Μια καμικάζι αυτοκτονίας μαθαίνει να ζει ξανά

Mόλις λίγα μέτρα πριν να φτάσει στο χωριό της, η Halima μετά βίας μπορεί να σταθεί όρθια. Η 20χρονη επιταχύνει το ρυθμό της, όταν βλέπει τις πρώτες καλύβες να ξεπροβάλλουν, εκστασιασμένη που γυρίζει στην γενέτειρα της, έστω και για λίγο. Το βάδισμα της είναι λίγο ασταθές. Δεν είναι εύκολο να περπατήσει πάνω σε δύο προσθετικά πόδια.

Η Halima δεν πάει συχνά στο νησί Gomerom Doumou στη λίμνη Τσαντ. Το γερμανικό περιοδικό Spiegel την ακολουθεί σε αυτό της το ταξίδι, στη νότια άκρη της Σαχάρας ανάμεσα στα σύνορα του Καμερούν, του

Τσαντ, του Νίγηρα και της Νιγηρίας. Αγαπάει τον τόπο της και θυμάται τα όμορφα παιδικά χρόνια που πέρασε εκεί, όπου ο χρόνος φαίνεται να μην κυλά, σε ένα τοπίο με ψιλή άμμο, ψηλά δέντρα που ρίχνουν βαριά τον ίσκιο τους στη γη, καλύβες από πλίνθους και καλάμια και βοοειδή με τεράστια κέρατα.

Αυτή η γαλήνια ζωή τελείωσε όμως νωρίς για εκείνη και συγκεκριμένα την ημέρα που αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον σύζυγό της στα στρατόπεδα της τρομοκρατικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ. Δύο χρόνια αργότερα παραλίγο να τελειώσει η ζωή της και κυριολεκτικά, καθώς έγινε βομβίστρια αυτοκτονίας. Επέζησε αλλά η έκρηξη ακρωτηρίασε τα πόδια της.

Θα μπορούσε να είναι εξαγριωμένη με την οικογένειά της και την πατρίδα της. Δεν είναι όμως πια. Χαϊδεύει με το χέρι της τον ξύλινο φράχτη του σπιτιού των γονιών της. Η σιωπή έχει δέσει όμως τη γλώσσα της. Κανείς από την οικογένειά της δεν φαίνεται να βρίσκεται στο χωριό. Οι κάτοικοι του άλλωστε φεύγουν συχνά για ημέρες ή και εβδομάδες είτε για να ψαρέψουν στη λίμνη ή μετακινώντας τα βοοειδή τους σε μέρη του νησιού, όπου η βόσκηση είναι καλύτερη.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr