Έμπαιναν στον στρατό στα 18. Αν επιζούσαν, έπαιρναν τα πάντα

11:25 29/5/2025 - Πηγή: Sportime

Στην Αυτοκρατορική Ρώμη, ο στρατός δεν ήταν απλώς ένας θεσμός. Ήταν το σκληρό σχολείο της ανόδου, της τιμής και της υπαρξιακής επιβίωσης. Οι λεγεωνάριοι κατατάσσονταν νέοι, στα 17 ή 18, δεσμευόμενοι για τουλάχιστον 16 χρόνια – και αργότερα για 20 ή και 25. Δεν ήταν επιλογή πολυτελείας. Ήταν το στοίχημα των φτωχών, των επαρχιωτών, των μη Ρωμαίων που ήθελαν να αποκτήσουν ό,τι τους αρνιόταν ο κόσμος.

Η ζωή στη λεγεώνα ήταν σκληρή. Δεν υπήρχαν «εβδομάδες μάχης»· υπήρχαν δεκαετίες εκστρατείας. Περνούσαν χρόνια ολόκληρα

μακριά από την πατρίδα, σ’ εδάφη αφιλόξενα. Οι εκστρατείες περιλάμβαναν άγριες μάχες, παγωνιά, αρρώστιες, ατελείωτο βάδισμα. Κάποιοι πολέμησαν στην Ιβηρική, άλλοι στον Δούναβη, άλλοι στα βάθη της Βρετανίας ή της Συρίας. Υπηρετούσαν ως μηχανικοί, χτίστες, αγγελιοφόροι, συνοδοί καραβανιών ή φρουροί αυτοκρατόρων. Δεν ήταν μόνο πολεμιστές – ήταν η ραχοκοκαλιά του κράτους.

Όμως, η Ρώμη είχε φροντίσει την ανταμοιβή τους. Μετά από δεκαετίες υπηρεσίας, οι βετεράνοι λάμβαναν το praemium – ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, συχνά ισοδύναμο με δέκα και πλέον ετήσιους μισθούς. Οι μη-πολίτες αποκτούσαν την πολυπόθητη ρωμαϊκή υπηκοότητα, και μαζί της όλα τα δικαιώματα. Πολλοί έπαιρναν οικόπεδα σε νεοϊδρυμένες αποικίες, μαζί με άλλους συντρόφους της ίδιας λεγεώνας, φτιάχνοντας νέες κοινότητες Ρωμαίων στις εσχατιές της αυτοκρατορίας. Εκείνοι που είχαν παιδιά εκτός γάμου, έβλεπαν επιτέλους την οικογένειά τους να αναγνωρίζεται νομικά.

Η επιβίωση δεν ήταν δεδομένη. Η μάχη στο δάσος του Τεύτομπουργκ, η ήττα στην Καρράες, τα επεισόδια στις Ιουδαϊκές εξεγέρσεις, άφησαν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς λεγεωνάριους. Όσοι έφτασαν ως το τέλος ήταν σπάνιοι, σκληραγωγημένοι, σχεδόν μυθικοί. Ορισμένοι, όπως ο Marcus Caelus, ανώτερος εκατόνταρχος της 18ης Λεγεώνας, υπηρετούσαν μέχρι και τα 53 τους, ξεκινώντας από την εφηβεία. Είχαν ζήσει τρεις ζωές.

Οι πιο έμπειροι έπαιρναν και διοικητικές θέσεις. Οι εκατόνταρχοι μπορούσαν να παρατείνουν την υπηρεσία τους ακόμη και για 40 χρόνια. Η ρωμαϊκή μηχανή πολέμου χτιζόταν πάνω στην πειθαρχία και το όραμα αυτών των αντρών.

Η λεγεώνα δεν σου υποσχόταν δόξα. Σου υποσχόταν μόνο ότι, αν τα καταφέρεις, δεν θα είσαι ποτέ ξανά τίποτα. Θα έχεις σπίτι, γη, χρήμα, οικογένεια, τιμή. Για χιλιάδες άντρες, ήταν μια συμφωνία με τον διάβολο – αλλά και η μόνη οδός για το «πάντα».

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords