Το σκουφάκι με το νούμερο "5"

Στην καριέρα του ένας αθλητής μπορεί να κερδίσει εκατοντάδεςαντιπάλους, να κατακτήσει τίτλους, διακρίσεις, βραβεία. Υπάρχει όμως κάτι πουδεν κερδίζεται. Που μπορείς μεν να το κοντράρεις αλλά ξέρεις από πριν πως το«ματς» είναι χαμένο. Ο ανίκητος αντίπαλος είναι ο χρόνος και για τους αθλητέςτο πλήρωμα του χρόνου είναι πάντα δύσκολο και πολλές φορές σκληρό. Διότι οαθλητής αισθάνεται πως πάντα θα μπορεί να παίζει.

Αυτή η στιγμή ήρθε και για μια αθλήτρια σήμα κατατεθέν τουπάθους και της προσφοράς

για την ομάδα που αγωνίζεται. Η Φιλιώ Μανωλιουδάκη είναιη αθλήτρια που θα ήθελε κάθε προπονητής στην ομάδα του. Πιστός στρατιώτης, πουθα πέθαινε για τους δικούς του, την ίδια ώρα που ως απόλυτοςαρχηγός θα μπορούσε να ηγηθεί της μάχης.

Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η στιγμή να πει το μεγάλο «αντίο».Το δεύτερο μεγάλο αντίο, καθώς το πρώτο, αυτό στην Εθνική ομάδα, το είχε πειστις 28 Ιουλίου του 2017, ύστερα από 263 συμμετοχές και 168 γκολ με το εθνόσημο.

Έφτασε, λοιπόν, η στιγμή για να πει «αντίο» στην μεγάλη τηςαγάπη, τον Ολυμπιακό.

Η Μανωλιουδάκη στην μεγάλη καριέρα της με το ερυθρόλευκοσκουφάκι αγωνίστηκε σε 6 F4, κατέκτησε 1 LEN Euroleague, 1 LEN Trophy και έναSuper Cup. Παράλληλα, έχει πανηγυρίσει 7 Πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Ελλάδας. Τοσκουφάκι με το νούμερο 5 θα βρέχεται για λίγες ημέρες ακόμα ευελπιστώντας πωςστο τέλος αυτής της σεζόν θα πανηγυρίσει ένα ακόμη Πρωτάθλημα.

Οι τίτλοι πολλοί, οι διακρίσεις περισσότερες, όμως πιστεύωακράδαντα πως το μεγαλύτερο έπαθλο για την ίδια, είναι αυτό που ακολουθεί στις παρακάτωαράδες. Είναι τα λόγια μερικών από των συμπαικτριών της, αλλά και αντιπάλων της,λόγια που κάθε αθλητής θα ήθελε να ακούσει στο τέλος της καριέρας του.

Αλεξάνδρα Ασημάκη: «Έχουμε ζήσει μαζί τις μεγαλύτερες στιγμές… καλέςκαι κακές. Μια ολόκληρη αθλητική ζωή μαζί. Αυτές θα μας ενώνουν για πάντα. Είναικομμάτι της ιστορίας μας. Θα μου λείψει και η θέση δίπλα μου, στην προπόνηση,θα είναι άδεια του χρόνου, καθώς όλα τα χρόνια πλάι, πλάι κολυμπούσαμε στιςπροπονήσεις τις στιγμές που κανείς δεν είναι εκεί. Τις δικές μας στιγμές. Καλήσυνέχεια σε ότι κάνει και όταν κοιτάζει πίσω πρέπει να είναι περήφανη βλέπονταςόλα αυτά που έχει κερδίσει σ' αυτό το ταξίδι».

Χρυσή Διαμαντοπούλου: «Συμπληρώνοντας 7 χρόνια όντας συμπαίκτρια μετη Φιλιώ, έχω να θυμάμαι πολλές καλές στιγμές, αθλήτρια με ήθος, αξιοπρέπεια καιπαράλληλα χαμηλών τόνων. Με στήριξε πολύ στα πρώτα μου βήματα και πίστεψε σ’εμένα παρά το τότε νεαρό της ηλικίας μου. Την ευχαριστώ πολύ προσωπικά για τις καλέςκαι τις κακές στιγμές που περάσαμε και ξεπεράσαμε. Εύχομαι ότι καλύτερο για τημετέπειτα ζωή της και εξέλιξη της».

Ελευθερία Πλευρίτου: "Με την Φιλιώ παίζουμε τα τελευταία 8 χρόνιαστον Ολυμπιακό αλλά και στην Εθνική, εκ των οποίων τα 6 είναι η αρχηγός μας.Έχουμε ζήσει παρά πολλά μαζί. Έχουμε κάνει τις καλύτερες αλλά και τιςχειρότερες εμφανίσεις μας. Έχουμε πάρει πολλά μετάλλια και κύπελλα αλλά έχουμεχάσει και κάποιους μεγάλους στόχους. Όμως αυτή είναι η γλύκα του αθλητισμού,δεν γίνεται να κερδίζεις συνέχεια. Όλα αυτά τα χρόνια ήξερε να κρατάει τιςισορροπίες στην ομάδα. Ένας τόσο ήρεμος άνθρωπος αλλά και δυναμικός ταυτόχρονα.Δεν απαιτούσε τον σεβασμό μας, τον κέρδιζε. Και αυτό δείχνει ποσό καλή αρχηγόςείναι. Το σίγουρο είναι ότι θα μας λείψει."

