Με όρους ποδοσφαιρικής λογικής...

Στο κτίσιμο της νέας ομάδας του Ολυμπιακού, ο Πέδρο Μαρτίνς αναζητεί την καλύτερη συνταγή προκειμένου το σύνολό του να γίνει πιο ανταγωνιστικό και συνάμα αποτελεσματικότερο. Η εκ βάθρων αλλαγή ενός οικοδομήματος δεν είναι αγώνας ταχύτητας, αλλά μία διαδικασία που απαιτεί πολύ χρόνο, υπομονή και στήριξη.

Ασφαλώς και θα γίνουν λάθη. Άλλωστε, μόνο όποιος δεν προσπαθεί, όποιος δεν τολμά και μένει ανενεργός, στο τέλος της ημέρας μπορεί να αισθάνεται αλάνθαστος. Αλλά τούτο είναι το μεγαλύτερο λάθος στη διαδρομή του.

Δανείζομαι κάτι που διάβασα πρόσφατα και το οποίο μπορεί να αποτελεί οδηγό για να γίνει η καθημερινότητά μας αποτελεσματικότερη, ώστε να φθάνουμε πιο κοντά στο στόχο μας: «Όσο πιο πολλά λάθη κάνεις, τόσο πιο κοντά βρίσκεσαι στο σωστό. Να κοιτάς, όμως, να είναι καινούργια και τότε βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Τα ίδια λάθη να μην κάνεις».

Καθώς «χανόμαστε» στον κόσμο των σχολίων στο ίντερνετ και δη στα social media, εντοπίζουμε την κριτική ή την υποστήριξη προς τη νέα προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό. Συχνά, διακρίνουμε την ελληνική παθογένεια, δηλαδή την έλλειψη υπομονής στο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θα καταθέσουμε την προσωπική μας άποψη, ζώντας από κοντά όλη αυτή τη διαδικασία επανεκκίνησης που ξεκίνησε το καλοκαίρι. Η διοίκηση των «Πειραιωτών» άλλαξε σε πολύ μεγάλο ποσοστό το δυναμικό και το εμπιστεύθηκε σε έναν προπονητή, ο οποίος διακρίνεται για την εργατικότητά του και το πάθος του για να οδηγήσει ψηλά την ομάδα του, προσφέροντας παράλληλα ελκυστικό θέαμα στον κόσμο.

Η ποδοσφαιρική λογική επιβάλει, όποιος ενεργεί να κρίνεται σε βάθος χρόνου. Και όταν λέμε χρόνου, δεν εννοούμε σε βάθος λίγων μηνών. Θα σας υπενθυμίσουμε δύο παραδείγματα από τη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού. Επί των ημερών του Ντούσαν Μπάγεβιτς –από το καλοκαίρι του 1996 έως και το Νοέμβριο του 1999 οπότε και απομακρύνθηκε- η ομάδα του Πειραιά έπαιξε το καλύτερό της ποδόσφαιρο στην τρίτη του σεζόν (1998-99). Τότε κατέκτησε το ντάμπλ (νικώντας τον Παναθηναϊκό στον τελικό, αν και έπαιζε με παίκτη λιγότερο), φθάνοντας παράλληλα στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε επί των ημερών του Ερνέστο Βαλβέρδε. Στην τρίτη του χρόνια (δεύτερη συνεχόμενη), οι «Πειραιώτες» έπαιξαν εξαιρετικό ποδόσφαιρο, πήραν τους εγχώριους τίτλους και έφθασαν λίγα λεπτά μακριά από τους «8» του Europa League. Θυμίζουμε πως και ο Βαλβέρδε είχε αμφισβητηθεί. Όμως, η υποστήριξή του από τη διοίκηση του Βαγγέλη Μαρινάκη έφερε στο τέλος εξαιρετικά αποτελέσματα.

Και με τον Μπάγεβιτς, αλλά και με τον Βαλβέρδε δημιουργήθηκε ένας κορμός, όπου στην πορεία έγιναν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις για να ισχυροποιηθεί. Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουμε ως τροφή για σκέψη προς όλους όσοι αμφισβητούν έναν προπονητή που πήρε στα χέρια του μία σχεδόν καινούρια ομάδα και τη δουλεύει σχεδόν τέσσερις μήνες. Η οποία, παρεμπιπτόντως, σε σχέση με πέρσι είναι σαφώς καλύτερη…