Πάνω από 50 χρόνια ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη: 'Ενα ζήτημα δικαιοσύνης

Πενήντα δύο χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1967, το Ισραήλ, με ένα blitzkrieg («μπλίτσκριγκ» - Κεραυνοβόλος πόλεμος») έξι ημερών, καταλαμβάνει τα υπόλοιπα παλαιστινιακά εδάφη στην Δυτική ‘Οχθη και την Λωρίδα της Γάζας, καθώς επίσης τα συριακά υψώματα του Γκολάν και την αιγυπτιακή χερσόνησο του Σινά, ξεκινώντας μια κατοχή που ήδη είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας.

Για τους αραβικούς στρατούς της Αιγύπτου,

της Συρίας και της Ιορδανίας, ήταν μια καταστροφική ήττα, γνωστή ως «Naksa», ενώ για τους Παλαιστίνιους σήμαινε την απώλεια όσης πατρίδα τους είχε απομείνει από τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948-49. Τότε, οι Παλαιστίνιοι είχαν υποστεί μια μεγάλη ήττα, που για τους Άραβες είναι η η «μέρα της καταστροφής», η «Nakba», η εμφάνιση του κράτους του Ισραήλ.

Η επικράτεια που ορίστηκε τότε για το κράτος τους βάσει του σχεδίου των Ηνωμένων Εθνών στις 29 Νοεμβρίου 1947 χωρίστηκε σε τρία μέρη: Το Ισραήλ είχε καταλάβει ένα μέρος, συμπεριλαμβανομένης της Άνω Γαλιλαίας. Η Ιορδανία είχε προσαρτήσει την Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η μικρή Λωρίδα της Γάζας ήταν υπό αιγυπτιακό έλεγχο, αν και διατηρούσε περιορισμένη αυτονομία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η «Nakba» ακολούθησε μια άλλη ήττα: Την συντριβή της Αραβικής εξέγερσης του 1936-9 εναντίον των βρετανικών στρατευμάτων, με παράλληλο αίτημα να σταματήσει η εισροή της εβραϊκής διασποράς. Όπως σημειώνει η «Le Monde diplomatique», η συντριβή της εξέγερσης έγινε από τον βρετανικό στρατό με συμμάχους την σιωνιστική πολιτοφυλακή, η οποία απέκτησε εμπειρία και βρετανικό οπλισμό, με τα οποία κατέστη δυνατή η νίκη το 1948-49.

Η «Nakba», λοιπόν, αποτέλεσε ουσιαστικά τον ματωμένο «πρόλογο» της «Naksa» και ακριβώς έτσι προσλαμβάνεται από τους Παλαιστίνιους η μεταπολεμική ιστορία τους, η οποία, για τους ίδιους, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια διαρκής προσπάθεια εθνοκάθαρσής τους από το ισραηλινό κράτος. Η αλήθεια είναι πως αυτή η αντίληψη έχει ισχυρά τεκμήρια. Καταρχήν ιδεολογικά: Μετά τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948-9, ο Moshe Sharett, ο ισχυρός ηγέτης του «εργατικού σιωνισμού» (το «αριστερό», ας πούμε, ιδεολογικό ρεύμα του σιωνιστικού κινήματος) και πρώτος υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, «προφήτευσε» - ως θέληση - ένα ζοφερό μέλλον για τους 700.000 Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους: «Οι πρόσφυγες θα βρουν τη θέση τους στη διασπορά. Μέσω της φυσικής επιλογής, μερικοί θα επιβιώσουν, άλλοι όχι. Η πλειοψηφία θα γίνουν τα κατακάθια της ανθρώπινης φυλής και θα λιώσουν στα φτωχότερα στρώματα του αραβικού κόσμου».

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr