχέση τους. Συνέχισαν να ζουν στο ίδιο σπίτι, να δημιουργούν μουσική μαζί και να κυκλοφορούν έναν δίσκο με τίτλο Εμείς. Ήταν μια εξομολόγηση σε ήχο μπαλάντας, ένα έργο που έμοιαζε πιο

πολύ με ημερολόγιο παρά με άλμπουμ.

Το «Δεν Θέλω Να Ξέρεις» ήταν η καρδιά αυτού του δίσκου. Σπαρακτικό, ειλικρινές, χωρίς περιττές λέξεις ή νότες. Λες και έπιανε το συναίσθημα ακριβώς τη στιγμή που δεν είσαι πια μαζί με τον άλλον — αλλά δεν θέλεις ούτε να το μάθει, ούτε να το νιώσει.

Η βράβευσή του ήρθε λίγα χρόνια μετά, όταν ο σταθμός Sfera και άλλοι φορείς της εποχής το ανέδειξαν ως το τραγούδι της δεκαετίας. Δεν ήταν το πιο χορευτικό. Ήταν όμως αυτό που άγγιξε περισσότερο. Που έμεινε. Που δεν ξεχάστηκε. Που ακόμα και σήμερα το τραγουδούν όσοι ξέρουν τι πάει να πει “να φύγεις, αλλά να μη φύγεις εντελώς”.

Η Βίσση το τραγουδούσε σχεδόν με δάκρυα. Δεν το ερμήνευε. Το ζούσε κάθε φορά. Σαν να μην είχε τελειώσει ποτέ αυτό που ξεκίνησε το τραγούδι να περιγράφει. Σαν να ήθελε το κοινό να θυμάται όχι εκείνη, αλλά εκείνον. Το «Δεν Θέλω Να Ξέρεις» ήταν το απόλυτο τραγούδι του “αντίο χωρίς τέλος”. Και εκείνη τη δεκαετία, κανείς δεν το έκανε καλύτερα από την Άννα Βίσση.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα