«Χάραξε» η εποχή Αταμάν στον Παναθηναϊκό

Η εποχή του Εργκίν Αταμάν που «χαράζει» στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού, θα αποτελέσει την τέταρτη επανεκκίνηση των «πρασίνων» στην μετά Ζέλικο Ομπράντοβιτς εποχή που είχε σταθερότητα 13 χρόνων και διψήφιες κατακτήσεις τίτλων, συνολικά. Εφέτος, συμπληρώνονται 11 χρόνια από την αποχώρηση του «Ζότς», οι «πράσινοι» θα είναι εκτός του 11ου συνεχόμενου φάιναλ φορ της Εuroleague και ο Τούρκος τεχνικός, ο πρώτος που θα

εργαστεί σε πάγκο ελληνικής ομάδας, δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο, από την επιστροφή του «εξάστερου» σε πρωταγωνιστικό επίπεδο, με προκρίσεις στα φάιναλ φορ των επόμενων χρόνων και κατακτήσεις εγχώριων τίτλων.

Σε αυτά τα 11 χρόνια, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός θα επιχειρήσει να κάνει επανεκκίνηση για να πρωταγωνιστήσει ξανά και όπως αρμόζει στην ιστορία της ομάδας με τους περισσότερους τίτλους στο ελληνικό μπάσκετ και έχει περίοπτη θέση στην πρώτη τετράδα των ευρωπαϊκών συλλόγων με τις περισσότερες κούπες.

Ο Αταμάν θα είναι ο έκτος ξένος προπονητής που αναλαμβάνει την επαναφορά του Παναθηναϊκού στον δρόμο του ανταγωνισμού σε κορυφαίο επίπεδο και στις επιτυχίες, μετά τους Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Πασκουάλ, Πιτίνο και εσχάτως τον Ράντονιτς.  

Είναι πρώιμο και ανούσιο να γίνει σύγκριση του Τούρκου τεχνικού με τους προκατόχους του για την προπονητική φιλοσοφία του, την νοοτροπία του και το στυλ μπάσκετ που του αρέσει να παίζει η ομάδα του. Ο Αταμάν είναι καταξιωμένος, αποτελεί τον καλύτερο Τούρκο προπονητή, θα εργασθεί για πρώτη φορά, εκτός της γείτονος χώρας. Έχει δείξει ότι είναι έτοιμος να κάνει αυτό το βήμα στην καριέρα του.

Πέτυχε στην Εφές Αναντολού, στην οποία ήταν στον πάγκο της τα έξι τελευταία χρόνια, γιατί αξιοποίησε την εμπιστοσύνη που υπήρχε στο πρόσωπο του και στις εκάστοτε επιλογές του. Και παράλληλα, είχε και πίστωση χρόνου, ειδικά στα δυο πρώτα χρόνια και έως ότου η τουρκική ομάδα φτάσει στην διπλή κατάκτηση της Eυρωλίγκα και ενώ είχε πολλές πιθανότητες να ήταν στην κορυφή και το 2020, αν δεν ακυρωνόταν όλη η σεζόν, λόγω της πανδημίας.

Στον Εργκίν Αταμάν, λοιπόν, τα «κλειδιά» του Παναθηναϊκού, με πίστη στο πλάνο του, υπομονή και επιμονή. Χωρίς ημερομηνία λήξης, μετά την πρώτη αποτυχία που είναι, πάντα, μέσα στο…πρόγραμμα για κάθε ομάδα. Γιατί, αυτό συνέβη και στην Εφές Αναντολού και σε κάθε ομάδα που έθεσε χρονικό ορίζοντα τριών χρόνων, τουλάχιστον, ώστε να επιβεβαιωθούν στο παρκέ και από τα αποτέλεσμα της, η δουλειά που γίνεται, η επιτυχία ή όχι του σχεδιασμού της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός έχει τεράστια πίεση αποτελεσμάτων, λόγω της φύσης του πρωταθλητισμού που έχουν οι «πράσινοι», της επιθυμίας του κόσμου, αλλά και λόγω της «ξηρασίας» των προηγούμενων ετών. Ο Αταμάν γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν μεγάλα χρονικά περιθώρια υπομονής, αλλά και οι φίλαθλοι του «τριφυλλιού» πρέπει να αντιληφθούν ότι όπως η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια ημέρα», κάθε restart χρειάζεται τον χρόνο του για να δείξει αν βρίσκεται στον σωστό δρόμο εφαρμογής όσων θα σχεδιαστούν στην θεωρία.

Η ομάδα του Παναθηναϊκού στην επόμενη σεζόν, δεν θα είναι μίας χρήσης, αλλά θα έχει ορίζοντα τριετίας. Ο Αταμάν καλείται να δημιουργήσει «κορμό» στον Παναθηναϊκό και ενώ γνωρίζει ότι ο Ολυμπιακός είναι, τουλάχιστον, ένα βήμα πιο μπροστά σε αυτόν τον τομέα, με την ομάδα των δυο προηγούμενων ετών, αλλά και με την προϋπόθεση ότι και οι «ερυθρόλευκοι» δεν θα έχουν αποχωρήσεις το ερχόμενο καλοκαίρι (Βεζένκοφ, Σλούκας).

Την φανέλα του Παναθηναϊκού φόρεσαν 3-4 δεκάδες ξένων παικτών τα προηγούμενα χρόνια. Οι περισσότεροι ήταν μισθοφόροι με την αρνητική ερμηνεία του χαρακτηρισμού, γιατί δεν υπάρχει κανείς που να «δέθηκε» με την ομάδα του «εξάστερου» και κοιτάζοντας στην οροφή του ΟΑΚΑ να συνηδητοποίησε σε ποια ομάδα υπέγραψε συμβόλαιο και να προσπάθησε να δώσει συνέχεια στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Υπήρξαν αξιόλογοι παίκτες και ποιοτικοί, αλλά στον Παναθηναϊκό, δεν έκαναν καν το step up στην καριέρα τους.

Ο Αταμάν θα πρέπει, σε όποιο ξένο παίκτη, δώσει την φανέλα του Παναθηναϊκού, να τον «μυήσει» στην ένταξη του ως μέλος της ομάδας που θέλει να γίνει ξανά μεγάλη στο παρόν της και δεν θα τρέφεται από το ένδοξο παρελθόν της. Να γίνει, δηλαδή, κομμάτι της ιστορίας και όχι απλά ένας ακόμα “περαστικός”…

Και ανάμεσα στους ξένους παίκτες, ο Τούρκος τεχνικός θα πρέπει να επιλέξει και τον ηγέτη του επόμενου Παναθηναϊκού στο παρκέ με έναν παίκτη επιπέδου Μίτσιτς.

Γιατί μετά τον Διαμαντίδη, δεν…. «εμφανίσθηκε» κανείς.