Σεβασμός στο ποδόσφαιρο

Ό,τι συνέβη το μεσημέρι της Πέμπτης 18 Οκτωβρίου στο Ηράκλειο της Κρήτης, αποτελεί φαινόμενο σπάνιας περιοδικότητας στο ελληνικό ποδοσφαιρικό «γίγνεσθαι». Θα το χαρακτηρίζαμε «μοναδικό», αλλά θα διακινδυνεύαμε να το επιβαρύνουμε με την κηλίδα της μεροληπτικής προσέγγισης.
Ουδεμία όμως τέτοια διάθεση υποκρύπτουν αυτές οι γραμμές, καθώς θα ήταν απολύτως ανακόλουθες με αυτό που επιχειρούν να περιγράψουν…

Το όραμα δηλαδή μιας παρέας ανθρώπων να αναδείξει την ομορφιά της καθαρής και ειλικρινούς προσπάθειας, όχι μόνο στον ποδοσφαιρικό χώρο, αλλά και στον ευρύτερο κοινωνικό. Τί είναι άλλωστε το ποδόσφαιρο; ένας αντικατοπτρισμός της κοινωνίας και του πολιτισμού που ευδοκιμεί στα σωθικά της. Και την οδηγεί στις σκέψεις της, στα συναισθήματα της, στα πεπραγμένα της, σε όσα πράττει και ίσως πράξει. Ή δεν πράξει…

Αυτό που εγκαινίασε αυτή η παρέα ανθρώπων με κάθε επισημότητα είναι η απόφαση να αλλάξει τη νοοτροπία διαχείρισης του ποδοσφαίρου.

Όπως το ψέλλισε «πνιγμένος» στα συναισθήματα ο διευθυντής ποδοσφαίρου του ΟΦΗ Γιάννης Σαμαράς.

Όπως το ξεκαθάρισε ο γιος του και Α’ Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ ΟΦΗ 1925, Γιώργος Σαμαράς, υποσχόμενος ότι ούτε τα λάθη, ούτε οι επιτυχίες θα αλλάξουν την αμιγώς ποδοσφαιρική συλλογιστική τους.
Αυτή που «έφαγε με το κουτάλι» κατά τη διάρκεια της εκτός συνόρων καριέρας του και τροφοδοτεί το όνειρο του να τη δει να ανθίζει στο «εύφορο περιβόλι» του ΟΦΗ. Αυτό που κρατά μέσα του το σπόρο του Ευγένιου Γκέραρντ, τον απότιστο όμως τα τελευταία χρόνια.

Όπως το στερέωσε με το πλειστάκις αποδεδειγμένο ήθος του ο Β’ Αντιπρόεδρος, Ηλίας Πουρσανίδης. Χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που επιφορτίζει εαυτόν με το «ουδέν μορφώνει όσον το παράδειγμα», ξεκαθάρισε πως σε πρώτο πλάνο τίθεται η καλλιέργεια της αξιοπιστίας και του σεβασμού στο εσωτερικό του νέου οργανισμού. Από τις ακαδημίες μέχρι την πρώτη ομάδα…

«Το παιδί όταν γεννιέται, δε γεννιέται με γνώση, οι προκομμένοι άνθρωποι το αναστήνουν και το προκόβουν», γράφει στα Απομνημονεύματα ο στρατηγός Μακρυγιάννης.

Μήπως έτσι δε γίνεται εν τω προκειμένω και με τους ποδοσφαιριστές…;

Για επίλογο, last but not least όπως θα έλεγε και ο ίδιος έχοντας μεγαλουργήσει επιχειρηματικά στις ΗΠΑ, αφήσαμε εκείνον που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της απόπειρας. Εκείνον που έδωσε την ευκαιρία σε αυτούς που συνέλαβαν την ιδέα να τη φέρουν στο φως. Εκείνον που είδε μέσα από τα μάτια του αυτό το όραμα, όπως είπε ο Γιώργος Σαμαράς

Ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της ΠΑΕ ΟΦΗ Μιχάλης Μπούσης και ο τρόπος που παρουσίασε αυτό που δημιουργείται, ήταν ο απόλυτα ευχάριστος αιφνιδιασμός. Δεν μίλησε ως παράγοντας που επιχειρεί να πείσει. Κράτησε χαμηλά τη μπάλα, χωρίς όμως ντρίμπλες και απόπειρες εντυπωσιασμού.

Δεν έταξε, δεν υποσχέθηκε. Απλά μοιράστηκε την επιθυμία του να κάνει τον ΟΦΗ ομάδα, όχι μόνο του Ηρακλείου, αλλά όλης της Κρήτης!

Δεν επιχείρησε να «συναγωνιστεί» τους τρεις συνεργάτες του στην ποδοσφαιρική εκδοχή του σχεδίου, αλλά ήταν καθαρός και αψύς, σαν κρητική ρακή, μιλώντας για το επιχειρηματικό πλάνο. Βήμα, βήμα θέλει να χτίσει το «αύριο» του ΟΦΗ.

Ένα «αύριο» που βγάζει νοκ άουτ το «χθες», έχοντας πίστη στις αρχές και τις αξίες του συλλόγου, του ευ αγωνίζεσθαι και της προσφοράς στο κοινό καλό. Σε μια προσπάθεια που κουβαλά όχι μόνο τα χρήματα του, αλλά και τα όνειρα των ανθρώπων που αγαπούν το σύλλογο.

Σε μια προσπάθεια που έχει σύνθημα της ότι οι μεγάλες ομάδες δεν αγοράζονται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά κτίζονται!