Αποχαιρετισμός στα κάστρα

Μας έχουν χαιρετήσει, ίσως οριστικά, οι εποχές που οι έδρες έπαιζαν μαζί τον πρώτο και τον καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των ντέρμπι. Η θεωρία επιβεβαιώθηκε και φέτος, αφού στις πρώτες μέρες του Μάρτη οι εκτός έδρας νίκες στα "αιώνια" ντέρμπι είναι περισσότερες (3) από τις εντός (1). Εκτός όμως από νούμερα, το χθεσινό ντέρμπι προσφέρεται τόσο για συμπεράσματα, όσο και για ανάλυση κατά το δοκούν. Άλλωστε, υπάρχουν ελάχιστα πιο διασκεδαστικά θέματα στο μπάσκετ από την ανάλυση αγώνων που κρίνονται στην λεπτομέρεια: ένα σουτ, ένα ριμπάουντ, ένα μπλοκ, ένα γλίστρημα.

Ας δούμε κάποια.

Διαφορετικό rotation από τους δύο προπονητές

Την ώρα που ο Πασκουάλ άφηνε τον Σίνγκλετον στο παρκέ για 38:44, τον Καλάθη για 36:29 και συνολικά τέσσερις παίκτες για 30+ λεπτά μαζί με τους Γκιστ (32:41), Τζέιμς (31:07), μόνο οι κομβικοί Σπανούλης (31:05) και Πρίντεζης (30:25) ξεπέρασαν αυτό το όριο, μιλώντας μάλιστα για παιχνίδι 45 λεπτών. Το αποτέλεσμα φάνηκε στο φινάλε, αλλά όχι όσο θα περίμενε κανείς. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε απαραίτητα λιγότερες δυνάμεις από τον αντίπαλο του, αλλά η φρεσκάδα στα πόδια των Σπανούλη, Ρόμπερτς ήταν φανερή στις δικές τους εκτέλεσεις. Καλάθι και φάουλ του V-Span στο mano a mano με τον Γκέιμπριελ, μεγάλο τρίποντο του MVP στο πρόσωπο του Σίνγκλετον. Στην απέναντι πλευρά έβγαζε μάτι πόσο "κρύοι" ήταν οι Παππάς (13:51)- Λοτζέσκι (15:38) και λιγότερο ο Ρίβερς (29:24). Ειδικά ο Έλληνας γκαρντ, που τελείωσε το ματς με το χειρότερο δείκτη +/- στο παιχνίδι (-16) έδειχνε να ασφυκτιά να νιώσει σημαντικός, δίνοντας τα πάντα στην άμυνα της 4ης περιόδου αλλά αδυνατώντας να βρει τις φάσεις που θα τον έκαναν παράγοντα του ματς στην επίθεση (1 πόντος, 0/4 σουτ).

Παράγοντας νεοφερμένοι

Ένα από τα στοιχεία που έγειρε καθοριστικά την πλάστιγγα. Μπράουν περισσότερο και Τιλί λιγότερο απέφυγαν όχι μόνο τις υπερβολές αλλά και τις πρωτοβουλίες, μπήκαν εύκολα στο πετσί των ρόλων τους και αποδείχθηκαν κομβικής σημασίας βοήθεια σε ένα ματς στο οποίο η φθορά σε φάουλ και δυνάμεις θα μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστική για τον Ολυμπιακό. Με τον Μάντζαρη να μην αποφεύγει τα φάουλ (4 σε 10:42) και να περνά απαρατήρητος, ο Μπράουν μοίρασε με ψυχραιμία τη μπάλα, δεν σούταρε παρά μόνο όταν υποχρεωμένος και ταλαιπωρήθηκε παρά μόνο όταν η πίεση έφτασε στο όριο. Επιπλέον, το μεγάλο κορμί του Κιμ Τιλί έκανε την παρουσία του αισθητή και στις δύο ρακέτες με τα ριμπάουντ (5), την ικανότητα να μαρκάρει παντού και να προστατεύει τη στεφάνη (θυμηθείτε το μπλοκ στον Γκιστ).

Στην άλλη πλευρά ο Έιντριαν Πέιν πλήρωσε την - φυσιολογική - αδυναμία εγκόλπωσης στις συνήθειες και τις προσαρμογές της ομάδα ειδικά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ γενικότερα, αν και έδειξε πως θα μπορούσε να πληγώσει τον Ολυμπιακό με το παιχνίδι του πάνω από τη στεφάνη. Όμως ο αδύναμος κρίκος του "τριφυλλιού" ήταν χθες ο Μάικ Τζέιμς, του οποίου το αναποτελεσματικό παιχνίδι μετέδωσε σε συμπαίκτες και κόσμο έναν αέρα εκνευρισμού και απογοήτευσης που αποδείχτηκε καθοριστικός. Δεν ήταν λίγες οι φορές που στην επίθεση των "πράσινων" αισθανόταν κανείς μεσσιανική ατμόσφαιρα: όλοι περίμεναν από τον κοντορεβυθούλη να πάρει φόρα και να νικήσει μόνος του την αντίπαλη άμυνα. Ο Τζέιμς έχασε νωρίς την αυτοπεποίθηση του, νικήθηκε από τον εκνευρισμό και είδε τον Μακ Λιν να τον μαρκάρει πιο μακριά από τον Καλάθη στο τρίποντο, παίζοντας με το μυαλό του. Μπορεί οι 8 από τους 9 πόντους του να ήρθαν στην τέταρτη περίοδο και την παράταση, αλλά η ζημιά είχε γίνει νωρίτερα και δυστυχώς για τον ίδιο το καθαρτήριο του buzzer beater δεν ήρθε ποτέ, αλλά επιβεβαίωσε πως η επιθυμία δεν αρκεί. Προφανώς η ευθύνη ανήκει ισόποσα σε Τζέιμς και Πασκουάλ: από τη στιγμή που ο Τζέιμς παραμένει στο παρκέ για 31 λεπτά, θα κάνει αυτά που ξέρει. Δεν είναι ούτε λογικό ούτε συνετό να περιμένει κανείς πως ο εκρηκτικός γκαρντ να προσαρμόσει το παιχνίδι του σε μια βραδιά που δεν του βγαίνουν τα σουτ. Δεν είναι φτιαγμένος άλλωστε από αυτό το υλικό, δεν τον έφερε αυτή η νοοτροπία από τον Κολοσσό Ρόδου στους Φίνιξ Σανς. Πάντα θα προσπαθεί να τρυπήσει τον τοίχο.

Παράγοντες Χ

Τα βλέμματα θα στραφούν δικαίως στον Ρόμπερτς, ο οποίος πήρε μετά από καιρό ευθύνες και πρωτοβουλίες, εκτέλεσε σωστά και με 18 οικονομικούς πόντους (5/5 σουτ, 4/5 βολές) χρίστηκε MVP του ματς. Ασίστ μπορεί να μην έδωσε, αλλά ούτε και ο Ολυμπιακός διακρίθηκε σε αυτό τον τομέα απέναντι σε μια switch everything άμυνα (10 σύνολο). Συνολικά, η αντίδραση του 33χρονου point guard κατέδειξε πράγματα για το χαρακτήρα του, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν υποκύψει στην απογοήτευση βλέποντας να καταφθάνουν ενισχύσεις στη θέση τους. Εντούτοις οι 11 πόντοι του Ιωάννη Παπαπέτρου δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν. Ο Έλληνας φόργουορντ θα πρέπει να ανακουφίστηκε με την παρουσία του Τιλί στο "4" και την απουσία του Τόμπσον από το "3" και εκμεταλλεύτηκε τα 19 λεπτά συμμετοχής του για να σκοράρει από απόσταση (2/4 τρίποντα), να ποστάρει με σχετική επιτυχία, να βάλει τις βολές (4/5).

Στον απέναντι στρατόπεδο ο Πασκουάλ απέσυρε γρήγορα την εμπιστοσύνη του σε αυτούς που θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο του game changer. Ο Λεκάβιτσους βρήκε όλο κι όλο ένα σουτ, ο Γκέμπριελ 1/2 τρίποντα, ο Αντετοκούνμπο έπαιξε 1.5 λεπτό χωρίς να απειλήσει, ο Βουγιούκας πήρε όλες κι όλες δύο μπάλες. Οι τρεις τους έπαιξαν όλα κι όλα 14 λεπτά.

Μπορούν μαζί Καλάθης - Τζέιμς;

Δεν μου προκύπτει πως. Το δείγμα της φετινής σεζόν είνα προφανώς ανεπαρκές (2 ματς), αλλά η περσινή σεζόν είναι από ενδεικτική ως και αποκαλυπτική για τον τρόπο που επιδρά η συνύπαρξη των δύο όχι μόνο στο ατομικό τους παιχνίδι, αλλά και στη λειτουργία όλου του "πράσινου" οργανισμούς. Δύο παίκτες που χρειάζονται τη μπάλα και που μοιάζει αδύνατον να προσαρμοστούν σε ρόλο off-guard αυτή τη στιγμή μοιάζουν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό όταν βρίσκονται μαζί στο παρκέ. Ναι, η συνύπαρξη τους να δίνει ευκαιρίες για αμυντική πίεση στην περιφέρεια και ελπίδες transition/αιφνιδιασμών, αλλά αυτό είναι το μοναδικό καλό σενάριο: άλλωστε με αυτό τον τρόπο οι χθεσινοί γηπεδούχοι έσβησαν σε 10 λεπτά το -12 και είχαν σουτ νίκης στο φινάλε. Στο 5v5 η επίθεση του Παναθηναϊκού μοιάζει με εναλλαγή του ίδιου ρόλου: ένας από τους δύο θα αναλάβει να φτιάξει τη φάση και οι υπόλοιποι περιμένουν την έμπνευση του χειριστή. Η κίνηση μακριά από τη μπάλα περιορίζεται, οι συνεργασίες και η κυκλοφορία μειώνονται στο ελάχιστο.

