Η αρχαία ελληνική διάλεκτος που δεν είχε άρθρα, είχε δύο w και δεν την καταλάβαινε ούτε ο Όμηρος

Δεν είχε «ο», «η», «το». Δεν είχε καθαρές λέξεις. Είχε δύο διαφορετικά γράμματα για τον ήχο w, και μερικές λέξεις που σήμερα δεν ξέρει κανείς πώς να τις προφέρει. Ήταν ελληνική διάλεκτος, αλλά δύσκολα θα τη δεχόταν κανείς ως τέτοια. Λεγόταν παμφυλιακή, και ήταν το απόλυτο outsider της αρχαίας ελληνικής.

Στην Παμφυλία, στα νότια παράλια της Μικράς Ασίας, οι άποικοι έφεραν την ελληνική γλώσσα, αλλά αυτή σύντομα ξέφυγε. Πιθανόν να αποκόπηκε πολύ νωρίς από τους υπόλοιπους διαλεκτικούς κλάδους. Πιθανόν να επηρεάστηκε από τις τοπικές λουβικές και λυκικές γλώσσες. Το σίγουρο είναι ότι η παμφυλιακή

ελληνική δεν μοιάζει με τίποτα.

Απουσία άρθρων. Αυτό και μόνο την κάνει μοναδική. Είναι η μόνη ελληνική διάλεκτος της κλασικής εποχής που δεν χρησιμοποιούσε καθόλου άρθρα. Ούτε “ὁ”, ούτε “ἡ”, ούτε “τό”. Σαν να μιλούσαν σε γλώσσα χωρίς ορισμό, χωρίς γραμματική συνοχή, χωρίς γνωστικό άγκιστρο. Και δεν ήταν λάθος. Ήταν κανόνας.

Η γραφή της ήταν ακόμη πιο αλλόκοτη. Χρησιμοποιούσε δύο διαφορετικά διγάμματα: το κανονικό και ένα περίεργο σύμβολο . Το πρώτο αποδίδει ήχο σαν v, το δεύτερο σαν w. Κάποιες φορές όμως το Ͷ χρησιμοποιούνταν και για το β. Πλήρης ασάφεια. Πλήρες χάος. Και μαζί, είχε κι ένα ιδιόμορφο γράμμα , που πιθανώς απέδιδε ήχους σαν ss, ps ή κάτι άλλο που σήμερα δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε.

Τα σωζόμενα κείμενα είναι λίγα: επιγραφές από την Άσπενδο, την Πέργη, λίγα νομίσματα και μερικές λέξεις καταγεγραμμένες από λεξικογράφους. Η μεγαλύτερη επιγραφή είναι ένα διάταγμα 36 γραμμών, αλλά ακόμη και οι γλωσσολόγοι δυσκολεύονται να το αποκωδικοποιήσουν. Μία από τις φράσεις που διασώθηκαν είναι:

ͶανάͲαι Πρειίαι Κλεμύτας Λϝαράμυ Ͷασιρϝο̄τας ἀνέθε̄κε

Που σημαίνει κάτι σαν: Ο Κλεμύτας, γιος του Λϝαράμυ, ιερέας, αφιέρωσε αυτό στη βασίλισσα της Περγης. Το «ͶανάͲα» είναι η παμφυλιακή λέξη για το ἄνασσα, δηλαδή «βασίλισσα», από το αρχαϊκό «ϝάναξ». Ούτε σε σχήμα, ούτε σε ήχο, ούτε σε ρίζα δεν σου θυμίζει κάτι αναγνωρίσιμο.

Η παμφυλιακή ελληνική δεν διέδωσε ποιήματα, ούτε φιλοσοφία. Δεν έφτασε στην Αθήνα, ούτε στη Ρώμη. Αλλά επέζησε για αιώνες, πλάι σε λαούς που μιλούσαν εντελώς διαφορετικές γλώσσες. Και ακριβώς γι’ αυτό έχει σημασία. Είναι το απόκρυφο κεφάλαιο της ελληνικής γλωσσικής ιστορίας. Το γλωσσικό ισοδύναμο μιας χαμένης αποικίας που έπλασε το δικό της σύμπαν.

Αν ο Όμηρος διάβαζε μία παμφυλιακή επιγραφή, θα γύριζε το κεφάλι και θα ρώταγε «από πού είσαι εσύ;»

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα
Όμηρος,omiros