Το πτώμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου άλλαξε την ιστορία. Το άρπαξε ο Πτολεμαίος και ξέσπασε εμφύλιος.

Όταν πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος τον Ιούνιο του 323 π.Χ., η αυτοκρατορία του εκτεινόταν από τη Μακεδονία ως την Ινδία, αλλά δεν είχε αφήσει σαφή διάδοχο. Το μόνο που υπήρχε ήταν ένα ανήλικο παιδί και ένα πτώμα. Κι όμως, εκείνο το πτώμα έγινε ξαφνικά το πολυτιμότερο πολιτικό όπλο στα χέρια των στρατηγών του.

Ο Περδίκκας, ο οποίος είχε αναλάβει τη θέση του επιμελητή της αυτοκρατορίας, διέταξε τη μεταφορά της σορού στην πατρογονική Αιγαιά της Μακεδονίας, όπου αναπαύονταν οι βασιλείς των Αργεαδών. Το σώμα του Αλεξάνδρου ταριχεύτηκε και τοποθετήθηκε σε λαμπρό επιτάφιο όχημα, που ετοιμάστηκε επί

μήνες για την τελετουργική πορεία του προς τον Βορρά.

Ο Πτολεμαίος όμως, που είχε ήδη πάρει την Αίγυπτο ως σατραπεία, ήξερε ότι η κατοχή του πτώματος ενός θεοποιημένου βασιλιά ισοδυναμούσε με νομιμοποίηση της εξουσίας. Γι’ αυτό, καθώς το επιτάφιο άρμα κατευθυνόταν από τη Βαβυλώνα προς τη Μακεδονία, έστειλε στρατό και το άρπαξε. Το οδήγησε αντίθετα, προς τη Μέμφιδα και αργότερα στην Αλεξάνδρεια.

Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε προδοσία και ανοικτή πρόκληση. Ο Περδίκκας εξοργίστηκε. Το πτώμα δεν ήταν πια βασιλική υπόθεση, αλλά πλέον σύμβολο ηγεμονίας. Το να κατέχεις το σώμα του Αλεξάνδρου σήμαινε ότι είσαι ο εκλεκτός του θεού-βασιλιά. Και ο Πτολεμαίος είχε τολμήσει να ιδιοποιηθεί αυτό το δικαίωμα.

Ο εμφύλιος ήταν αναπόφευκτος. Ο Περδίκκας, συνοδευόμενος από τον Ευμένη, ξεκίνησε εκστρατεία στην Αίγυπτο για να τιμωρήσει τον Πτολεμαίο. Η επιχείρηση εξελίχθηκε σε καταστροφή. Ο στρατός του Περδίκκα δεν κατάφερε να περάσει τον Νείλο και, εξαντλημένοι από την αποτυχία και τις απώλειες, οι ίδιοι του οι στρατηγοί τον δολοφόνησαν.

Η απώλεια αυτή άλλαξε τις ισορροπίες. Η εξουσία πέρασε στους αντιπάλους του Περδίκκα, και οι συγκρούσεις των Διαδόχων συνεχίστηκαν για δεκαετίες. Όμως το κρίσιμο σημείο, η σπίθα που άναψε τη φωτιά, ήταν εκείνη η μία και μόνο πράξη: η αρπαγή του πτώματος του Αλεξάνδρου από τον Πτολεμαίο.

Το σώμα του Αλεξάνδρου ενταφιάστηκε με τιμές στην Αλεξάνδρεια, σε μαυσωλείο που έγινε σημείο προσκυνήματος και δύναμης. Όλοι οι μεταγενέστεροι βασιλείς της Αιγύπτου ήθελαν να συνδέονται με τον νεκρό θεό-στρατηλάτη. Για αιώνες η παρουσία του εκεί ενίσχυε τον ρόλο των Πτολεμαίων ως νόμιμων διαδόχων του Αλέξανδρου.

Κι όμως, εκείνη η αρπαγή, όσο σοφή κι αν φάνηκε τότε, άνοιξε την πόρτα στον πρώτο από τους φονικότερους εμφυλίους της ελληνιστικής εποχής. Και όλα ξεκίνησαν από το ποιος θα κατείχε ένα πτώμα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα