Ακόμη ένας τελικός, ακόμη ένας αγώνας δίχως κόσμο και ο... κατήφορος

Η φετινή σεζόν ξεκίνησε όπως ξεκίνησε περίεργα για τον ΠΑΟΚ με την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, είχε και την ... προίκα από πέρσι την ποινή των επτά αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών για τα συμβάντα του τελικού Κυπέλλου στον Βόλο. Κι εκεί σ’ ένα χρονικό διάστημα που ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε τη διπλή ανάγκη, να μάθει την ομάδα του από τη μια κι από την άλλη να ενσωματώσει τα νέα πρόσωπα που ως πλέον σημαντικά προστέθηκαν στην ομάδα την τελευταία ημέρα του Αυγούστου, έπρεπε να τα καταφέρει δίχως ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ομάδας του ανέκαθεν, την «καυτή» της έδρα. Μια παράμετρος που τελικά ίσως και να τον ωφέλησε στις δύσκολες στιγμές, αφού υπήρχε μια αρνητική προκατάληψη εναντίον του από μερίδα φιλάθλων λόγω γεγονότων του παρελθόντος όταν βρίσκονταν στον πάγκο της Ξάνθης και σε συνθήκες πίεσης ενός αποτελέσματος, ειδικά έπειτα από ήττα σ’ εκτός έδρας αναμέτρηση κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τί εικόνες θα δημιουργούνταν κι αν τελικά θα είχε ο ίδιος και η ομάδα το αξιοθαύμαστο 7Χ7 μπροστά σε άδειες κερκίδες, με την υποσημείωση πως ο ένας αγώνας από αυτούς ήταν για το Κύπελλο στο Καυτανζόγλειο.

Κι όμως ... τα κατάφεραν περίφημα και σ’ αυτές τις ίδιες εξωγηπεδικές συνθήκες καλούνται να πορευθούν για τις επόμενες τρεις αναμετρήσεις. Τη σημερινή, αυτή του Κυπέλλου με τον Πανιώνιο την προσεχή Τρίτη και την αντίστοιχη της επόμενης Κυριακής με την Ξάνθη, εκτός κι αν προκύψει κάτι διαφορετικό από την έφεση που κατέθεσε στην αρμόδια Επιτροπή της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος. Χωρίς κόσμο αλλά με απόλυτη ανάγκη για τους τρεις βαθμούς προκειμένου να παραμείνει συγκεντρωμένος στο στόχο της συγκέντρωσης όσο το δυνατόν περισσότερων βαθμών μέχρι τέλους. Σε συνέχεια της νίκης στο Περιστέρι, όπου η εμφάνιση και το αποτέλεσμα έδειξαν σημαντικά στοιχεία του χαρακτήρα της ομάδας, απαιτούνται η ίδια – αν όχι καλύτερη – συγκέντρωση, πείσμα και – κυρίως – αποτελεσματικότητα κόντρα σ’ έναν Πανιώνιο, που ναι μεν αποζητά βαθμούς στη μάχη της πέμπτης θέσης αλλά αγνοεί τη χαρά της νίκης εδώ και πέντε αγωνιστικές, ενώ ειδικά την αντίστοιχη της εκτός έδρας νίκης στο πρωτάθλημα από τις 2 Δεκεμβρίου, όταν κι είχε επιβληθεί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο.

Ενας αντίπαλος αξιόλογος, από τις ομάδες που ξέρουν ν’ αξιοποιούν ιδανικά τον ανοικτό χώρο αξιοποιώντας τις αντεπιθέσεις κι όπως είπε κι ο κ. Λουτσέσκου στις καθιερωμένες δηλώσεις των πρωταγωνιστών κάθε εβδομάδα πριν από τον αγώνα πρωταθλήματος στα καναάλια «Novasports», «ο Πανιώνιος είναι μια ισχυρή ομάδα με κύριο χαρακτηριστικό πως δεν τα παρατάει ποτέ». Ο ΠΑΟΚ θα προσπαθήσει να ελέγξει τον αγώνα από την αρχή θέτοντας ως πρωταρχικό στόχο ένα γρήγορο γκολ που θα διαμορφώσει τις ισορροπίες υπέρ του. Αν τα καταφέρει θα περάσει στο στάδιο της διαχείρισης, ανάλογα με την εξέλιξη, δεδομένου πως υπάρχει κι η ιδιαιτερότητα με τον Β’ ημιτελικό του Κυπέλλου στο ίδιο ζευγάρι, την προσεχή Τρίτη, στις ίδιες συνθήκες, με τον «Δικέφαλο» να έχει δημιουργήσει ένα προβάδισμα έχοντας επικρατήσει 3-1 στη Νέα Σμύρνη, στον πρώτο ημιτελικό. Ωστόσο, άλλο ο αγώνας του πρωταθλήματος, άλλο αυτός του Κυπέλλου. Και προτεραιότητα αυτήν τη στιγμή έχει ο πρώτος.

Όλα δημιουργούν την αίσθηση και το κλίμα ενός – ακόμη – τελικού. Ο κόσμος μπορεί να μην είναι στις κερκίδες αλλά από νωρίς θα συγκεντρωθεί στην Καμάρα στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίες και μετά το μήνυμα που θέλει να στείλει προς πάσα αρμόδια κατεύθυνση για το πώς νιώθει, πώς αισθάνεται και τί σκέφτεται για όσα έχει υποστεί η ομάδα του τον τελευταίο καιρό, θα κατευθυνθεί με πορεία προς το γήπεδο της Τούμπας, έξω από το οποίο θα τοποθετηθεί γιγαντοοθόνη, μέσω της οποίας θα παρακολουθήσουν την αναμέτρηση μεριμνώντας να καταστήσουν την παρουσία τους αισθητή με τις φωνές και τα συνθήματα σε όλους όσοι θα βρίσκονται εντός γηπέδου.

Ο κατήφορος δεν έχει τέλος ...

Και μια μικρή παρένθεση. Πριν από λίγες ημέρες έχασε τη ζωή του ένας άνθρωπος. Ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος άφησε την τελευταία πνοή εν ώρα υπηρεσίας και μια οικογένεια με δυο παιδιά να τον περιμένουν να γυρίσει. Είναι τραγικό και συνάμα αισχρό - μα απόλυτα αντιπροσωπευτικό της εποχής - το να προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί κάποιος για πολιτικούς λόγους. Να εικάζει και να τοποθετείται κάποιος με σεναριολογίες για το τί συνέβη χωρίς να γνωρίζει. Να νουθετεί και να ξεσηκώνει κόσμο στο βωμό του εντυπωσιασμού και της προσπάθειάς του να φανεί και να νιώσει πιο ισχυρός. Το να τοποθετηθείς δημόσια και θετικά για έναν άνθρωπο που δεν είναι πλέον εν ζωή, έχοντας σκοτωθεί σε μια δουλειά που την κάνει για να μπορούν όλοι οι υπόλοιποι συμπατριώτες του να κάνουν ότι θέλουν, να γράφουν, ότι θέλουν, να λένε ότι θέλουν ως ελεύθεροι άνθρωποι, δεν είναι κακό. Δεν είναι σώνει και καλά ένδειξη εθνικισμού. Δεν είναι ένδειξη πολιτικής τοποθέτησης. Δεν είναι αγνόηση των υπόλοιπων θυμάτων ανεξαρτήτως κατηγορίας, επαγγέλματος, εθνικότητας ή ότι άλλο θέλει ο καθένας. Ανθρωπιά το λένε και τείνει να εξαφανιστεί από τα μέρη μας.

Το να προσπαθεί όμως ο οποιοσδήποτε να τον αποδομήσει, να τον απαξιώσει και να προσβάλει τη μνήμη του είναι η τρανή απόδειξη πως ο κατήφορος αυτής της κοινωνίας δεν έχει τέλος. Αφού έφτασε στο σημείο να προσβάλεται δημόσια η μνήμη ενός νεκρού, εκεί που όλοι σιωπούσαν από σεβασμό, εκεί όπου όλοι συνειδητοποιούσαν την αξία της ζωής, εκεί που όλα τα υπόλοιπα έμοιαζαν, ήταν, είναι και θα είναι περιττά, εκεί που τελειώνουν όλα ξεκινάει πλέον το ... χάος. Μπορεί να διαφωνείς με την ιστορία του, με το θόρυβο που γίνεται αλλά για μια φορά μη μιλάς. Μη λες κάτι ... Γιατί δεν το κάνουν οι άλλοι; Επειδή εκείνοι μιλούν για ένα θάνατο, για μια απώλεια εκφράζοντας θλίψη και οδύνη. Γιατί και σ’ αυτό να υπάρξει κριτική; Γιατί και γι’ αυτό να πρέπει να προκύψει μίσος; Γιατί δεν ξαναγινόμαστε άνθρωποι; Με σεβασμό και συνείδηση πρώτα απέναντι στους εαυτούς μας κι έπειτα απέναντι στους άλλους ... Καλύτερα να το κάνουμε εμείς σε μας παρά να μας το επιβάλλουν άλλοι. Οσο είναι καιρός ... και δε θα είναι για πολύ ακόμη διαθέσιμος είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Καλή δύναμη στους ανθρώπους του, να είναι γεροί να τον θυμούνται και να τον τιμούν ... Συλλυπητήρια στους οικείους του και σε όλους μας, για όλα αυτά που έχουν πεθάνει μέσα μας και δεν πρόκειται ν’ αναστηθούν.