Άγιο Όρος: «Άγιες» μπίζνες και πολιτική

Στην Μονή Ξενοφώντος, σε μια αίθουσα με βαριά ξύλινα ράφια, είναι με προσοχή τοποθετημένα και εκτεθειμένα τα κρανία των μοναχών που έζησαν και πέθαναν στο Άγιο Όρος. Χαραγμένα πάνω σε αυτά είναι τα ονόματα των κατόχων τους, αλλά και αποφθέγματα ζωής και θανάτου. «Αδελφέ, κοίτα τη δόξα του ανθρώπου», γράφει το μήνυμα πάνω σε ένα κρανίο και όπως εξηγεί ο πατέρας Ιερώνυμος στους NYT, αυτή η πρόσκληση για να προβληματιστεί κανείς για την εφήμερη διάσταση της ανθρώπινης ζωής, εξηγεί γιατί γίνεται εκταφή των νεκρών και τα λείψανά

τους τίθενται σε δημόσια θέα. «Σήμερα είσαι εδώ και αύριο όχι», λέει. «Αν θυμάσαι το θάνατο κάθε μέρα, μένεις μακριά από το κακό», συμπληρώνει.

Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος είναι εφήμερος, τα μοναστήρια του Αγίου Όρους μοιάζουν να είναι αιώνια. Οι ψαλμοί των μοναχών αντηχούν στον Άθω για περισσότερα από 1.000 χρόνια. Αν και η χερσόνησος θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένα πανέμορφο τουριστικό θέρετρο, η μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους παραμένει ένα άβατο.

Στο Άγιο Όρος δεν υπάρχουν γυναίκες, δεν υπάρχουν ξενοδοχεία, δεν υπάρχουν μπαρ, δεν υπάρχει τηλεόραση. Υπάρχουν όμως περιορισμοί και μια προκαθορισμένη καθημερινότητα για τους επισκέπτες του που φιλοξενούνται εκεί και οι οποίοι υπολογίζονται ότι φτάνουν τους 1.200 καθημερινά.

Και αν και η δύσκολη πρόσβαση και τα ψηλά τείχη των μοναστηριών έχουν κρατήσει τον χρόνο και την εξέλιξη μακριά, ο σύγχρονος κόσμος έχει καταφέρει να εισβάλλει στο Άγιο Όρος μέσω τηλεφωνικών σημάτων, ιντερνετικών συνδέσεων και όχι μόνο.

Οι NYT κάνουν ένα οδοιπορικό στην καθημερινότητα του Αγίου Όρους. Το σήμαντρο χτυπάει και καλεί μοναχούς και προσκυνητές σε προσευχή, έξι ώρες μετά το ηλιοβασίλεμα, έτσι όπως ο Νώε κάλεσε τα πλάσματα όλου του κόσμου στην κιβωτό του. Είναι νύχτα ακόμη, αλλά θα πάνε και θα μείνουν για έξι ώρες στην εκκλησία. Όπως λέει ο 33χρονος πατέρας Δαμασκηνός στην αμερικανική εφημερίδα, «τα κακά πνεύματα περιφέρονται τη νύχτα, οπότε κάποιος πρέπει να μένει ξύπνιος για να τα παρακολουθεί». Μετά το πρωινό γεύμα, οι μοναχοί και οι επισκέπτες θα δουλέψουν στα χωράφια και στα εργαστήρια, θα μαγειρέψουν, θα παρακολουθήσουν τον εσπερινό, θα δειπνήσουν και θα αποσυρθούν στα κελιά τους. Ακόμη κι όταν δουλεύουν, τους ακούς να ψιθυρίζουν «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr