Δεν ήταν σταρ. Δεν είχε χρόνο ούτε να φάει. Αλλά έγινε το αγόρι που ταξίδεψε στο μέλλον για να μας σώσει

Ο Michael J. Fox δεν ήταν ούτε πρώτο όνομα, ούτε εξώφυλλο περιοδικού. Ένα παιδί ήταν. Ένα 24χρονο παιδί που γυρνούσε sitcom την ημέρα και blockbuster τη νύχτα. Που κοιμόταν δυόμιση ώρες μέσα σε φορτηγάκια παραγωγής και που κανείς δεν τον περίμενε να γίνει το αγόρι που θα ονειρευόταν μια ολόκληρη γενιά. Κι όμως, έγινε ο Μάρτι ΜακΦλάι.

Την ώρα που όλοι πιστεύαμε πως η ταινία «Back to the Future» γεννήθηκε με απόλυτη επιτυχία, η αλήθεια ήταν άλλη. Είχε ξεκινήσει με άλλον ηθοποιό. Είχε απορριφθεί πάνω από 40 φορές. Και όταν τελικά ξεκίνησε να

γυρίζεται, όλα έδειχναν πως δεν θα τα καταφέρει. Μέχρι που αποφάσισαν να τα πετάξουν όλα και να τον φωνάξουν.

Εκείνος, εγκλωβισμένος ακόμα στα γυρίσματα του «Family Ties», συμφώνησε με έναν μόνο όρο: να προλαβαίνει να τα κάνει και τα δύο. Δούλευε από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα στο ένα πλατό. Και στις 6:30 άρχιζε τις σκηνές του Μάρτι. Σχολούσε στις 2:30 τη νύχτα. Οδηγοί παραγωγής τον κουβαλούσαν σηκωτό για να τον πάνε σπίτι. Και κάθε ξημέρωμα, το ίδιο.

Όμως δεν παραπονέθηκε ποτέ. Δεν γκρίνιαξε. Δεν είπε όχι. Γιατί καταλάβαινε ότι αυτή η ταινία δεν ήταν απλά μια ταινία. Ήταν το μέλλον του. Και ήταν και το δικό μας μέλλον, χωρίς να το ξέρουμε.

Κάθε φορά που βλέπεις τη σκηνή με τον κεραυνό στο ρολόι, θυμήσου: την προηγούμενη νύχτα ο Fox δεν είχε κοιμηθεί καθόλου. Και το μεσημέρι γύριζε σκηνές όπου έπρεπε να χαμογελάσει, να τρέξει, να σώσει τους πάντες. Και το έκανε.

Δεν είχε status σταρ, ούτε μεγάλες απαιτήσεις. Είχε μόνο πάθος, ήθος και την πίστη ότι αξίζει να δουλέψει σκληρά για κάτι που αγαπά. Και μέσα από την εξάντληση, το κρύο και τις επαναλήψεις, γεννήθηκε ένας ήρωας. Όχι με μπέρτα. Με γιλέκο και πατίνι.

Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα ’80s, το πρόσωπό του είναι αναμνήσεις, όνειρα και γέλια. Ήταν το αγόρι που ταξίδεψε στο μέλλον. Και τελικά, μας πήρε όλους μαζί του.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα