Δεν είναι μόνο τα δαχτυλικά αποτυπώματα: Το άλλο σημείο του σώματος που είναι μοναδικό και βοηθάει στην εξιχνίαση εγκλημάτων

Φανταστείτε μια σκοτεινή νύχτα, έναν τόπο εγκλήματος γεμάτο μυστήριο. Η αστυνομία ψάχνει για στοιχεία, ίχνη που θα αποκαλύψουν τον δράστη. Όλοι σκεφτόμαστε τα δαχτυλικά αποτυπώματα—αυτές τις μικρές σπείρες στα ακροδάχτυλά μας που μοιάζουν με κωδικό DNA. Αλλά υπάρχει κάτι ακόμα, κάτι που μένει κρυμμένο πίσω από τα χείλη μας και αποδεικνύεται εξίσου ισχυρό όπλο στη μάχη κατά του εγκλήματος: τα δόντια μας. Ναι, τα δόντια, αυτά τα μικρά λευκά εργαλεία που κόβουν τη μπριζόλα

Πάμε πίσω στο 1692, στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης. Κατά τη διάρκεια των περιβόητων δικών των μαγισσών, ένας ιερέας, ο Τζορτζ Μπάροουζ, κατηγορήθηκε ότι δάγκωσε τα θύματά του. Οι αρχές εξέτασαν τα δόντια του και τα συνέκριναν με τα σημάδια στα πτώματα. Ήταν μια από τις πρώτες φορές που τα δόντια χρησιμοποιήθηκαν σαν αποδεικτικό στοιχείο σε δίκη. Αν και η υπόθεση βασίστηκε σε δεισιδαιμονίες και φόβο, έδειξε κάτι σημαντικό: τα δόντια μπορούν να μιλήσουν όταν οι άνθρωποι σωπαίνουν. Από τότε, η επιστήμη έκανε άλματα, και σήμερα οι οδοντίατροι-εγκληματολόγοι είναι αληθινοί ντετέκτιβ με λευκές ποδιές.

Τι κάνει τα δόντια τόσο ξεχωριστά; Δεν είναι μόνο το σχήμα τους—αν και κάθε στόμα έχει τη δική του ακανόνιστη χορογραφία από ίσια, στραβά ή λειψά δόντια. Είναι και τα σημάδια που αφήνει η ζωή πάνω τους. Μια σφραγισμένη κοιλότητα, ένα σπασμένο κομμάτι από ατύχημα, ακόμα και η φθορά από το καθημερινό μάσημα δημιουργούν ένα μοναδικό «πορτρέτο». Ακόμα κι αν δύο άνθρωποι έχουν παρόμοια οδοντοστοιχία, οι λεπτομέρειες, όπως η γωνία ενός κυνόδοντα ή η φθορά σε έναν τραπεζίτη, τα κάνουν διαφορετικά. Οι ειδικοί λένε ότι οι πιθανότητες να βρεθούν δύο ίδια στόματα είναι σχεδόν μηδενικές, ακόμα και σε δίδυμους.

Και μετά έρχεται το σκληρό περίβλημα: η αδαμαντίνη, η πιο γερή ουσία στο ανθρώπινο σώμα. Αντέχει φωτιές, εκρήξεις, ακόμα και το πέρασμα του χρόνου, όταν τα οστά έχουν γίνει σκόνη. Σκεφτείτε το 1978, στην υπόθεση του Τεντ Μπάντι, του διαβόητου serial killer. Όταν τα αποτυπώματα και τα άλλα στοιχεία δεν έφταναν, οι ερευνητές στράφηκαν στα δόντια του. Τα σημάδια από το δάγκωμα που άφησε σε ένα από τα θύματά του ταίριαξαν απόλυτα με την οδοντοστοιχία του. Ήταν το κλειδί που τον έστειλε στην ηλεκτρική καρέκλα. Τα δόντια του δεν ήταν απλώς εργαλεία φρίκης—έγιναν η υπογραφή της καταδίκης του.

Αλλά δεν είναι μόνο τα εγκλήματα που αποκαλύπτουν τα δόντια. Σε καταστροφές, όπως αεροπορικά δυστυχήματα ή σεισμοί, όταν τα σώματα καταστρέφονται πέρα από κάθε αναγνώριση, οι οδοντίατροι μπαίνουν στο παιχνίδι. Τα δόντια μένουν εκεί, σαν σιωπηλοί μάρτυρες, περιμένοντας να συγκριθούν με οδοντιατρικά αρχεία. Στην τραγωδία του Τσουνάμι του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό, χιλιάδες θύματα ταυτοποιήθηκαν μόνο από τα δόντια τους. Είναι σαν να κουβαλάνε το όνομά σου χαραγμένο πάνω τους, ακόμα κι όταν όλα τα άλλα έχουν χαθεί.

Και δεν σταματάει εκεί. Τα δόντια κρύβουν και ιστορίες για το παρελθόν σου. Οι επιστήμονες μπορούν να δουν τι έτρωγες, πού μεγάλωσες, ακόμα και αν πέρασες αρρώστιες, μόνο κοιτάζοντας τις μικροσκοπικές γραμμές στην αδαμαντίνη. Είναι σαν ένα ημερολόγιο ζωής χαραγμένο σε κάθε δόντι. Στην Αμερική του 19ου αιώνα, οι σκλάβοι που δραπέτευαν άφηναν πίσω τα δόντια τους σκαλισμένα με μοναδικά σχέδια, σαν κωδικούς ελευθερίας. Κάθε χαραγματιά έλεγε μια ιστορία επιβίωσης.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.