Χθες βράδυ αποδείχθηκε πως το να παίρνει κανείς τη μπάλα από τα χέρια του κυριαρχικού Νικ Καλάθη είναι συνταγή αυτοκαταστροφής. Πέτυχε 23 πόντους με 9/20 σουτ, μοίρασε όσες ασίστ είχε όλοκληρος ο Ολυμπιακός (10), πήρε 9 φάουλ, δέν έκανε - αν είναι δυνατόν - ούτε ένα λάθος, μόνο στις βολές τα χάλασε (3/9). Με την άνεση με την οποία συνδυάζει φέτος ο Νικ σκοράρισμα και δημιουργία, αναρωτιέται κανείς αν αυτό που χρειαζόταν δίπλα του ήταν ένας Τράιαν Λάνγκτον, όχι ένας Μάικ Τζέιμς. Ή αν δεν χρειαζόταν κανέναν.

Ο Τσάβι Πασκουάλ μπορεί να εκνευρίστηκε όταν του έγινε σχετική ερώτηση στη χθεσινή συνέντευξη τύπου, αλλά ξέρει και ο ίδιος ότι πρέπει να βρει λύση, και γρήγορα, μιας και με ήττα στη Μαδρίτη το πλεονέκτημα της έδρας θα χαθεί οριστικά.

Η καλή συνήθεια του Ολυμπιακού

Αδύνατον να μην το παρατηρήσει κανείς, πως οι περσινοί φιναλίστ έχουν συμπυκνωμένο το μαγικό φίλτρο της νίκες σε κλειστά, κορ-α-κορ παιχνίδια. Τα παραδείγματα είναι πολλά για να είναι τυχαία: Μακάμπι στο Τελ Αβίβ (68-69), Φενέρμπαχτσε στην Πόλη (83-90, παράταση), Αρμάνι στο Μιλάνο (85-86), , Ρεάλ στο Φάληρο (92-83, παράταση), ΤΣΣΚΑ επίσης στο Σ.Ε.Φ (88-86), Εφές στην Πόλη (58-61), Ρεάλ στη Μαδρίτη (79-80), Παναθηναϊκός στο Ο.Α.Κ.Α (85-87, παράταση). Το ταμείο βγάζει 8/8 σε παιχνίδια που ακροβάτησαν στο ένα σουτ, εκ των οποίων 3/3 σε αυτά που οδηγήθηκαν σε έξτρα 5λεπτο. Η ομοιογένεια του οργανισμού και η εμπειρία των στελεχών προφανώς μετρά καθοριστικά, αλλά θα ήταν άδικο να μην πιστωθεί μέρος της επιτυχίας και στον προπονητή: ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι πιο ήρεμος πλεόν, μετά το πιο δύσκολο μήνα της καριέρας του στον Ολυμπιακό, τον Ιανουάριο.

Επίλογος

Ανήμερα 20ης Μάρτη, ημέρα εαρινής ισημερίας και επίσημη είσοδο της άνοιξης, o Παναθηναϊκός θα υποδέχεται τον Ερυθρό Αστέρα μετά τα ταξίδια του σε Μαδρίτη και Μάλαγα, γνωρίζοντας πια καλά σε τι μπορεί να στοχεύσει. Η ίδια ημέρα θα βρει τον Ολυμπιακό στη Μόσχα, πιθανότατα να ετοιμάζεται για ματς γοήτρου απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, έχοντας την θέση στην τριάδα εξασφαλισμένη. Τα πλέι-οφς αχνοφαίνονται πια στον ορίζοντα. Ανεξάρτητως του χθεσινού αποτελέσματος στη μονομαχία του Ο.Α.Κ.Α, αμφότεροι οι "αιώνιοι" έδειξαν πως έχουν τα εχέγγυα να συναντηθούν ξανά στο Βελιγράδι.

ΥΓ. Σόρι, διαιτησία δεν έχει ούτε και σήμερα. Ψάξτε αλλού.