Αν πολεμούσαν ένας Αρχαίος Σπαρτιάτης με έναν Σαμουράι, ποιος θα κέρδιζε και γιατί;

12:41 8/4/2025 - Πηγή: Sportime

Η σύγκριση ανάμεσα σε έναν αρχαίο Σπαρτιάτη και έναν Σαμουράι είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια φανταστική μονομαχία. Είναι ένα πείραμα πολιτισμών, φιλοσοφίας πολέμου, τεχνογνωσίας και ψυχολογίας. Ο πρώτος είναι ο σιωπηλός φρουρός του Λεωνίδα, με την κόκκινη χλαίνη και το δόρυ των 2,5 μέτρων. Ο δεύτερος είναι ο κομψός και θανατηφόρος θηρευτής του φεουδαρχικού Ιαπωνικού μεσαίωνα, ντυμένος με πανοπλία από λάκες και μετάξι, με ένα κατάνα που κόβει κόκκαλο με μία κίνηση.

Ο Σπαρτιάτης εκπαιδευόταν από τα 7 του στη βάναυση ἀγωγή της Σπάρτης. Δεν πολεμούσε για τιμή ή δόξα,

αλλά επειδή ήταν υποχρέωσή του ως πολίτης και όργανο του κράτους. Στην πραγματικότητα, δεν του ανήκε καν η ζωή του – ανήκε στη Σπάρτη. Η αντοχή του στον πόνο, η πειθαρχία και η εμπειρία του στη μάχη με ασπίδα και δόρυ, τον καθιστούν έναν από τους πιο τρομακτικούς πολεμιστές του αρχαίου κόσμου.

Ο Σαμουράι, από την άλλη, ακολουθούσε έναν εντελώς διαφορετικό κώδικα. Ο “Μπουςίντο”, το μονοπάτι του πολεμιστή, του δίδασκε να ζει σαν να είναι ήδη νεκρός. Η πειθαρχία του δεν ήταν πολιτική, αλλά εσωτερική. Η τιμή του δεν ήταν εθνική, αλλά προσωπική. Η κίνησή του με το σπαθί ήταν τόσο γρήγορη και ακριβής που μπορούσε να αποκεφαλίσει κάποιον πριν το συνειδητοποιήσει. Και σε αντίθεση με τον Σπαρτιάτη, ο Σαμουράι μάθαινε να πολεμά και σε άλογο, από απόσταση, στο σκοτάδι ή με δύο σπαθιά ταυτόχρονα.

Αν βρισκόντουσαν σε μονομαχία, σε επίπεδο έδαφος, χωρίς κανόνες, θα είχαμε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μάχες που δεν έγιναν ποτέ. Ο Σπαρτιάτης θα χρησιμοποιούσε τη βαριά ασπίδα του (όπλον) και το δόρυ του (δόρυ) για να κρατήσει τον αντίπαλο σε απόσταση, στηριζόμενος στη δύναμη και την αντοχή. Ο Σαμουράι θα κινείτο διαρκώς, ψάχνοντας άνοιγμα στην άμυνα. Αν έμπαινε εντός ακτίνας επίθεσης, το κατάνα του θα είχε πλεονέκτημα στη ταχύτητα.

Η έκβαση εξαρτάται από την απόσταση και το έδαφος. Σε ανοικτό πεδίο, το πλεονέκτημα ίσως να πήγαινε στον Σπαρτιάτη, που μπορούσε να πολεμήσει περισσότερο με βάση την ορμή και το βάρος. Σε πιο περιορισμένο χώρο, ο Σαμουράι με την ταχύτητά του θα μπορούσε να βρει άνοιγμα και να χτυπήσει με θανάσιμη ακρίβεια.

Όμως υπάρχει και η ψυχολογική διάσταση. Ο Σπαρτιάτης είχε εκπαιδευτεί να πεθαίνει χωρίς να μιλά. Ο Σαμουράι να πεθαίνει με τρόπο που να τιμά τη μνήμη του. Δεν θα υπήρχε παράδοση. Δεν θα υπήρχε έλεος. Και οι δύο θα έδιναν τη μάχη τους σαν να ήταν η τελευταία.

Ίσως τελικά να μην έχει σημασία ποιος θα νικούσε. Η πραγματική απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι κανείς δεν θα οπισθοχωρούσε.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords