Ξεσαλώνουμε ελεύθερα!

Προτού η ομάδα χάσει (απολύτως αναμενόμενα) ένα ματς, όλος ο... ντουνιάς βρήκε πρόσφορο έδαφος να κράξει. Αδιάφορο (ως συνήθως) ποιόν. Φταίει ή δε φταίει.

Ας πούμε λοιπόν ότι φταίει ο Αναστασιάδης για τις κλήσεις του (ένα μέρος της περιρρέουσας... γρίνιας). Είχε τον Ντε Γιόνγκ για κόφτη, τον Κιελίνι τον είχε δώσει δανεικό στους απέναντι, ο Κριστιάνο είχε αλλού υποχρεώσεις και δε τους κάλεσε...

Ας πούμε ότι φταίει για τον σχηματισμό και τις επιλογές του. Ο παίκτης-έκπληξη της ενδεκάδας ήταν ο καλύτερος του αγώνα (Μπάρκας). Προφανώς σκέφτηκε πως με τον Φορτούνη φορ θα έχει έναν παραπάνω να κρατήσει τη μπάλα, όμως δεν δικαιώθηκε γιατί χωρίς αυτόν στα χαφ δεν είχε απολύτως κανέναν. Είναι άλλο να παίζεις με τη Βοσνία ή την Φινλανδία και να περιμένεις πως Σάμαρης, Κουρμπέλης κι Σιόβας θα κάνουν τη δουλειά στον άξονα και άλλο με Βεράτι, Ζορζίνιο και Μπαρέλα.

Η Ιταλία που δεν πήγε το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε πολύ καλούς παίκτες. Δεν είχε σχέδιο, ξεκάθαρο τρόπο παιχνιδιού και προπονητή να την κάνει ομάδα. Η Ιταλία που είδαμε στο ΟΑΚΑ είχε καλούς (έως πολύ καλούς) παίκτες, εξαιρετική τακτικά προσέγγιση και συμπεριφορά, κυρίως όμως έχει προπονητή.

Όταν ο Κιέζα που τον θέλει η... μισή Ευρώπη πρεσάρει λυσσασμένα, όταν ο Ινσίνιε και ο Μπελότι έμαθαν ποδόσφαιρο με τη σκέψη ότι η ομάδα είναι πάνω από τους ίδιους, όταν ο Βεράτι δεν έρχεται με το... τουπέ των εκατομμυριούχων της Παρί να παίξει για την Εθνική απέναντι στην Ελλάδα, κυρίως όμως όταν όλοι αυτοί κάνουν αυτό που θέλει ο Μαντσίνι, όλα είναι πολύ απλά.

Η διαφορά μας με την Ιταλία είναι πολύ μεγάλη σε ατομική ποιότητα ποδοσφαιριστών. Γι' αυτό δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Φάνηκε χαοτική το Σαββάτο γιατί αυτοί ήταν μια οργανωμένη ομάδα στο γήπεδο με στόχευση και τρόπο να πάρει αυτό που θέλει, ενώ εμείς απλά βάλαμε πολλούς που κόβουν για να καταστρέψουμε αυτό που οι άλλοι θα έφτιαχναν. Για να πάρεις αποτέλεσμα από μια καλύτερη ομάδα στο ποδόσφαιρο χρειάζεται οργάνωση, πάθος και πίστη. Όταν δεν αλλάζεις τρίτη πάσα και κυρίως όταν δεν είσαι πουθενά πρώτος στη μπάλα, χάνεις και την τελευταία ελπίδα σου που είναι η αυτοπεποίθηση. Χάνεις εσύ, κερδίζουν οι άλλοι.

Πήγαμε λέει στο εξωτερικό για προετοιμασία επειδή τελείωσε νωρίς το πρωτάθλημα της χώρας. Πέρα από το γεγονός ότι αρκετοί από τους διεθνείς δεν παίζουν εδώ (ένα το κρατούμενο) αν ήμασταν η Ιταλία θα βρίσκαμε τι δικαιολογία ότι όλοι είναι... σκασμένοι από την απαιτητική χρονιά! Ή μήπως όχι;

Το να προσπαθούμε να κάνουμε ποδοσφαιρική ανάλυση στα δεδομένα των 22 παικτών και του τρόπου που έπαιζαν στο ΟΑΚΑ το Σάββατο, είναι σαν να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τον λόγο που η Εθνική Μάλτας χάνει από την Ελλάδα στο μπάσκετ...

Πολλές φορές τα πράγματα είναι τόσο απλά που όταν προσπαθείς να τα δικαιολογήσεις το πιθανότερο είναι να γίνεις αστείος. Δεδομένα γι' αυτούς που ξέρουν το αντικείμενο...

Το να γράφει κάθε φίλαθλος-οπαδός στα facebook... το μακρύ και το κοντό του είναι κάτι που δεν ελέγχεται ούτως ή άλλος. Στη τελική για τους φίλους του το γράφει, οπότε δε τρέχει και τίποτα να πει στα νεύρα του και μια κουβέντα παραπάνω.

Το πρόβλημα είναι όταν γράφεις και επηρεάζεις τον κόσμο ως "επαγγελματίας". Όταν μπερδεύεις το ποδόσφαιρο με το fifa που παίζεις σπίτι σου. Όταν θέλεις να εξυπηρετήσεις τα θέλω του μεροκάματου. Κακούργα κοινωνία. Όταν αποθεώνεις την Παρασκευή και κρύβεσαι το Σάββατο (π... ζωή).

Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς αλλά μόνο για λίγο. Εκτός από αυτή τη χώρα που έχουμε τον μαζοχισμό να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Υ.Γ. Που να μην είχαμε πάει και στο εξωτερικό για προετοιμασία...

Υ.Γ.1 Να δεις που θα ανακαλύψουμε και τη Φινλανδία σε 2-3 μήνες. Λες και τώρα τηλεόραση δεν υπάρχει...

Υ.Γ.2 Κι άλλες ομάδες έχουν παικταράδες όμως δεν έγιναν ποτέ μεγάλες ομάδες.

Υ.Γ.3 Κερδίζει συνέχεια και ο βαρετός και αμυντικογενής Σάντος