Έτοιμος από καιρό...

Όταν παίζεις από το 1998 μέχρι το 2015 στη Λίβερπουλ και είσαι αρχηγός της σε μια περίοδο που δεν κατακτά πρωτάθλημα, τότε είναι δεδομένο ότι γνωρίζεις την ακριβή έννοια της λέξης πίεση.

Ο Στίβεν Τζέραρντ τα ξεκίνησε όλα νωρίς. Και την πρώτη γνωριμία του με το ποδόσφαιρο από τους Γουίνστον Τζούνιορς στη γειτονιά του και την πρώτη μεταγραφή του στην ακαδημία της Λίβερπουλ στα εννέα του χρόνια. Προφανώς και το ντεμπούτο με τους «κόκκινους» στα 18 του με αντίπαλο τότε τη Μπλάκμπερν.

Προφανώς σε μια τεράστια καριέρα όπως η δική του και στο απίστευτο δέσιμο με τους οπαδούς των κόκκινων μοναδικό κενό είναι η απουσία ενός πρωταθλήματος. Πήρε Τσάμπιονς Λιγκ το 2005, κατέκτησε δύο κύπελλα και τρία Λιγκ καπ, όμως σίγουρα η ποιότητά του ήταν για πολύ περισσότερα.

Όταν ο Γκρέιαμ Σούνες έλεγε το 2012 πως ο Τζέραρντ είναι ο κορυφαίος Άγγλος ποδοσφαιριστής της τελευταίας δεκαετίας, προφανώς και δεν είχε στο μυαλό του μόνο τα τρόπαια. Σίγουρα είναι σημαντικά και αυτά, όμως δεν έχουν να κάνουν με την ατομική αξία και ποιότητα κάποιου ποδοσφαιριστή.

Ολοκληρώνοντας την σπουδαία καριέρα του ανέλαβε πόστο στις ακαδημίες της Λίβερπουλ. Οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα στο Άνφιλντ αποθέωσαν με το… καλημέρα τις πρώτες προπονητικές του ιδέες.

Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος μέχρι την πρώτη σημαντική προπονητική πρόταση της καριέρας του. «Η Ρέιντζερς έχει τέτοια ιστορία και δυναμική που θα ήταν αδύνατο να αρνηθώ την πρότασή της» δήλωσε ο πρώην αρχηγός της Λίβερπουλ δηλώνοντας πανέτοιμος για τη δουλειά.

Όχι και εύκολη… αν αναλογιστεί κανείς όσα πέρασε ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή απέχει αγωνιστική από την αιώνια αντίπαλο Σέλτικ. Παρόλα αυτά ο Άγγλος τονίζει πως η πίεση δε τον ενόχλησε ποτέ. Κάθε άλλο μάλιστα του δίνει επιπλέον κίνητρο για να πετύχει.

Δείγματα προπονητικής του δουλειάς δεν έχει παρουσιάσει, κατά συνέπεια αποτελεί επιλογή ρίσκου, αν απομονώσουμε το προπονητικό κομμάτι και μόνο. Όχι μόνο από πλευράς μεθόδου και ιδεών, αλλά και γιατί η μεταδοτικότητα των ιδεών στους ποδοσφαιριστές είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον ίδιο.

Δεδομένα πάντως, γνωρίζουμε καλά πως πρόκειται για μια από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές μορφές του νησιού από τότε που εμφανίστηκε. Όχι μόνο γιατί κατάφερε να αγαπηθεί όσο ελάχιστοι σε μια από τις σημαντικότερες ομάδες του κόσμου αλλά και γιατί με τις παράλληλες δράσεις του φιλανθρωπικού χαρακτήρα και την εν γένει παρουσία του έξω από τα γήπεδα, κέρδισε τον σεβασμό.

Ως παίκτης ήταν ηγέτης. Ως άνθρωπος έχει τη δική του φιλοσοφία και αστείρευτες ποδοσφαιρικές γνώσεις. Αν καταφέρει να τα συνδυάσει και να τα μεταφέρει στους ποδοσφαιριστές, τότε πιθανότατα θα απασχολήσει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και ως προπονητής με τα αποτελέσματα και τη δουλειά του.