Ευρωλίγκα: Τι προβλέπει ο κανονισμός στην περίπτωση των βίαιων χτυπημάτων (και όχι μόνο)

Η αντιαθλητική αγκωνιά του Τζιαμπάολο Ρίτσι στον λαιμό του Βασίλη Καββαδά ήταν μία από τις τρεις φάσεις που σημάδεψαν λόγω διαιτητικών λαθών το δραματικό παιχνίδι μεταξύ Παναθηναϊκού και Αρμάνι το βράδυ της Παρασκευής.

Πολύ κουβέντα έχει γίνει έκτοτε για την χρήση του instant replay και για το κατά πόσο ο πρώτος διαιτητής του αγώνα, Σρέτεν Ράντοβιτς, μπορούσε να κάνει χρήση της τεχνολογίας προκειμένου να ρίξει φως

Πριν δούμε τις φάσεις μία προς μία, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Και οι τρεις περιπτώσεις είναι ξεκάθαρες, μέσα στο οπτικό πεδίο τουλάχιστον ενός εκ των διαιτητών και σε αυτό το επίπεδο δεν θα πρέπει να περνούν απαρατήρητες.

Πάμε λοιπόν

Η φάση συμβαινει 4:04 πριν το τέλος του αγώνα και δεν υπάρχει κανένα σφύριγμα από κανέναν από τους τρεις διαιτητές. Είναι χαρακτηριστικό πως σε διαμαρτυρίες του Έλληνα σέντερ δευτερόλεπτα μετά, ο Κροάτης διαιτητής του απαντά πως «δεν είδα». Το ερώτημα είναι: μπορούσε να πάει στο instant replay για να δει τη φάση.

Η απάντηση είναι όχι σε αγώνα Ευρωλίγκας. Σε αγώνα με κανονισμούς FIBA, ναι.

Τον φετινό Ιανουάριο η FIBA εξέδωσε τις νέες ερμηνείες των κανονισμών, στους οποίους υπάρχει διαφοροποίηση για αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις. Θα παρατηρήσετε στην παρακάτω φωτογραφία πως η σχετική διάταξη είναι υπογραμμισμένη, ακριβώς επειδή σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει αναθεώρηση.

Ο νέος κανονισμός λοιπόν αναφέρει:
«Σε περιπτώσεις που μια βίαιη ενέργεια (act of violence) συμβαίνει και δεν σφυρίζεται άμεσα, οι διαιτητές έχουν την άδεια να σταματούν τον αγώνα ανά πάσα στιγμή για να εξετάσουν κάθε βίαιη ή πιθανά βίαιη ενέργεια. Οι διαιτητές πρέπει να αποφασίσουν αν υπάρχει ανάγκη να εξετάσουν τη φάση μέσω του IRS (Instant Replay Service) και η εξέταση αυτή πρέπει να πραγματοποιηθεί στην πρώτη ευκαιρία που οι διαιτητές σταματούν το παιχνίδι. Αν από την επιθεώρηση της φάσης μέσω IRS προκύψει ότι έχει συμβεί βίαιη ενέργεια, οι διαιτητές υποδεικνύουν την παράβαση και επιβάλλουν κυρώσεις σε όλες τις ήδη υποδειχθείσες παραβάσεις, μεταξύ των οποίων και η βίαιη ενέργεια με τη σειρά που αυτές έχουν διαπραχθεί.

Η βίαιη πράξη είναι μια πράξη δύναμης που είτε έχει πρόθεση να προκαλέσει σωματική βλάβη, είτε μια πράξη που έχει ως αποτέλεσμα ή που θα μπορούσε να προκαλέσει τραυματισμό. Μια πράξη που δεν πληροί τα κριτήρια ενός ντισκαλιφιέ, ενός αντιαθλητικού φάουλ λόγω παρατεταμένης δυνατής επαφής ή μιας τεχνικής ποινής λόγω απειλής για βία, δεν συνιστά βίαιη ενέργεια (act of violence)».

Το πρώτο παράδειγμα που δίνει η FIBA είναι ό,τι ακριβώς έχει συμβεί στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ. Σε αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα στην ερμηνεία της φάσης πως οι διαιτητές έχουν την εξουσία:
α) να σταματήσουν το παιχνίδι αυτόματα χωρίς να βάλουν κάποια ομάδα σε μειονεκτική θέση
β) να χρησιμοποιήσουν τη πρώτη διακοπή για να δουν τη φάση.
Αν μετά την επιθεώρηση της φάσης αποδειχθεί πως υπήρξε χτύπημα με τον αγκώνα, τότε η ομάδα του παθόντα εκτελεί δύο βολές και έχει επαναφορά με 14 δευτερόλεπτα στο χρονόμετρο.

Το θέμα είναι πως η Ευρωλίγκα δεν έχει επικαιροποιήσει τους δικούς της κανονισμούς, με τους διαιτητές της να έχουν σύμφωνα με πληροφορίες ξεκάθαρη οδηγία να μην κάνουν χρήση της νεότερης ερμηνείας της FIBA. Έτσι, οι Σρέντεν Ράντοβιτς, Κάρλος Κορτές και Σάσο Πέτεκ μπορούν να πάνε άμεσα στο IRS σφυρίζοντας αγώνες την εθνικών τους πρωταθλημάτων, όχι όμως σε αγώνες Ευρωλίγκας.

Η συγκεκριμένη δεν είναι η πρώτη φορά που οι διαφορές κανονισμών πληγώνουν το παιχνίδι και προκαλούν αναμενόμενη και δικαιολογημένη σύγχυση στο κοινό, το οποίο στο κάτω κάτω δεν είναι υποχρεωμένο να γνωρίζει με λεπτομέρεια ποιες είναι οι διαφορές σε τέτοιες σημαντικές, αλλά και σπάνιες φάσεις.

Η φάση γίνεται 3:41 πριν το τέλος. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: οι διαιτητές δεν νομιμοποιούνται να κατευθυνθούν στο IRS προκειμένου να εξετάσουν τη φάση. Μπορούν να το κάνουν μόνο στα τελευταία 2 λεπτά του αγώνα.

Η φάση γίνεται 1:44 για το τέλος. Οι διαιτητές δεν νομιμοποιούνται να δουν τη φάση στο IRS από τη στιγμή που δεν σφύριξαν κάτι.

Θα αναρωτηθεί ευλόγως κανείς αν τέτοιου είδους ενέργειες όπως αυτή του Ρίτσι είναι δυνατόν, στην εποχή της τεχνολογίας, να μένουν ατιμώρητες ακόμα και αν περνούν απαρατήρητες εν ώρα αγώνα. Σύμφωνα με όσα μάθαμε από την Ευρωλίγκα, το πειθαρχικό όργανο της διοργάνωσης έχει την εξουσία να επιβάλλει τιμωρία με τη χρήση του τηλεοπτικού βίντεο, χωρίς να χρειαστεί οποιαδήποτε ενέργεια από πλευράς της παθούσας ομάδας/παίκτη.