Κέφαλος: Ο “πατέρας” των σύγχρονων πλέι μέικερ

Η ζωή του Κρις Κέφαλου που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή θα μπορούσε μέχρι ένα σημείο να τροφοδοτήσει ακόμη και σενάριο τηλεοπτικής ταινίας. Για όσους όμως τον πρόλαβαν να παίζει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 με τη φανέλα του Παναθηναϊκού αποτελούσε μια ιδιάζουσα περίπτωση. Εσωστρεφής, λιγομίλητος και ο ορισμός του team player. Στην εποχή του οι πλέι μέικερ ήταν κυρίως οι πιο….κοντοί

παίκτες της ομάδας. Και όταν λέμε κοντοί το εννοούμε. Ο Χρήστος Ζούπας της ΑΕΚ που ήταν από τους κορυφαίους πλέι μέικερ της δεκαετίας του ’80 δεν ήταν ακριβώς πρώτο μπόι. Η εμφάνιση του Κέφαλου στο ελληνικό μπάσκετ ήταν πραγματικά μια επανάσταση για το ελληνικό μπάσκετ. Το πώς έφτασε στη χώρα μας είναι μια άλλη διαφορετική και παράξενη ιστορία. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί.

Ο Κέφαλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φιλαντέλφια και από τα γυμνασιακά του χρόνια έδειξε έφεση στα σπορ. Στο γυμνάσιο Τζον Μπάρτραμ αναδείχθηκε σε σημαντικό στέλεχος της ομάδας που κέρδισε το πολιτειακό πρωτάθλημα αλλά επισκιάστηκε από τον σούπερ σταρ Ερλ Μονρό που αργότερα έκανε μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ και ήταν μέλος της τελευταίας ομάδας των Νικς που πήρε πρωτάθλημα το 1973. Ο Κέφαλος στα νεανικά του χρόνια είχε μεγάλες επιτυχίες και στο μπέιζμπολ όπου έπαιζε στη θέση του πίτσερ (ρίπτης). Γρήγορα τον απέκτησε το τοπικό πανεπιστήμιο Τεμπλ. Για κάθε παιδί μεγαλωμένο στην πόλη της Αμερικάνικης ανεξαρτησίας είναι όνειρο ζωής να φορέσει τη φανέλα του Τεμπλ. Με μπόι 1μ.93 ο Κέφαλος δεν είχε μεγάλη σχέση με την περιφέρεια. Συνήθως, στα κολεγιακά του χρόνια έπαιζε σαν τριάρι και μόνο την τελευταία χρονιά ο ‘’γκουρού’’ προπονητής του Τεμπλ ο Χάρι Λίτβακ αποφάσισε να τον τραβήξει στην περιφέρεια. Ενας σοβαρός τραυματισμός στη σπονδυλική στήλη αποτέλεσε τροχοπέδη στην εξέλιξη του αλλά και ο λόγος που ο Κέφαλος έγινε σπουδαίος πλέι μέικερ με ένα μοναδικό στιλ. Επειδή από τον τραυματισμό του και μετά φορούσε μια ειδική προστατευτική ζώνη στη μέση δυσκολευόταν να….σκύψει και σε αντίθεση με όλους τους άλλους πλέι μέικερ της εποχής του έπαιζε όρθιος. Αυτό το στοιχείο μαζί με το ασυνήθιστα μεγάλο μπόι του για πλέι μέικερ της εποχής του έδωσαν ένα τρομακτικό πλεονέκτημα. Το 1967 όταν αποφοίτησε από το Τεμπλ δέχτηκε πρόταση από τους Σιατλ Σούπερσόνικς του ΝΒΑ αλλά προτίμησε από την επαγγελματική καριέρα να δουλέψει ως δάσκαλος. Οι λόγοι ήταν μη αθλητικοί. Φοβήθηκε ότι αν έπαιζε μπάσκετ θα τον καλούσαν να στρατευθεί κάτι που σήμαινε ότι θα πήγαινε στον πόλεμο του Βιετνάμ ενώ ως δάσκαλος είχε αναβολή στράτευσης.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος αποφάσισε να ξαναπαίξει μπάσκετ και αγωνίστηκε στο ν βραχύβιο ανταγωνιστή του ΝΒΑ,το ΑΒΑ, πριν το πρωτάθλημα διαλυθεί. Εκεί τον ανακάλυψε ο Κώστας Μουρούζης που με τη βοήθεια ομογενειακών οργανώσεων έψαχνε Ελληνοαμερικάνους. Κατάφερε να του εξασφαλίσει τα αναγκαία πιστοποιητικά και να τον φέρει στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1970. Ο Μουρούζης οραματίστηκε ένα ψηλό πλέι μέικερ που θα συνέχιζε στον Παναθηναϊκό την παράδοση του Κώστα Πολίτη που μόλις είχε εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Ο Πολίτης ήταν ο πρώτος ψηλός πλέι μέικερ του ελληνικού μπάσκετ εξ΄ου και το παρατσούκλι ‘’τσολιάς’’ αλλά ο Κέφαλος ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Φοβερά ομαδικός, σπουδαίος αμυντικός και εξαιρετικός πασέρ αποτέλεσε για πολλά χρόνια τον ισορροπιστή στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού που διέθετε δύο χαρισματικούς σκόρερ: Τον Απόστολο Κόντο και τον Τάκη Κορωναίο. Ο καθένας τους ήθελε από μια….μπάλα και ο μύθος λέει ότι και οι δύο γκρίνιαζαν στον Κέφαλο θέλοντας ακόμη περισσότερες πάσες. Ο ίδιος μύθος λέει ότι πριν από ένα αγώνα μη αντέχοντας την…..μουρμούρα των αποδυτηρίων ο Κέφαλος που γενικά ήταν βαρύς και λιγομίλητος τους ανακοίνωσε ότι στον συγκεκριμένο αγώνα δεν θα τους….πάσαρε τη μπάλα. Τελείωσε το ματς σκοράροντας 28 πόντους, ενώ συνήθως σπάνια ξεπερνούσε τους 10 και από τότε η μουρμούρα κόπηκε μαχαίρι! Με τον Κορωναίο εκτός από συμπαίκτες δέχθηκαν με μια μακρόχρονη φιλία και μάλιστα συνεταιρίστηκαν αφού έφεραν στην Ελλάδα την αντιπροσωπεία των αθλητικών παπουτσιών Converse τα οποία ήξεραν από τις ΗΠΑ. Η κίνηση αποδείχθηκε επιχειρηματικό ‘’ματ’’ αφού στη δεκαετία του ’70 το 90% των παικτών στα ελληνικά γήπεδα φορούσε τη συγκεκριμένη μάρκα παπουτσιών. Στα γήπεδα με αφετηρία την πρώτη του χρονιά (1970-71) στον ‘’Τάφο του Ινδού’’ ο Κέφαλος θα βοηθήσει στη δημιουργία μιας πραγματικής δυναστείας στο ελληνικό μπάσκετ. Θα κερδίσει έξι φορές τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος από το 1971 μέχρι το 1977 (μοναδική εξαίρεση το 1976) τις πέντε συνεχόμενες και θα αποφασίσει ξαφνικά το 1978 να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, σε ηλικία 33 ετών, δηλώνοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει πλέον το μπάσκετ αφού ήθελε να ασχοληθεί ακόμη πιο ενεργά με τις επιχειρήσεις του. Οι σχέσεις του με τον Παναθηναϊκό είχαν ήδη διαταραχθεί από την άνοιξη του 1977 όταν θεωρήθηκε από τη διοίκηση ο πρωτοστάτης της ‘’λευκής απεργίας’’ στον αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Παρότι ουδέποτε αποδείχθηκε οι παίκτες του Παναθηναϊκού με προτροπή του Κέφαλου είχαν αποφασίσει να κάνουν λευκή απεργία λόγω των οφειλόμενων μισθών και ο Ολυμπιακός νίκησε με 110-68 δημιουργώντας με το +42 τη μεγαλύτερη διαφορά στην ιστορία των ‘’αιώνιων ντέρμπι’’.

Ο Κέφαλος αποσύρθηκε από το μπάσκετ και στην ουσία δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά με ελάχιστες εξαιρέσεις. Για μια σεζόν βοήθησε ως προπονητής τον Ηλυσιακό που αγωνιζόταν στη Β’ εθνική και το 1982 επιστρατεύθηκε σε εποχή μεγάλων οικονομικών προβλημάτων από τον Παναθηναϊκό. Δούλεψε για μια σεζόν στην ομάδα αλλά ο αποδυναμωμένος Παναθηναϊκός που είχε χάσει όλο τον πυρήνα παικτών από τη δεκαετία του ’70 δεν μπόρεσε να πετύχει σπουδαία πράγματα. Με τον Κέφαλο στον πάγκο πάντως πήρε το Κύπελλο Ελλάδος, τίτλο που ο ίδιος δεν είχε πάρει ποτέ ως παίκτης. Ο τελικός της Γλυφάδας κόντρα στον Ολυμπιακό έμελε να μείνει στην ιστορία και για ένα ακόμη λόγο. Ο Κέφαλος αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει ούτε λεπτό τον παλιό του συμπαίκτη Απόστολο Κόντο ο οποίος βγαίνοντας από τα αποδυτήρια δήλωσε ‘’για μένα απόψε τελείωσε ο Παναθηναϊκός’’ και λίγο αργότερα ανακοίνωσε τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ. Ο Κέφαλος που είχε γενικά τους δικούς του κανόνες, απέφευγε τις δημόσιες σχέσεις και ήταν κλειστός χαρακτήρας αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού και από τότε έριξε ‘’μαύρη πέτρα’’ στο μπάσκετ αφού για τα επόμενα 40 χρόνια και μέχρι το θάνατο του δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά ενεργό και από κανένα πόστο με το μπάσκετ.