Έφτιαξε το πρώτο αντηλιακό για τον στρατό. Μύριζε πετρέλαιο και τους έκαψε τα πρόσωπα, αλλά τους έσωσε τη ζωή

14:58 2/5/2025 - Πηγή: Sportime

Ήταν αεροπόρος, όχι δερματολόγος. Αλλά ο ήλιος του Ειρηνικού δεν έκανε διακρίσεις. Έκαιγε το δέρμα των στρατιωτών σαν πυρκαγιά σε ξερό χορτάρι. Οι μάχες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γίνονταν σε νησιά χωρίς σκιά, με τους άντρες του αμερικανικού στρατού να περνούν ώρες κάτω από τον κάθετο ήλιο, με τα πρόσωπά τους να ξεφλουδίζουν, να ματώνουν, να πυορροούν. Τότε ήταν που ο Benjamin Green, ένας απλός φαρμακοποιός που υπηρετούσε στην Αεροπορία, αποφάσισε να κάνει

κάτι. Έβαλε πετρέλαιο σε βαζάκι και το άλειψε στο πρόσωπό του.

Το υλικό λεγόταν Red Vet Pet – Red Veterinary Petrolatum – και δεν είχε καμία σχέση με ανθρώπινο δέρμα. Ήταν παρασκεύασμα για τα ζώα. Όμως το παχύ στρώμα πετρελαίου που έμενε επάνω στο δέρμα για ώρες, δημιουργούσε ένα σχεδόν αδιαπέραστο φράγμα. Η υφή του ήταν αηδιαστική. Μύριζε σαν μηχανουργείο. Αλλά δούλευε. Και αυτό ήταν το μόνο που είχε σημασία για τους στρατιώτες.

Η Αμερικανική Αεροπορία άρχισε να διανέμει μαζικά το Red Vet Pet. Οι παραλαβές στα μέτωπα συνοδεύονταν από χαμόγελα, ακόμη κι αν το άλειμμα έμοιαζε με τιμωρία. Το δέρμα γινόταν κολλώδες, με χρώμα που θύμιζε λάδι μηχανής. Πολλοί πάθαιναν ερεθισμούς. Άλλοι καψίματα. Αλλά εκείνοι που το φορούσαν συστηματικά, απέφευγαν το απολεπισμένο δέρμα και τη φριχτή ηλίαση που μπορούσε να καθηλώσει έναν στρατιώτη για μέρες. Το αντηλιακό έγινε πιο χρήσιμο και από το όπλο.

Μετά τον πόλεμο, ο ίδιος άντρας που είχε φτιάξει αυτό το βιομηχανικό μείγμα για τον στρατό, θέλησε να το βελτιώσει και να το κυκλοφορήσει στο εμπόριο. Αλλά ήξερε ότι κανείς δεν θα άλειφε το παιδί του με πετρελαιοειδές. Έτσι το έδωσε στην Coppertone. Εκείνοι άλλαξαν τη σύνθεση, του έδωσαν πιο ευχάριστο άρωμα, πιο απαλή υφή, και το μετέτρεψαν στο πιο αναγνωρίσιμο αντηλιακό της Αμερικής – το διάσημο με το κοριτσάκι που της κατεβάζει το μαγιό ο σκύλος.

Ο Benjamin Green δεν έγινε δισεκατομμυριούχος. Δεν έγινε καν διάσημος. Δεν έβγαλε λεφτά. Αλλά έκανε κάτι που έμεινε. Σε μια εποχή που το δέρμα δεν είχε φωνή και ο καρκίνος ήταν αόρατος εχθρός, αυτός προστάτεψε χιλιάδες άντρες που πολεμούσαν κάτω από έναν ήλιο που δεν συγχωρούσε.

Το πρώτο αντηλιακό της Ιστορίας γεννήθηκε όχι από αγάπη για την επιδερμίδα, αλλά από φόβο για τον θάνατο. Και όσοι το απέρριψαν λόγω της μυρωδιάς του, αναγκάστηκαν να το ξαναζητήσουν όταν ήρθαν οι φουσκάλες.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords