Το δικό μας Ρίο έχει και Αντίριο

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει την Βραζιλία, μία ομάδα που μπορεί να διασυρθεί τόσο εύκολα όσο και να μας βγάλει τα… συκώτια!

Παίκτες με τεράστια εμπειρία, ατέλειωτες ώρες πτήσεις στο ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα, αλλά και μερικοί πιτσιρικάδες γεμάτοι ενέργεια και αθλητικότητα. Παρόλα αυτά, αν η Ελλάδα είναι ότι έχει δείξει μέχρι τώρα, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει κανένα απολύτως πρόβλημα. Ένα πράγμα πρέπει να κάνουν τα παιδιά του Θανάση Σκουρτόπουλου κι αν γίνει τότε εύκολα, λιγότερο εύκολα, δύσκολα ή πολύ δύσκολα θα κερδίσουμε: ΑΜΥΝΑ.

Οι Βραζιλιάνοι υπό τις οδηγίες του Πέτροβιτς πλέον, δεν ήταν ποτέ μια ομάδα που θα σε σκότωνε με την τακτική της και την μπασκετική της ιδιοφυΐα. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο που κάνει την Ελλάδα φαβορί στο μεταξύ μας παιχνίδι.

Αν η Εθνική ήταν η ομάδα του Γιάννη αποτελούμενη απλά από δορυφόρους, τότε η Βραζιλία θα είχε πολλές πιθανότητες να κάνει… ζημιά. Με δεδομένο ωστόσο, πως τέτοιο δείγμα δεν υπάρχει από τα φιλικά μέχρι και το πρώτο επίσημο, κόντρα στο Μαυροβούνιο, η άμυνα της ψηλής και δυνατής Ελλάδας αρκεί για να τιθασεύσει τους Βραζιλιάνους.

Ο Πέτροβιτς δεν έκανε ποτέ μεγάλη καριέρα γιατί θεωρούσε τον εαυτό του σαν προπονητή κάτι το ξεχωριστό. Δεν ήθελε να μπαίνει στην απλή ανάγνωση των πραγμάτων και από την εποχή που ήταν προπονητής στην Τσεντεβίτα, αρεσκόταν σε πολυπλοκότητες και πολλές φορές ανούσιες καινοτομίες που δεν του έβγαιναν, απλούστατα γιατί οι περισσότεροι από τους παίκτες του δεν τον καταλάβαιναν. Δεν είναι ότι δεν ξέρει το άθλημα, κάθε άλλο, η εμμονή του όμως, να ξεχωρίσει γρήγορα πολλές φορές τον εξέθετε.

Η Ελλάδα από την άλλη, με το Μαυροβούνιο έδειξε πολύ καλά στοιχεία. Κυρίως δομικά έδειξε να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Σε διοργανώσεις των 15 ημερών είναι πολύ βασικό οι παίκτες να έχουν αφομοιώσει τον ρόλο τους κι όχι απλά να τον γνωρίζουν σε θεωρητικό επίπεδο. Ο Γιάννης παίζει όσο χρειάζεται για να έρθει η νίκη, ο Καλάθης είναι εκείνος που θα οργανώσει τις περισσότερες καταστάσεις, ο Σλούκας είναι η απειλή από κάθε σημείο της επίθεσης, ο Μπουρούσης μοιράζει από το λόου ποστ σαν τον Παπαλουκά, ο Παπαγιάννης περνάει πάνω από τους άλλους και όλα τα παιδιά γενικά δείχνουν διάθεση, αλλά κυρίως συναίσθηση των πραγμάτων.

Πάμε για το δεύτερο λοιπόν.