Έσωσε το Μεσολόγγι τα Χριστούγεννα και το πλήρωσε με αίμα. Οι Τούρκοι εκδικήθηκαν σφάζοντας την οικογένειά του

10:15 21/5/2025 - Πηγή: Sportime

Ονομάζονταν Γεώργιος Ζούκας, αλλά η Ιστορία τον θυμάται ως Ιωάννη Γούναρη. Ήταν από τα Ιωάννινα και είχε βρεθεί υπό τις διαταγές του Ομέρ Βρυώνη, σε μια εποχή που η πατρίδα του και οι τύχες των ανθρώπων της κρίνονταν από σκιές και προδοσίες. Στην Πρώτη Πολιορκία του Μεσολογγίου το 1822, ο Γούναρης ήταν έμπιστος κυνηγός του πασά. Είχε την ελευθερία να κινείται ανάμεσα στα στρατόπεδα χωρίς υποψίες. Κανείς όμως δεν ήξερε τι ετοίμαζε μέσα του.

Παραμονή

Χριστουγέννων, ο Γούναρης έμαθε πως τα οθωμανικά στρατεύματα ετοιμάζουν γενική έφοδο το ξημέρωμα της 25ης Δεκεμβρίου. Οι Μεσολογγίτες θα βρίσκονταν στις εκκλησίες. Η πόλη θα ήταν αφύλακτη. Ήταν σχέδιο σφαγής, όχι μάχης. Το κουβάλησε πάνω του για ώρες, δισταγμούς, φόβο, αναστολές. Το βράδυ πήρε την απόφαση. Μέσω του γραμματέα του Μάρκου Μακρή, ενημέρωσε τους Έλληνες για την επικείμενη επίθεση. Ο Μαυροκορδάτος δεν δίστασε· ενίσχυσε αμέσως τη νότια πλευρά του φρουρίου και διέταξε ετοιμότητα παντού. Όταν ήρθε το πρωί, η εφόρμηση αποκρούστηκε. Το Μεσολόγγι σώθηκε.

Δεν σώθηκε όμως η οικογένειά του. Ο Ομέρ Βρυώνης είχε κρατήσει υπόδουλη τη γυναίκα και τα παιδιά του στην Άρτα. Τους κατέσφαξε ως αντίποινα. Τους έσφαξε όλους, για να δώσει ένα μήνυμα: πως η προδοσία πληρώνεται με αίμα. Ο Γούναρης έμεινε μόνος. Το Μεσολόγγι είχε αντέξει, αλλά η ψυχή του είχε λυγίσει.

Ο Κουντουριώτης τού έδωσε διαταγή αποζημίωσης. Έγγραφο επίσημο, που διέταζε τη Διοίκηση να του δοθούν 1.500 γρόσια. Μα για δυο μήνες γύρναγε στα υπουργεία ζητώντας αυτό που του είχαν υποσχεθεί. Έπαιρνε μόνο σιωπές. Τελικά του έδωσαν 120 φοίνικες. Τίποτα. Ήταν πια ένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, χωρίς οικογένεια, χωρίς πατρίδα.

Το 1833 κατέφυγε στο Μεσολόγγι, στη Μονή Παναγίας Ελεούσας, στην Αιτωλοακαρνανία. Εκεί εκάρη μοναχός. Έφτιαξε το μοναστήρι με τα χέρια του, το ανακαίνισε πέτρα-πέτρα. Δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο. Ούτε να τον βλέπουν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ξεχάστηκε. Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος δεν τον θυμόταν. Μόνο όταν ήρθε στην εξουσία ο Όθωνας, του έδωσαν ένα κομμάτι γης γύρω από τη μονή. Ένας μικρός φόρος τιμής. Αργά.

Πέρασαν χρόνια. Άλλοι είπαν πως πέθανε εκεί. Άλλοι πως γύρισε στην κοσμική ζωή. Η Ιστορία ποτέ δεν τον τοποθέτησε δίπλα στους γνωστούς ήρωες. Κι όμως, χωρίς αυτόν το Μεσολόγγι ίσως να είχε χαθεί πριν καν φτάσει στην Έξοδο. Κι η Επανάσταση ίσως να είχε σταματήσει στα Χριστούγεννα του ’22. Ήταν ένας άνθρωπος που διάλεξε την πατρίδα αντί για την οικογένειά του. Και δεν ξαναχαμογέλασε ποτέ.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords