Σχεδίασε το Hilton, το Μέγαρο και τα ωραιότερα σπίτια της Αθήνας

Γεννημένος στο Παλαιό Φάληρο το 1907, ο Εμμανουήλ Βουρέκας δεν είχε απλώς πάθος με την αρχιτεκτονική. Είχε μια ξεχωριστή ικανότητα να «ντύνει» πόλεις με μορφή, κύρος και χαρακτήρα. Επέστρεψε από τη Γερμανία με σπουδές στον μοντερνισμό και από την πρώτη του εργασία ως δημόσιος υπάλληλος άρχισε να χτίζει την αισθητική μιας νέας εποχής.

Από τα πρώτα του κτίρια στον Πειραιά και το Τατόι, φάνηκε ότι ο Βουρέκας δεν ήταν απλός τεχνίτης. Ήταν σχεδιαστής με άποψη. Η δουλειά του στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπως η Κατοικία

Κορωναίου και το δίδυμο πολυκατοικιών στην Πατριάρχου Ιωακείμ, απέπνεαν μια καθαρότητα που ήξερε να παντρεύει την ευρωπαϊκή αυστηρότητα με την αθηναϊκή γοητεία.

Μετά τον Πόλεμο, καθώς η Αθήνα άλλαζε με φρενήρη ρυθμό, ο Βουρέκας βρέθηκε στο επίκεντρο. Το νέο όραμα για την πόλη απαιτούσε πολυκατοικίες με κομψότητα και επίσημη αρχιτεκτονική — και αυτό ακριβώς προσέφερε. Πολυκατοικίες για την ελίτ, σε γωνίες με θέα στην Ακρόπολη, με λεπτομέρειες μάρμαρου, στιβαρότητα, συμμετρία και όλα όσα ζητούσε η αστική τάξη της εποχής.

Το 1958, ο Βουρέκας συμμετέχει στην ομάδα που σχεδιάζει το Hilton της Αθήνας. Ένα κτήριο-σύμβολο, μια επίδειξη ισχύος και κοσμοπολιτισμού. Το ύψος του, τα μάρμαρά του, τα αίθριά του, οι ελιές στο εσωτερικό, ακόμα και οι γλυπτές όψεις του, έκαναν ξεκάθαρο ότι το κτήριο δεν ήταν ξενοδοχείο. Ήταν δήλωση: η Ελλάδα ήταν μέρος της Δύσης. Ή τουλάχιστον ήθελε να μοιάζει έτσι.

Η Ακρόπολη πλέον δεν ήταν το μόνο ορόσημο της πόλης. Η Αθήνα αποκτούσε τον πρώτο της ουρανοξύστη, με φόντο τον Παρθενώνα. Οι κριτικές σφοδρές. Άλλοι το αποθέωσαν ως το ωραιότερο Hilton του κόσμου. Άλλοι το κατηγόρησαν ως βανδαλισμό απέναντι στο αρχαίο τοπίο. Η ουσία είναι μία: το Hilton άλλαξε την εικόνα της πόλης.

Παράλληλα με τις πολυκατοικίες και τα γραφεία, ο Βουρέκας ανέλαβε και το άλλο μεγάλο στοίχημα: τον τουρισμό. Στον Αστέρα της Γλυφάδας και της Βουλιαγμένης, σχεδίασε τις πρώτες οργανωμένες ελληνικές τουριστικές εγκαταστάσεις, όπου το μπετόν συνάντησε το ξύλο και τα bungalows έγιναν τρόπος ζωής. Ανάμεσα σε πεύκα και ακτές, δημιούργησε ένα νέο ιδεώδες: διακοπές με στυλ.

Κορωνίδα του έργου του, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ένα έργο που ξεκίνησε το 1976 και ολοκληρώθηκε το 1991. Με πεντελικό μάρμαρο, κλασική πρόσοψη και αίθουσες αντάξιες ευρωπαϊκών πρωτευουσών, το Μέγαρο έγινε το σύγχρονο ανάκτορο της μουσικής. Ένα κτήριο που συνδύασε την επισημότητα με την ακουστική τελειότητα.

Ο Βουρέκας πέθανε το 1992, έχοντας αφήσει πίσω του πάνω από 150 μελέτες. Από πολυκατοικίες και τράπεζες, μέχρι τουριστικά θέρετρα και σχολεία. Όμως δεν ήταν η ποσότητα που τον καθόρισε. Ήταν η ικανότητά του να σχεδιάζει για το παρόν και να επηρεάζει το μέλλον. Η Αθήνα που βλέπουμε σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, φέρει την υπογραφή του.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα