Έψηναν μαμούθ μέσα στο έδαφος. Και μετά το σκέπαζαν με χώμα για να σιγοψήνεται

Πριν από 29.000 χρόνια, πολύ πριν τις πυραμίδες και τις πόλεις, πριν καν η λέξη “κουζίνα” αποκτήσει νόημα, οι άνθρωποι της παλαιολιθικής Ευρώπης έψηναν φαγητό. Όχι σε κατσαρόλες, ούτε σε σχάρες. Έσκαβαν στο έδαφος, άναβαν φωτιά, την άφηναν να κάψει πέτρες και ύστερα έθαβαν το θήραμά τους εκεί. Ανάμεσα στα πιο συχνά ευρήματα αυτών των “φούρνων” ήταν τεράστια κομμάτια μαμούθ.

Η μέθοδος ήταν πανέξυπνη. Αφού οι κυνηγοί άναβαν φωτιά στον λάκκο και θέρμαιναν τις πέτρες, άπλωναν στάχτη ή φρύγανα, τοποθετούσαν το κρέας τυλιγμένο σε φύλλα και σκέπαζαν το όλο σύστημα με χώμα. Αυτό

δημιουργούσε έναν φυσικό φούρνο σιγανής ψησταριάς. Το φαγητό ψηνόταν αργά, για ώρες ή μέρες, χωρίς να καεί. Ήταν τόσο μεγάλη η ποσότητα, που τάιζε ολόκληρες οικογένειες ή και κοινότητες.

Στην περιοχή του Mezhirich, στην Ουκρανία, βρέθηκαν οικισμοί φτιαγμένοι από κόκαλα μαμούθ. Εκεί, κάθε “σπίτι” είχε μια εστία στο κέντρο — ενδεχομένως για θέρμανση, αλλά και για μαγείρεμα. Οι ανασκαφές έδειξαν σημάδια θερμότητας, κάρβουνου και λίπους, που συνδέονται με τη μακρά θερμική επεξεργασία τροφής. Ήταν η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που η μαγειρική πήρε οργανωμένη μορφή.

Η ίδια τεχνική απαντά σε πολλούς λαούς και εποχές: από τις κουλτούρες του Ειρηνικού με τους υπόγειους φούρνους “imu” μέχρι τους Αβορίγινες της Αυστραλίας και τους Μάγια στην Αμερική. Όμως οι Ευρωπαίοι του 29.000 π.Χ. φαίνεται πως ήταν οι πρώτοι που την ανέπτυξαν σε τέτοια κλίμακα — και για τόσο γιγαντιαία ζώα.

Η εικόνα είναι εντυπωσιακή: γύρω από μια αχνιστή τρύπα, μέσα στο χιόνι, οι κυνηγοί να μοιράζουν τις φέτες μαμούθ. Το χώμα ανασηκώνεται, οι πέτρες ακόμα καίνε, η μυρωδιά καπνού μπλέκεται με λίπος και κρέας. Εκεί δεν υπάρχει ακόμη γραφή, ούτε πόλεις. Αλλά υπάρχει μαγειρική. Κι ένας φούρνος, θαμμένος μέσα στη γη, που μοιάζει περισσότερο με προσευχή παρά με τεχνολογία.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα