White Friday

Το βράδυ της Παρασκευής έμοιαζε με Χριστούγεννα και….Πρωτοχρονιά μαζί. Λες και είχε στρώσει παντού κάτασπρο χιόνι ο καλός Θεός του μπάσκετ. Ουδεμία σχέση με την καταναλωτική υστερία της Black Friday που είχε προηγηθεί. Μιλάμε τώρα για μια κατάλευκη Παρασκευή. Έγραφα τους φόβους μου, σ’ αυτό τον διαδικτυακό χώρο στις αρχές της εβδομάδας για το μπάχαλο με τους ταυτόχρονους αγώνες της Ευρωλίγκα και των προκριματικών του παγκοσμίου αλλά κατέληγα με μια αισιόδοξη νότα. Απλά σας τη θυμίζω για να πάμε παρακάτω: «Το ελληνικό μπάσκετ καταφέρνει εδώ και τριάντα χρόνια που πήρε την πάνω βόλτα να αντέχει σε πείσμα όχι μόνο των σημερινών μεγαλοπαραγόντων αλλά και όλων των προηγούμενων. Μοιάζει με ένα….απέθαντο βαμπίρ που όσο και αν το πληγώνουν δεν μπορούν να το σκοτώσουν! Και θα βρει τρόπο ακόμη και από τα καίρια πλήγματα αυτής της μοιραίας εβδομάδας να ορθοποδήσει. Δεν ξέρω πως και με ποιο τρόπο. Αλλά έχει τόσο ισχυρά αντισώματα το καταραμένο που ότι και να κάνουμε θα μένει όρθιο. Ευτυχώς για όσους το αγαπάμε πέρα από κάθε σκοπιμότητα»….

Ο κόκορας δεν πρόλαβε να λαλήσει τρεις φορές και το μπάσκετ έμεινε όρθιο μέσα στη δυσμενή συγκυρία. Βράδυ Παρασκευής και ρίχνεις μια ματιά στη βαθμολογία της Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός που με ηρωϊσμούς της τελευταίας στιγμής έχει αλώσει το Μιλάνο είναι πρώτος στη βαθμολογία παρέα με την ΤΣΣΚΑ. 7-2 ο απολογισμός του, κατάφερε να σηκώσει κεφάλι μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι και ήδη πριν φτάσουμε στο 1/3 του δρόμου βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για το πλεονέκτημα έδρας. Ένα βήμα πιο πίσω ο Παναθηναϊκός στο 6-3. Μετά τη νίκη στο ΣΕΦ έχει φτιάξει ένα όχι εύκολο για τα δεδομένα της Ευρωλίγκα σερί του 4-0 και έχει κερδίσει δύο μαζεμένα θρίλερ με τρόπο καρμπόν: Ένα (τουλάχιστον) μεγάλο σουτ στην Πόλη και μια καλή άμυνα στην τελευταία αντίπαλη επίθεση, πολλά μεγάλα σουτ κόντρα στη Ρεάλ και ένα αντίπαλο άστοχο σουτ στη λήξη. Το μενού του ΟΑΚΑ είχε και ανατροπή από το -16. Δύο μαζεμένες νίκες με το ίδιο (σχεδόν) σκορ: 82-81 στο Σινάν Ερντέμ, 82-80 στο κατάμεστο από 20.000 κόσμο ΟΑΚΑ. Κάπου εδώ παίρνεις τηλέφωνο τον Μπερτομέου και του λες: «Λήξτο τώρα το ματς’’, διότι αν έληγε η Ευρωλίγκα εδώ θα είχαμε σοβαρότατες πιθανότητες για διπλή εκπροσώπηση στο φάιναλ φορ. Νωρίς πολύ νωρίς να μιλάμε για Βελιγράδι με 21 (απρόβλεπτες) αγωνιστικές μπροστά μας. Αλλά οι οιωνοί είναι εξαιρετικοί και από τη στιγμή που οι δύο εκπρόσωποι μας έχουν βρει ρυθμό δεν έχουμε κανένα λόγο να ανησυχούμε.

