Καραγκούνης: "Όχι άλλο χειρουργείο"

Η μέχρι τώρα καριέρα του θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο κοινωνικοαθλητικής ταινίας για πολλά δάκρυα. Ο λόγος για τον Θανάση Καραγκούνη που προσφάτως επαναπατρίστηκε με απόολυτο στόχο να ευχαριστηθεί το ποδόσφαιρο. Κάτι που όσο κι αν ονειρεύτηκε και πάλεψε δεν έγινε ποτέ, τα τέσσεραμισι χρόνια που έμεινε στην Ολλανδία και την Τσβόλε.

Οποιοσδήποτε άλλος ποδοσφαιριστής στη θέση του πιθανότατα θα είχε σταματήσει το ποδόσφαιρο απογοητευμένος από τα παιχνίδια της μοίρας και του... δεξιού γόνατος. Δύο χιαστοί κι ένας μηνίσκος δεν του επέτρεψαν ποτέ να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του στη χώρα της τουλίπας. Αυτό που μας είχε παρουσιάσει φορώντας τη φανέλα του Ατρόμητου.

Στα 26 του χρόνια, ο Θανάσης Καραγκούνης, ώριμος από τις δυσκολίες και με πολύ μέλλον μπροστά του επέλεξε τη Λαμία, ομάδα της γεννέτειρας του, με σκοπό την προσωπική και οικογενειακή του "αναγέννηση". Βλέπετε στην Ολλανδία απέκτησε το πρώτο του παιδί και είχε στήριγμά του την εκλεκτή της καρδιάς του, Σοφία, η οποία ήταν η αιτία να μη χρειαστεί να περάσει ποτέ την πόρτα του ψυχολόγου, όπως συμβαίνει σε πάμπολλες αντίστοιχες ποδοσφαιρικές ιστορίες, Η κατάθλιψη στον αθλητισμό είναι μάστιγα.

Λίγες μέρες μετά την υπογραφή του νέου του συμβολαίου ο Θανάσης Καραγκούνης άνοιξε την καρδιά του στο novasports.gr και τον Αποστόλη Λάμπο για να μοιραστεί όλα όσα έζησε αυτά τα χρόνια μακριά από την Ελλάδα.

Όλα ξεκίνησαν το χειμώνα του 2013 όταν πολλές ομάδες από το εξωτερικό είχαν αρχίσει να ρωτούν για τον νεαρό μεσοεπιθετικό με την άριστη τεχνκή κατάρτιση και το δυντό κορμί. Μετά από κάποιες αρνήσεις του Ατρόμητου, η Τσβόλε κατάφερε να τον κάνει δικό της.

"Πάντα ήθελα να παίξω στο εξωτερικό. Η Τσβόλε φάνταζε ως μια ιδανική επιλογή, καθώς στο μυαλό υπήρχε μια μεταγαρφή στον Άγιαξ ή σε κάποια ομάδα της Γερμανίας. Ήμουν πολύ χαρούμενος τότε και πίστευα πολύ ότι θα τα καταφέρω. Το πρώτο εξάμηνο ήταν όλα τέλεια. Μόνο λιγο η γλώσσα κι ο καιρός με δυσκόλεψαν αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα.

Στην ομάδα ήταν όλα τέλεια. Πήραμε το κύπελλο με τον Άγιαξ, πήραμε και το Super Cup, ήταν οι καλύτερες στιγμές στην ιστορία της Τσβόλε κι εγώ ήμουν μέλος της ομάδας. Ήδη είχαν αρχίσει και με προσέγγιζαν αρκετές ομάδες. Πίστευα ότι η επόμενη χρονιά θα ήταν η χρονιά μου. Ήθελα να κάνω μια καλή προετοιμασία και να δώσω τα πάντα για ένα ακόμα καλύτερο ποδοσφαιρικό μέλλον."

Ο Θανασάκης τότε, σε ηλικία 23 ετών ήταν ένα παιδί που ζούσε το όνειρό του. Τα πρώτα παιχνίδια της μοίρας όμως δεν άργησαν να φανούν. Και ο σπάνιος ήλιος της Ολλανδίας, μετατράπηκε σε συνεχή συννεφιά.

"Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά δεν είμαι πολύ χαρούμενος. Θα μπορούσα τώρα να ήμουν στον Άγιαξ. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να προδικάζει το αποτέλεσμα μιας επιλογής. Η προετοιμασία το καλοκαίρι του 2014, μετά τους δύο τίτλους πήγαινε περίφημα, ώσπου λίγο πριν το Σεπτέμβριο τραυματίστηκα στον αστράγαλο. Ήταν η αρχή του κακού. Το Νοέμβριο έπαθα χιαστό.

Να σου πω την αλήθεια, απογοητεύτηκα αλλά δεν το έβαλα κάτω. Σκέφτηκα αμέσως ότι θα πρέπει να δουλέψω σκληρά ώστε να είμαι έτοιμος για την πρετοιμασία της σεζόν 2015-16. Θα με πήγαινε έτσι μέχρι τον Ιούνιο. Δούλευα 7-8 ώρες τη μέρα. Τον Απρίλιο ήμουν καλά, αλλά αποφασίσαμε να μη ρισκάρουμε. Σε δύο μήνεςξεκινούσε η προετοιμασία, Ήμουν πολύ χαρούμενος που θα επέστρεφα.".

Ενός κακού μύρια έπονται έγραφε ο Σοφοκλής τον 5ο αιώνα π.Χ.. "Τραγικός ήρωάς" του θα μπορούσε να είναι ο Θανάσης Καραγκούνης. Η παρακάτω εξομολόγηση είναι για δυνατά στομάχια.

"Δούλευα πολύ σκληρά και ήθελα να μπω σταδιακά. Είχα πάει νωρίτερα από την έναρξη της προετοιμασίας στην Ολλανδία για να συνεχίσω να δουλεύω στο κέντρο αποκατάστασης για να είμαι πανέτοιμος στην πρώτη προπόνηση της σεζόν. Τις δύο πρώτες μέρες της προετοιμασίας ακολούθησα την προπόνηση αλλά έκανα παράλληλα και ενδυνάμωση στο κέντρο αποκατάστασης της Εθνικής Ολλανδίας.

Η τρίτη μέρα ήταν και η φαρμακερή. Ήταν η πιο ζεστή μέρα της τελευταίας εικοσαετίας στην Ολλανδία. Η κοπέλα μου η Σοφία περίμενε να τελειώσω την προπόνηση και μετά θα πηγαίναμε για μπάνιο στην Ολλανδία. Τόση ζέστη είχε, όλοι θα πήγαιναν. Σε μια πολύ απλή φάση, σε μια αλή προσποίηση για σουτ, άκουσα το κλακ. Κατάλαβα αμέσως ότι ο χιαστός είχε κοπεί ξανά. Ήταν Ιούλιος του 2015."

Η Σοφία, ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή. Γυναίκα του, κολητή του, ψυχολόγος του και μητέρα του παιδιού τους. Μόνο έτσι μπορούσε να σηκώσει το βλέμμα και να κοιτάξει μπροστά.

"Οι γιατροί προσπάθησαν να είναι καθησυχαστικοί, να περιμένουμε την μαγνητική κλπ. Εγώ αμέσως είπα στη Σοφία "ό,τι κι αν σου λένε, ξέρω ότι έχει κοπεί ξανά ο χιαστός μου". Η Σοφία έβαλε τα κλάμματα. Το έβλεπε στα μάτια μου. Όμως από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα μου. Δε θέλω να φάνει κάπως αυτό που θα πω, αλλά χάρη στη Σοφία δεν χρειάστηκε να πάω σε ψυχολόγο. Ήταν και είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Αυτή με κράτησε.

Αποδείχθηκε με τη μαγνητική τομογραφία ότι είχα πάθει ξανά χιαστό στο ίδιο γόνταο. Ήθελα να τα παρατήσω. Το σκεφτόμουν. Δε μπορούσα να πείσω το μυαλό μου πως θα πρέπει για άλλον έναν χρόνο, δεύτερο συνεχόμενο θα έπρεπε να δουλεύω 7-8 ώρες τη μέρα χωρίς να παίζω ποδόσφαιρο. Είχαν πάει τσάμπα όλες οι ώρες δουλειάς μετά τον πρώτο χιαστό. Τα είδα όλα. Όμως πραγματικά έπαιξε ρόλο η Σοφία."

Happy birthday my everything