Ημέρα ελέγχου

Ο Χρήστος Καούρης μοιράζει τους ελέγχους των 16 παικτών που φόρεσαν τα πράσινα φέτος στην Ευρωλίγκα.

Νικ Καλάθης
Σκόραρε λιγότερο από πέρυσι (12.2 πόντοι από 14.5) και το έκανε με χειρότερα ποσοστά σε όλες τις προσπάθειες του, πέφτοντας 9% στα δίποντα, σχεδόν 3% στα τρίποντα και 5% στις βολές (52.8%). Από την άλλη, έκανε ρεκόρ καριέρας σε απόλυτους αριθμούς ριμπάουντ (143), κλεψιμάτων (57), φυσικά ασίστ (286). Ταλαιπωρήθηκε μέχρι την φυγή Πασκουάλ: δεν είναι τυχαίο ότι μόνο δύο φορές σε αυτό το διάστημα ξεπέρασε τους 20 βαθμούς αξιολόγησης, στα παιχνίδια με Μπουτούτσνοστ και Νταρουσάφακα. Απογειώθηκε με την έλευση Πιτίνο και ήταν διαστημικός στην τελευταία 10άδα αγώνων, τελειώνοντας την κανονική περίοδο με triple double. Ήταν συγκλονιστικός παρότι έπαιξε χειρότερα από πέρυσι, σε μια ομάδα που περισσότερο αναδείκνυε παρά έκρυβε τις εγγενείς αδυναμίες του παιχνιδιού του. Τελείωσε τη σεζόν με πρωτιά σε χρόνο συμμετοχής, πόντους, ριμπάουντ, κλεψίματα, ασίστ, κερδισμένα φάουλ και χρόνο συμμετοχής, όμως δεν κατάφερε να βρει λύση απέναντι στην άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης.

Κιθ Λάνγκφορντ
Ήρθε στα 36 του για να δώσει ποιοτικές λύσεις στον Παναθηναϊκό στο ένας εναντίον ενός και στο σετ παιχνίδι και συνολικά δεν τα πήγε άσχημα με 10.7 πόντους (44.3% δίποντο, 39.1% τρίποντο, 81.1% βολές). Το παιχνίδι του δεν ταίριαζε με του Καλάθη, αφού είχε συνηθίσει να έχει αρκετή ώρα τη μπάλα στα χέρια του προτού εκτελέσει, ενώ το τρίποντο που είχαν ανάγκη οι πράσινοι ήταν πάντα η δεύτερη επιλογή του Η 33άρα στην Βιτόρια έδειξε τον παίκτη του παρελθόντος, ο τραυματισμός που τον ανάγκασε να χάσει 5 παιχνίδια θύμισε ότι τα χρόνια έχουν περάσει.

Ιωάννης Παπαπέτρου
Μετακόμισε από το Φάληρο στο Μαρούσι για να αισθανθεί σημαντικός και υπό αυτή την έννοια τα κατάφερε, αφού έμεινε στο παρκέ για περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην Ευρωλίγκα, με 25,5 λεπτά συμμετοχής. Η σιγουριά που με τον καιρό βρήκε του έδωσε ηρεμία στο παρκέ, πράγμα που αποδεικνύεται από τις επιλογές του (61% διποντο). Ξεπέρασε για πρώτη φορά το φράγμα των 250 πόντων σε μια σεζόν, ενώ εκανε ρεκόρ καριέρας σε όλες τις βασικές κατηγορίες (ριμπάουντ, κλεψίματα, ασίστ, μπλοκ), παρέμεινε ασταθής σουτέρ από μακριά (33.3%). Χρειάζεται να αναπτύξει ορισμένο επιθετικό παιχνίδι στο 5v5 για να πάει στο επόμενο επίπεδο.

Ντεσόν Τόμας
Θετική προσθήκη στο «4». Ο Αμερικανός γυρολόγος εκτόξευσε την απόδοση του στην εποχή Πιτίνο και θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο αποτελεσματικός αν είχε δίπλα του έναν αξιόπιστο αθλητικό σέντερ. Ήταν η μοναδική αξιόπιστη πηγή post – up (ο Βουγιούκας έπαιζε ελάχιστα), ενώ ανέβασε θεαματικά τα ποσοστά του από μακριά στο φινάλε. Δεν πασάρει… ποτέ (0.6 ασίστ), είναι μέτριος αμυντικός, αλλά ακόμα κι έτσι ήταν ο καλύτερος ξένος του Παναθηναϊκού φέτος.

Τζέιμς Γκιστ
Χρονιά αποκαθήλωσης για τον Αμερικανό, που ποτέ δεν έπαιξε λιγότερο από πέρυσι στην 6ετία του στον Παναθηναϊκό. Μοίρασε τον χρόνο του ανάμεσα σε «4» και «5», είχε απογοητευτική παρουσία σε ριμπάουντ (3.5), προστάτευσε ελάχιστα την στεφάνη (0.4 μπλοκ). Ούτως ή άλλως δεν ήταν ποτέ αυτός που με το μακρινό σουτ θα άνοιγε το γήπεδο, όμως τα αθλητικά του προσόντα φαίνεται πως φθίνουν και μαζί η επιδραστικότητα του στο παιχνίδι. Τον Οκτώβριο θα κλείσει τα 33 του χρόνια και πιθανότατα τα καλύτερα του χρόνια είναι πίσω του.

Λούκας Λεκάβιτσους
Ο βραχύσωμος Λιθουανός πέρασε για άλλη μια χρονιά απαρατήρητος, χαμένος στην τεράστια σκιά του Νικ Καλάθη. Έπαιξε ακόμα λιγότερο (10:50 φέτος, 12:40 πέρσι) και με εξαίρεση μερικά καλά παιχνίδια απέναντι στον Ολυμπιακό, σπάνια έπεισε ότι άξιζε περισσότερο χρόνο. Αποδείχθηκε πως έκανε το άλμα νωρίς (23) και πως δύο χρόνια αργότερα θα επιστρέψει στο θερμοκήπιο της Ζάλγκιρις, όπου ο Σάρας τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.

Σον Κιλπάτρικ
Ήρθε τον Ιανουάριο με περγαμηνές μεγάλου σκόρερ, όμως αποδείχθηκε διαφορετικός παίκτης. Παρότι είχε κάποιες καλές βραδιές (17π με Χίμκι, 14 με Μπασκόνια), ο 25χρονος γκαρντ είναι ένας συμπαγής παίκτης ομάδας που καταλαβαίνει το παιχνίδι, αποφεύγει τις υπερβολές, είναι διατεθειμένος να μπει στο φιλοσοφία της και να γίνει παίκτης του προπονητή. Δεν πίεσε πράγματα και καταστάσεις προερχόμενος από μακρά περίοδο αγωνιστικής απραξίας και παίζοντας για πρώτη φορά στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα δεν έδειξε ότι είναι το κατάλληλο fit δίπλα στον Καλάθη. Δεν αποκλείεται να βρει καλό συμβόλαιο κάπου αλλού στην Ευρωλίγκα: π.χ στο πλευρό του Τζέιμς μοιάζει ιδανικός.

Θανάσης Αντετοκούνμπο
Η δεύτερη χρονιά του στον Παναθηναϊκό ήταν αντιγραφή της πρώτης. Έπαιζε 12:04 ως ο παίκτης που θα άλλαζε το ρυθμό του αγώνα μέσω της αμυντικής του παρουσίας, όμως το σχεδόν ανύπαρκτο επιθετικό του παιχνίδι σε μια ομάδα που είχε ανάγκη τους πόντους του τον περιόρισαν σε ρόλο χειροκροτητή. Η καλύτερη του φετινή στιγμή ήταν η MVP παρουσία του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Ο.Α.Κ.Α (12π, 5/5 δίποντα).

Ντίνος Μήτογλου
Από τους ελάχιστους που βγήκαν χαμένοι από την έλευση Πιτίνο. Ο 22χρονος φόργουορντ έδειξε έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά στο πρώτο τρίμηνο της σεζόν και υπήρξε από τους ελάχιστους διασωθέντες του «πράσινου» ναυαγίου, όμως το step-up του Τόμας περιόρισε δραστικά τον χρόνο και τον ρόλο του. Η 20άρα απέναντι στην Νταρουσάφακα παραμένει η καλύτερη στιγμή του. Συνολικά έδειξε πως αξίζει την εμπιστοσύνη του συλλλόγου, χρειάζεται να βελτιώσει δραστικά το τρίποντο (5/25 στη σεζόν).

Γιώργος Παπαγιάννης
Τα δύο χρόνια αγωνιστικής απραξίας φαίνονταν σε κάθε κίνηση του Γιώργου Παπαγιάννη στο παρκέ στην εκκίνηση της σεζόν και οι σκέψεις του τεχνικού επιτελείου για ολιγόμηνο δανεισμό του στο πρώτο κομμάτι της σεζόν είχαν βάση, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν. Ο Big Papa G βρήκε στο πρόσωπο του Πιτίνο αυτοπεποίθηση, επωφελήθηκε από την φυγή Λάσμε και έδειξε πως ο Παναθηναϊκός οφείλει να αξιοποιήσει την προοπτική που δίνουν τα 22 του χρόνια. Όπως κάθε παίκτης του δικού του μεγέθους, έχει χτυπητές αδυναμίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, πολλές από τις οποίες φάνηκαν στο τοπ επίπεδο ανταγωνισμού. Ο Παπαγιάννης καλείται να μείνει συγκεντρωμένος και να συνεχίσει να καλύπτει το χαμένο έδαφος, σε μια χρονιά που ξεκίνησε χαμένη αλλά σώθηκε στο φινάλε.

Ματ Λοτζέσκι
Συνέχισε να είναι «γυάλινος», μην καταφέρνοντα για άλλη μια σεζόν να μείνει μακριά από τις θλάσεις. Σε μία σεζόν που ο Παναθηναϊκός είχε απελπισμένη ανάγκη το μακρινό του σουτ, ο Αμερικανός χάθηκε στην γενική μετριότητα στο πρώτο μισό της σεζόν και ουδέποτε βρήκε ρυθμό στο δεύτερο, αφού ο Πιτίνο δεν τον πίστευε. Η τελευταία, θετική εικόνα στο Game 3 απέναντι στη Ρεάλ λογικά δεν θα είναι αρκετή για να τον κρατήσει στο Ο.Α.Κ.Α για τρίτη σερί χρονιά, ειδικά από τη στιγμή που τον Ιούλιο θα κλείσει τα 34 του χρόνια.

Νίκος Παππάς
Έχοντας ανανεώσει το συμβόλαιο του για τρία χρόνια τον περασμένο καλοκαίρι, ο Παππάς έβλεπε λογικά δική του τη θέση του βασικού 2αριού της ομάδας, όμως είδε τη σεζόν να εξελίσσεται καταστροφικά και να αποτελεί βήμα πίσω για τον ίδιο στην 6η του σεζόν με τα πράσινα. Οι μόλις 6.8 πόντοι του ήρθαν με μόλις 34% ευστοχία (27% τρίποντο) και ο δεύτερος τραυματισμός στους χιαστούς δεν μας άφησε να δούμε αν η απογείωση του Παναθηναϊκού θα συνοδευόταν από ανάλογη δική του. Έχει ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο, αλλά το γεγονός ότι συνεχώς αποκτάται παίκτης στη θέση του (Έλιοτ Γουιλιαμς, Μάικ Τζέιμς, Σον Κιλπάτρικ), οφείλει να προβληματίσει τόσο τον ίδιο, όσο και την ομάδα του.

Ίαν Βουγιουκας
Ξεκίνησε τη σεζόν ως 3ος – 4ος σέντερ, την ολοκλήρωσε ως 2ος και με συγκινητικές εμφανίσεις απέναντι στον Γκουστάβο Αγιόν. Μέλος μιας μπερδεμένης φροντ λάιν, ο καλός εργάτης Ίαν τίμησε κάθε λεπτό συμμετοχής του με το στιβαρό post-up παιχνίδι του, δίνοντας πολύτιμες λύσεις. Η λογική λέει πως δεν χωράει στην ίδια 12άδα με τον Παπαγιάννη.

Στεφάν Λάσμε
Αλλιώς τα περίμενε και αλλιώς τα βρήκε ο Γκαμπονέζος. Αόρατος στα ριμπάουντ (2.8), γρήγορα έχασε την εμπιστοσύνη του Πασκουάλ και δεν έπεισε ούτε τον Πιτίνο για την αξία του. Η Ευρωλίγκα δεν είχε θέση για τον 36χρονο Λάσμε στην εποχή του Ντέιβις, του Γκουντάιτις και του Πουαριέ.

Έιντριαν Πέιν
Πέρασε και δεν ακούμπησε. Ήρθε με σημαντικά κενά στην φυσική κατάσταση, έπεσε πάνω στην απογείωση του Παπαγιάννη και έφυγε με συνοπτικές διαδικασίες.

Γιώργος Καλαϊτζάκης
Έπαιξε για ένα δίλεπτο στην Πόλη απέναντι στην Νταρουσάφακα, χάνοντας δύο ευκαιρίες να σκοράρει. Στα 20 του χρόνια, δύσκολα θα βρει χώρο του χρόνου. Ο δανεισμός μοιάζει η σοφότερη επιλογή.