Διαβολική πρεμιέρα...

Πρώτο και αναμενόμενο, τόσο από την περυσινή εικόνα της Τσέλσι όσο και αυτή της προετοιμασίας για τη Γιουνάιτεντ συμπέρασμα, είναι ότι αμφότερες θα στηριχθούν στο τρέξιμο και την πίεση. Οι «μπλε» το έχουν από το πρόσφατο παρελθόν σε μεγάλο βαθμό στο αγωνιστικό τους ρεπερτόριο, οι «κόκκινοι» διάβολοι το δουλεύουν περισσότερο από τις αρχές του καλοκαιριού.

Αμφότεροι έχουν παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το στιλ παιχνιδιού. Διακρίνονται για την ταχύτητα και τη δύναμή τους για την επιθετικότητα που μπορούν να βγάλουν στη άμυνα. Το έκαναν στο ντέρμπι της Κυριακής. Η Γιουνάιτεντ ψηλότερα στο γήπεδο, η Τσέλσι περιμένοντας λίγο πιο πίσω αλλά με αυτοματοποιημένη μετάβαση στην επίθεση σε βαθμό… ρεσιτάλ.

Το μόνο που έλειψε από την ομάδα του Λάμπαρντ στο πρώτο ημίχρονο ήταν η τύχη. Δύο δοκάρια, ευκαιρίες και κυρίως προσωπικότητα ομάδας που μπήκε να πάρει το ματς και όχι να περιμένει τη Γιουνάιτεντ.

Στην αντίπερα όχθη οι παίκτες του Σόλσκιερ ακολούθησαν στο τρέξιμο, στο aggressive παιχνίδι, έκαναν όμως περισσότερα λάθη. Καθυστέρησαν σε αποφάσεις. Είτε πάσας, είτε εκτέλεσης. Η παρουσία του Μαγκουάιρ θα λύσει αρκετά από τα προβλήματα για τους «κόκκινους διάβολους». Θα είναι άδικο όμως να μην υπολογίσουμε την πίεση που ασκούν άπαντες πλέον στη Γιουνάιτεντ όταν αμύνονται και που η δική τους δουλειά αποφορτίζει την πίεση στο κέντρο της άμυνας.

Η Τσέλσι καλείται να βρει λύσεις από πολλούς, καθώς από έναν σε επίπεδο Αζάρ δε μπορεί να βρει και είναι δεδομένο πως η απώλεια του Βέλγου είναι εξαιρετικά σημαντική. Η ήττα από τη Γιουνάιτεντ και κυρίως το εύρος της, δεν αλλάζει την καλή εικόνα των Λονδρέζων σε ένα σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού. Δεδομένα το σκορ την αδικεί βάση των ευκαιριών που δημιούργησε, αλλά σε τέτοια ματς μπορεί αυτό να συμβεί.

Η Γιουνάιτεντ ξεκάθαρα είναι άλλη ομάδα πλέον. Η προσήλωση στο τακτικό πλάνο και ο νόμος ότι στην άμυνα δεν αφήνει τίποτα χωρίς προσπάθεια απ’ όλους όσους βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο αλλάζουν την εικόνα της. Είναι ομάδα που θα παίξει με τη φρεσκάδα, την ταχύτητα και το κίνητρο. Το πώς θα λειτουργήσει απέναντι σε κλειστές άμυνες και γενικώς σε άλλες συνθήκες όταν θα χρειαστεί προσωπικότητα θα φανεί στο μέλλον. Σίγουρα όμως δεν θα σταματήσει να μάχεται.

Ο Σόλσκιερ πάντως βλέπει ξεκάθαρα το μέλλον από την οπτική γωνία του… παρελθόντος και το γράφαμε στις 30 Ιουλίου από αυτή τη στήλη…

http://www.novasports.gr/bloggers/aggelos-stuliadis/article/471302/epistrofi-sto-mellon-/