Παρέδωσε τους πυρηνικούς κωδικούς στον άνθρωπο που όλοι είχαν για μεθύστακα

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1991. Στις 7:32 το βράδυ, η κόκκινη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης υπεστάλη από το Κρεμλίνο για πάντα. Είχε περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε αλλάξει τον κόσμο, και τώρα ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ, έδινε μια λιτή δήλωση παραίτησης. Μακριά από θριάμβους και λαοθάλασσες, το τέλος ήρθε σαν ψίθυρος. Και μαζί του ήρθε μια από τις πιο απίστευτες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας.

Στα χέρια του Γκορμπατσόφ βρισκόταν η μαύρη βαλίτσα με τους κωδικούς

για τους σοβιετικούς πυρηνικούς πυραύλους – η περίφημη Τσεγκέτ. Ήταν το ύστατο σύμβολο της υπερδύναμης. Και παραδόθηκε στον διάδοχο του, τον Μπόρις Γέλτσιν. Έναν άνθρωπο που δεν είχε κερδίσει μόνο την ψήφο του ρωσικού λαού, αλλά και την παγκόσμια φήμη για κάτι άλλο: τη λατρεία του για τη βότκα.

Ο Γέλτσιν δεν ήταν απλώς γνωστός για τη χρήση αλκοόλ. Ήταν θρύλος. Είχε εμφανιστεί μεθυσμένος σε διπλωματικές εκδηλώσεις, είχε παραπατήσει δημόσια, είχε μιλήσει ασυνάρτητα σε συνεντεύξεις. Το 1994, σε επίσημη επίσκεψη στο Βερολίνο, ανέβηκε σε εξέδρα και άρχισε να διευθύνει τη στρατιωτική μπάντα σαν μεθυσμένος μαέστρος. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν παγώσει. Ο κόσμος παρακολουθούσε με αμηχανία. Και πίσω του, κρεμόταν η ρωσική σημαία.

Η φήμη του δεν ήταν αστικός μύθος. Σύμφωνα με αναφορές μυστικών υπηρεσιών και δηλώσεις του ίδιου του Μπιλ Κλίντον, ο Γέλτσιν είχε εντοπιστεί μεθυσμένος, με τις πιτζάμες του, να περιπλανιέται έξω από το Blair House στην Ουάσινγκτον, αναζητώντας πίτσα. Η αμερικανική ασφάλεια τον επέστρεψε διακριτικά στο κτίριο, αλλά το περιστατικό είχε ήδη καταγραφεί.

Και όμως, σε αυτόν τον άνθρωπο παραδόθηκαν οι πυρηνικοί κωδικοί. Ο πλανήτης πέρασε από τα χέρια της Κεντρικής Επιτροπής και του Κόκκινου Στρατού, σε έναν άνδρα που μπορούσε να παραπατήσει ενώ κρατούσε το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η στιγμή της παράδοσης ήταν σχεδόν κινηματογραφική. Σε ένα ήσυχο γραφείο, χωρίς θεατές, χωρίς τύμπανα, χωρίς στρατεύματα. Ο Γκορμπατσόφ, κομψός, κουρασμένος, του έδωσε τη βαλίτσα. Ο Γέλτσιν την πήρε και έφυγε. Έτσι τελείωσε η Σοβιετική Ένωση. Όχι με βόμβες, όχι με ρητορική, αλλά με μια χειραψία και μια βαλίτσα σε χέρια που έτρεμαν – ίσως από την Ιστορία, ίσως από τη στέρηση.

Η επόμενη μέρα βρήκε τη Ρωσία σε μια νέα εποχή. Αλλά για πολλούς στο εσωτερικό και το εξωτερικό, το σοκ δεν ήταν μόνο η διάλυση της ΕΣΣΔ. Ήταν ότι ο κόσμος είχε μόλις γίνει πιο επικίνδυνος – όχι γιατί απέκτησε έναν νέο εχθρό, αλλά γιατί οι κωδικοί που μπορούσαν να εξαφανίσουν τον πλανήτη βρέθηκαν στα χέρια του ανθρώπου που όλοι είχαν για μεθύστακα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα