Ένας παίκτης κάνει τη διαφορά στην Ευρωλίγκα

Οι απουσίες και τα προβλήματα είναι κομμάτι του μπάσκετ, τόσο όσο και τα τρίποντα και οι ασίστ. Ο Ολυμπιακός έχασε καθαρά από τον Ερυθρό Αστέρα ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να κλέψει στο φινάλε κυρίως για μία σειρά από λόγους.

Πρώτα από όλα χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 35 λεπτά και να δει τη διαφορά στους 11 πόντους για να ανεβάσει το επίπεδο έντασης και επαφών στο κόκκινο. Τα δύο φάουλ της πρώτης περιόδου ήταν κακό μαντάτο, ειδικά όταν ο Αστέρας είχε σκοράρει ήδη 21 πόντους. Ο οίστρος του Σλούκα

στη δεύτερη περίοδο άνοιξε για λίγο το ματς, όμως το κακό φίνις ήρθε με κακή χρήση των φάουλ και μια εσφαλμένη αίσθηση υπεροχής. «Χάσαμε το μυαλό μας», είπε ο Έλληνας γκαρντ μιλώντας για την ευκολία με την οποία ο Ολυμπιακός απέτυχε να προστατεύσει το διψήφιο προβάδισμα που είχε με κόπο οικοδομήσει.

Δεύτερον, στην Ευρωλίγκα – και όχι μόνον –  είναι ελάχιστες οι ομάδες που μπορούν να απορροφήσουν τους κραδασμούς από την απώλεια ενός κομβικού παίκτη. Για τους γηπεδούχους η απώλεια του Φαλ τους στέρησε την κεντρομόλο δύναμη που εξασφαλίζει αποστάσεις για τους υπόλοιπους χάρη στη βαρυτικό του πεδίο και προκαλεί τεράστια φθορά στον αντίπαλο. Ακόμα και ανέτοιμος, ο κύκλωπας της ομάδας έδειξε γιατί είναι τόσο σημαντικός στην τρίτη περίοδο: κάποια στιγμή ο Παπανικολάου σκόραρε για τρεις γιατί όλος ο Αστέρας ασχολούνταν με τον ψηλό! Ο Ταρίκ Μπλακ έκανε φιλότιμη προσπάθεια και πιθανότατα την καλύτερή του εμφάνιση φέτος, όμως είναι αδύνατον να παίξει έστω κοντινό ρόλο με τον Γάλλο.

Το παραπάνω δεν είναι δικαιολογία, αλλά πραγματικότητα. Η Ρεάλ και η Μπάρσα με τα αχανή μπάτζετ είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα που θέλει τις ομάδες που χάνουν τους κομβικούς τους παίκτες να χάνουν λίγο ως πολύ το βηματισμό τους. Συνέβη με το Μιλάνο σε σημείο ελεύθερης πτώσης μόλις χτύπησε ο Σιλντς. Στη Φενέρ, πρώτα με τον Γουίλμπεκιν και στη συνέχεια με τον Μότλι. Στη Μακάμπι όταν χτύπησαν οι Πόιθρες-Μπόλντγουϊν. Στον χωρίς Γουόλτερς Παναθηναϊκό.

Τρίτον, παίζουν και οι άλλοι. Ο Νέμανια Νέντοβιτς έδειξε την ηρεμία και ωριμότητα που σπανίως είδαμε όταν φόραγε τα πράσινα. Έβαλε γρήγορους πόντους μεν, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο έμεινε μόλις στους δύο όντας περισσότερο από θετικός. Ο Σέρβος μπόμπερ δεν υπερέβαλλε πουθενά, απασχόλησε τον καλύτερο αμυντικό του αντιπάλου (Γουόκαπ) και κατάλαβε πως οι δικές του κινήσεις θα μπορούσαν να ελευθερώσουν αυτούς που θα έπαιρναν το ματς στην τελευταία περίοδο: τον Ντόμπριτς και τον Πετρούσεφ. Περιέργως πως ο τελευταίος ήταν αποτελεσματικός και στην άμυνα, κάτι που κάθε άλλο παρά συνηθίζει.

Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός πλήρωσε πανάκριβα όχι τόσο πολύ το κακό του τρίτο δεκάλεπτο, αλλά την εκκίνηση του τέταρτου. Ο Αστέρας τον είχε κερδίσει 24-17 στο διάστημα 20΄-30΄, αλλά το ματς ήταν ορθάνοιχτο (62-65). Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βγήκε από τις συνήθειες του και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον πάγκο του με τους Μακίσικ, Πίτερς, Μπολομπόι δίπλα στους Σλούκα – Λαρεντζάκη που συνήθως παίζουν στην τέταρτη περίοδο. Οι γηπεδουχοι βυθίστηκαν αύτανδροι σε ένα τετράλεπτο (65-76, επιμέρους 3-11) και ξεκίνησαν να κυνηγούν την ώρα που ο Μπολομπόι σούταρε ό,τι μπάλα πέρναγε από τα χέρια του, ο Μακίσικ δεν μπορούσε ούτε να σκοράρει ούτε να δημιουργήσει με τα drive και ο Πίτερς ήταν μηδέν οξέα, μηδέν λιπαρά και ένα κλέψιμο. Με τον Φαλ εκτός, τον Γουόκαπ άσφαιρο και τον Ιβάνοβιτς να αποφασίζει πως θα ξοδέψει έναν δεύτερο παίκτη για να σταματήσει τον Βεζένκοφ κι ας χάσει από τον Παπανικολάου (ή κάποιον άλλο που δεν λένε Σλούκα), ο Ολυμπιακός κόλλησε στην επίθεση στο χειρότερο δυνατό σημείο. Οι 26 ασίστ είναι τις περισσότερες φορές στατιστική νίκης, ειδικά όταν συνδυάζονται με μόλις 7 λάθη (!), όμως στο διάστημα που ο Αστέρας έγινε αφεντικό του αγώνα, δηλαδή στα 4.5 εναρκτήρια λεπτά της 4ης περιόδου, οι ερυθρόλευκοι του Πειραιά μοίρασαν μόλις δύο και σκόραραν ασθμαίνοντας 7 πόντους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως σε αυτό ακριβώς στάθηκε και ο Τάρικ Μπλακ στις δηλώσεις του μετά το ματς, ούτε πως το 43.5% εντός πεδιάς είναι η δεύτερη χειρότερη επίδοσή τους φέτος.

Μια σημείωση αντί επιλόγου. Οι απλουστεύσεις περί «αμυντικής» ή «επιθετικής» ομάδας ανήκουν για τα καλά στο παρελθόν. Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη επιθετική ομάδα στην Ευρωλίγκα βάσει offensive rating (ORTG, 122.3), πρώτη σε effective field goal percentage (eFG%, 58.8) και έχει την 6η καλύτερη άμυνα με 110.5 defensive rating (DRTG), πίσω από τις Ρεάλ, Αρμάνι, Φενέρ, Μπασκόνια, Μπαρσελόνα σύμφωνα με το 3stepsbasket.com. Παίζει σύγχρονο, γρήγορο, γοητευτικό και συχνά θεαματικό μπάσκετ, πράγμα που δεν βρίσκω το λόγο να το αφήνει κανείς εκτός συζήτησης. Έχοντας διανύσει σχεδόν ένα γύρο φέτος έχουν σχηματοποιηθεί σε ικανό βαθμό τα πλεονεκτήματα και οι αδυναμίες του.

Κάπως έτσι δεν θα γίνει ποτέ, γιατί δεν έχει φτιαχτεί με αυτόν τον τρόπο, μια ομάδα που θα κρατά τον αντίπαλο σώνει και ντε κάτω από τους 75 πόντους για να κερδίζει. Ούτε αυτή είναι η κατεύθυνση του παιχνιδιού, ούτε έχει τα υλικά για να το υποστηρίξει, εκτός κι αν οι Κάναν, Πίτερς, Μπολομπόι ήταν υποτιμημένοι αμυντικοί ογκόλιθοι που ήρθαν για να σπείρουν τον τρόμο. Κάποιες φορές οι αντίπαλοι του βρίσκουν τον τρόπο να σπεκουλάρουν πάνω στην απουσία κάθετου παιχνιδιού και προσωπικής φάσης, άλλες ζαλίζονται από την ταχύτητα και το αυτοματοποιημένο παιχνίδι και χάνουν τη μπάλα. Συχνά δε, συμβαίνουν και τα δύο μέσα στα παιχνίδια – το ζήτημα είναι να μεγιστοποιήσει κανείς το ένα και να ελαχιστοποιήσει το άλλο.

Ήμουν από τους πρώτους που αναρωτήθηκα για το κατά πόσο το κλειστό rotation του δεύτερου μέρους έχει παίξει ρόλο σε κάποιες από τις ήττες που ήρθαν μετά από αμυντική κατάρρευση στην τελευταία περίοδο – ακόμα θεωρώ πως αυτή είναι μια βάσιμη συζήτηση. Εντούτοις το χθεσινό ματς δεν είναι ανήκει σε αυτήν: ο Ολυμπιακός δεν πέταγε για τρία δεκάλεπτα, ούτε καν για ένα ημίχρονο και έμεινε από βενζίνη στο φινάλε. Αντιθέτως ο προπονητής του έδωσε ευκαιρίες σε πολλούς και μάλιστα σε κομβικά σημεία του αγώνα, όπως είδαμε παραπάνω. Αν κάτι μένει ως πιο ανησυχητικό συμπέρασμα από την χθεσινή ήττα, είναι πως εκτός του Μπλακ, ουδείς άλλος έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός. Αντιθέτως ήταν αρκετοί αυτοί που πισωπάτησαν για τα καλά.