Για την εθνική ανησυχούσαμε είναι η αλήθεια. Αποδεκατισμένη από απουσίες κλήθηκε να παίξει μετά από 15 χρόνια στην παράξενη διαδικασία των προκριματικών. Ακόμη και όλοι οι βετεράνοι να ήταν παρόντες στο Λέστερ πάλι άμαθοι θα ήταν από μια τέτοια συνθήκη. Αυτοί που έπαιξαν τελευταία φορά προκριματικά είναι απόμαχοι του μπάσκετ, προπονητές ή με παντόφλες στον καναπέ τους. Η εθνική των outsiders, ένα παράξενο μείγμα παικτών που είναι εξαιρετικά απίθανο να ξαναβρεθούν όλοι μαζί παρέα στην ίδια δωδεκάδα έκανε το καθήκον της και με το παραπάνω. Ο Μπουρούσης έκανε όλο τον δρόμο από την Κίνα για να σκοράρει 32 πόντους δείχνοντας ότι έχει πάρει σοβαρά, πολύ σοβαρά τον ρόλο του αρχηγού της εθνικής. Και όταν ο Γιάννης παίρνει κάτι στα σοβαρά είναι καλός. Ο συναρχηγός του Παναγιώτης Βασιλόπουλος κλήθηκε να παίξει….ματωμένος και κτυπημένος αλλά αυτό μοιάζει με πταίσμα για ένα παίκτη που επί μια τετραετία πάλευε με τους χειρότερους δαίμονες των τραυματισμών και όταν τελείωσε με όλη την περιπέτεια του οι πιθανότητες του να ξαναπαίξει μπάσκετ ήταν περίπου όσες να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση. Ο Αθηναίου με ένα τρελό σουτ έγινε ο ήρωας της τελευταίας στιγμής. Κάποιοι από τους παίκτες που έπαιξαν χθες στο Λέστερ θα κάνουν στην άκρη στον επόμενο αγώνα. Κρίμα και άδικο αλλά αυτή είναι η ψυχρή πραγματικότητα. Στον αθλητισμό παίζουν οι καλύτεροι. Θα έχουν όμως τον σεβασμό τους εις το διηνεκές γιατί ακόμη και αν κλήθηκαν για μια φορά στη ζωή της έκαναν αυτό το βράδυ ξεχωριστό. Και ίσως αυτή η μια συμμετοχή με τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί να μετράει σαν 100 συμμετοχές!

Είναι ωραίο το μπάσκετ. Πολύ ωραίο. Και συνεχίζει να μας προσφέρει συγκινήσεις, να φτιάχνει τα βράδια μας. Αυτό το ξέρουμε, δεν το μάθαμε μέσα σε 24 ώρες που μεσολάβησαν από τη νίκη του Ολυμπιακού μέχρι το διπλό της εθνικής στο Λέστερ. Αλλά επειδή είναι και ένα παιχνίδι εξουσίας, μερικές φορές σε λάθος χέρια είναι η ώρα να το καταλάβουν και αυτοί που το έφεραν σε τούτη την κατάσταση. Προφανώς και οι δύο πλευρές στο τέλος αυτού του πανηγυριού θα καμωθούν ότι νίκησαν. Ο Μπάουμαν θα μας πει ότι έγινε ωραίοι αγώνες για τα προκριματικά και ότι έπαιξαν και ορισμένοι παίκτες από ομάδες της Ευρωλίγκα. Ο Μπερτομέου ότι δεν σκόρπισαν οι ομάδες και ότι έγινε μια υπέροχη αγωνιστική με τα επτά από τα οκτώ παιχνίδια να κρίνονται με μονοψήφια διαφορά και τρία απ΄ αυτά στην κόψη του ξυραφιού. Δεν θα διαφωνήσουμε με κανένα από τους δύο. Απλά θα τους θυμίσουμε κάτι που έχουν ξεχάσει τους τελευταίους μήνες. Το μπάσκετ ήταν και είναι πάνω από όλους μας. Όταν θα το καταλάβουν όλα θα γίνουν πιο απλά. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε τα μεθεόρτια μιας υπέροχης Λευκής Παρασκευής.