Μαργαρίτα Πλευρίτου: "Από την πρώτη μέρα που ήρθα στον Ολυμπιακό είμαι συμπαίκτρια με την Φιλιώ, έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε, έχω να θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα μέσα σε αυτά τα χρόνια. Έχω να θυμάμαι πάρα πολλές στιγμές χαράς, με κορυφαία την κατάκτηση του ευρωπαϊκού το 2015, αλλά και πολλές ακόμα εκτός αγωνιστικού χώρου. Πέρα από αυτές τις στιγμές έχω να θυμάμαι και άσχημες στιγμές πόνου, κούρασης, ταλαιπωρίας και κάποιες στιγμές "αποτυχίας". Υπήρχαν πολλές φορές που πηγαίναμε στην προπόνηση μετά από κάποιο χαμένο αγώνα και είχαμε χάσει το κίνητρο μέσα μας για να συνεχίσουμε, αλλά ήταν η Φιλιώ εκεί να μας βάλει πάλι στον δρόμο προς την επιτυχία που είναι να μην τα παρατάς ποτέ ακόμα και αν εκείνη την στιγμή φαίνεται σαν την μόνη λύση. Μου έμαθε πολλά πράγματα αγωνιστικά αλλά και εξωαγωνιστικά. Θα μας λείψει πάρα πολύ από την καθημερινότητα μας αλλά περισσότερο θα μας λείψουν τα σαρδάμ που έκανε όλη την ώρα. Εύχομαι ότι καλύτερο στην νέα ζωή που την περιμένει εκεί έξω. "

Αλέκα Καλογερά: "Η Φιλιώ, το Φιλούδι μου, είναι ένα γλυκό ατίθασο Χανιωτάκι, με πηγαία γνώση του αθλήματος μας... στ' αλήθεια τώρα, γνωρίζει το πόλο κανονικά, όχι όπως κάμποσοι που αποφάσισαν να τελειώσουν σχολή προπονητών... Έχει υπάρξει αξιοσέβαστη και αγαπημένη αρχηγός της ομάδας μας πόλο γυναικών του Ολυμπιακού με υψηλότατα ποσοστά αποδοχής, δηλαδή από την μέγιστη πλειοψηφία των αθλητριών. Ίσως θα την ήθελα πιο απόλυτη και ισχυρογνώμων ώστε να εφαρμόζει χωρίς αντιρρήσεις την τάξη αλλά έχει γύρωτης newcomers με παγκόσμιες περγαμηνές οπότε τα έχει παντρέψει καλά. Οι ξένες που έχουν φύγει λένε τα καλύτερα γι' αυτήν κι εγώ την αγαπώ σαν τη μικρή μου αδελφή κι ας την "προγκίζω" αρκετές φορές επειδή δεν είναι όσο αυστηρή θα περίμενα και θα αξίωνα.
Αν όμως πρέπει με ΜΙΑ λέξη να τη περιγράψω, αυτή θα ήταν: ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΗ!!
Αγαπώ Φιλούδι από πάντα και για πάντα."

Το να μιλούν για σένα με λόγιασεβασμού και αγάπης συναθλητές σου, κατά κάποιον τρόπο είναι λογικό,όταν όμως η προπονήτρια της μεγάλης αντιπάλου, σε αποθεώνει, τότε σίγουρα κάτι έχειςκάνει πολύ καλά.

Αλεξία Καμμένου: "Η Φιλιώ! Με το μικρό της την αποκαλούμεόλοι. Μία είναι η Φιλιώ. Παραμένει με την ίδια αφοπλιστική παιδικότητα, απότότε που ήρθε από την αγαπημένη της Κρήτη και ταυτόχρονα με μία ωριμότητα πουκι αυτή την κουβαλάει μαζί της από τότε που την θυμάμαι, παιδάκι. Μα πάνω απ’όλα με μία ταπεινότητα και ευγένεια προς όλους. Έχει κερδίσει την αγάπη, τηνλατρεία θα έλεγα, του κόσμου της ομάδας της, αλλά έχει κερδίσει και τον σεβασμόκαι την αναγνώριση κάθε αντιπάλου. Το είπα και στην ίδια μετά τον τελικό της Ευρωλίγκας,χωρίς να γνωρίζω πως θα σταματήσει από την ενεργό δράση, το λέω και δημόσια: Τιμήμου Φιλιώ που υπήρξαμε (δυστυχώς μόνο) αντίπαλοι. Μεγάλοι αθλητές έχουνπεράσει, αλλά μεγάλοι αθλητές και μεγάλοι άνθρωποι, λίγοι, μείνε δίπλα σ’ αυτόπου τόσο αγαπάς. Είσαι και θα είσαι η αρχηγός."

Υπάρχουν συμπαίκτριες, υπάρχουνσυνεργάτες, υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι που είναι κάτιάλλο. Κάτι μεγαλύτερο. Κάτι που ξεπερνά την φιλία, την αδερφική. Τέτοια είναι ησχέση της Φιλιώς με τη Σταυρούλα Αντωνάκου.

Σταυρούλα Αντωνάκου:

"Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική,γιατί η Φιλιώ για μένα είναι η καλύτερή μου φίλη, η κουμπάρα μου, το Alter Ego μου, πάνωαπό 13 χρόνια. Έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά της στο ελληνικό γυναικείοπόλο και το πέτυχε με την σκληρή της δουλειά, το ήθος της, τις ικανότητές της καιτην τεράστια ψυχή της. Μία συμπαίκτρια που όλοι θα ήθελαν σε οποιοδήποτεομαδικό άθλημα να έχουν δίπλα τους. Ένας κύκλος κλείνει αλλά ένας άξιοςάνθρωπος όπως η Φιλιώ, με ό,τι ασχοληθεί από εδώ και πέρα θα είναι και πάλινικήτρια. Εγώ έτσι κι αλλιώς θα είμαι πάντα δίπλα της, περήφανη γι’ αυτήν."

View this post on Instagram

Ξέρεις εσυ....