Οι "Γάλλιτς" και ο ένατος

Κατά την προσωπική μας, ταπεινή, άποψη στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου έφτασαν δύο ομάδες με πολύ κοντινή συλλογιστική προσέγγισης των αγώνων. Δύο ομάδες που γνώριζαν πώς να νικήσουν. Το έκαναν είτε με ελκυστικό, είτε με μη θελκτικό τρόπο για το θεατή. Τα πάντα τα καθόριζε ο αντίπαλος. Η προσαρμογή τους στις απαιτήσεις των ματς ήταν παροιμιώδης, ενώ παράλληλα δεν "έθαβαν" μέσα σε αυτή την προσέγγιση τα στοιχεία της ταυτότητας τους.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι ποδοσφαιριστές τους κατάφεραν να κερδίσουν το στοίχημα που είχαν εκ των προτέρων βάλει με τους εαυτούς. Οι Γάλλοι να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν όσο το τουρνουά προχωρούσε, οι Κροάτες να γίνουν ομάδα, να "πλέξουν" τα "εγώ" τους σε ένα σύνολο.

Εδώ και χρόνια αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα για τους Κροάτες. Ανέκαθεν ξεχείλιζαν από ταλέντο, τσαγανό, εμπνεύσεις, αλλά έχαναν τη στόχευση τους ως ομάδα. Έπαιζε ο καθείς για την πάρτη του βρε παιδί μου, δεν ήταν σαν μια γροθιά. Στη Ρωσία όμως έδειξαν συναρμογή αξιοζήλευτη, κράμα ανθεκτικό σε κάθε συνθήκη. Κι επειδή δεν τους λείψει η λάμψη είναι αστέρια που ανήκουν στον ίδιο αστερισμό! Αποστολή εξετελέσθη ή μήπως έχει ακόμη πιο ψηλά...;

Οι Γάλλοι πάλι από λάμψη άλλο τίποτε. Η αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο της αποστολής που ταξίδε-ψε στη Ρωσία τους καθιστούσε εκ των φαβορί. Έπρεπε όμως να μεγαλώσουν για να προχωρήσουν και να μην επιβεβαιωθούν -κόντρα στην ιστορία- οι Κασσάνδρες που έλεγαν ότι μάλλον πρόκειται για φούσκες κι όχι
σπάνια αφρώδη γαλλική σαμπάνια.

Μεγαλώνω ποδοσφαιρικά σημαίνει νικάω συνθήκες και αντίπαλο, χτίζω αυτοπεποίθηση και χαρακτήρα. Σημαίνει πετυχαίνω τέσσερα γκολ στην ανοικτή άμυνα της Αργεντινής, αλλάζω προσέγγιση απέναντι στην άμυνα από γρανίτη της Ουρουγουάης, διαχειρίζομαι την κατάσταση κόντρα στους "διαβόλους" του Βελγίου. Σημαίνει ότι διατηρώ στο προσκήνιο τις αρετές και δεν τις θυσιάζω. Ο Ντεσάν μπορεί να μη διεκδικεί δάφνες
προπονητικής τακτικής αλλά αποδείχθηκε ο ιδανικός διαχειριστής μιας ομάδας που έπρεπε να διαμορφώσει χαρακτήρα. Ο ιδανικός μέντορας για να εμπνεύσει νεαρούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές να γίνουν σπουδαίοι διεθνείς με τη μπλε φανέλα. Αποστολή εξετελέσθη ή μήπως έχει ακόμη πιο ψηλά...;

Μόντριτς ή Βαράν
Αμφότεροι κατέκτησαν φέτος το Champions League με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά τώρα στέκονται ενώπιον της απόλυτης ποδοσφαιρικής καταξίωσης. Ένας από τους δύο θα το πάρει στα χέρια του και θα καταγραφεί στις σελίδες της ιστορίας ως ο ένατος ποδοσφαιριστής που θα πανηγυρίσει την ίδια χρονιά Champions League και Παγκόσμιο Κύπελλο.

Οι προηγούμενοι οκτώ:
Ζεπ Μάγιερ, Πολ Μπράιτνερ, Χάνς Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ, Γκερντ Μίλερ, Ούλι Χένες το 1974 με τη Μπάγερν Μονάχου και την εθνική Δυτ. Γερμανίας.
Κριστιάν Καρεμπέ το1998 με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την εθνική Γαλλίας.
Ρομπέρτο Κάρλος το 2002 με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την εθνική Βραζιλίας.

Υπομονή λοιπόν για τον ένατο μέχρι την Κυριακή!