The Darkest Minds Review

Αφυπνίσου, επιβίωσε, βγες απ' το Matrix.

Σε ένα κοντινό μέλλον, ένας μυστηριώδης ιός έχει αφανίσει το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών στην Αμερική, ενώ τα ελάχιστα εναπομείναντα παιδιά έχουν αποκτήσει υπερδυνάμεις. Η τηλεκίνηση κι ο έλεγχος του νου είναι μόνο μερικές απ' τις δεξιότητες που κατέχουν τα παιδιά αυτά. Η κυβέρνηση προβληματισμένη απ' τη νέα αυτή γενιά, θα θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο εξόντωσής

τους και όλο το σκηνικό οδηγείται σε έναν αγώνα επιβίωσης.

Συνεχίζοντας την παράδοση πρόσφατων franchise επιβίωσης όπως το "Hunger Games", το "The Darkest Minds" έρχεται μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού και σε ένα παγκόσμιο κλίμα αναταραχής, επηρεασμένο από ρεαλιστικά γεγονότα (ή τουλάχιστον αφορμές), ενώ με μια πινελιά αλληγορίας, βάζει στο μικροσκόπιό του βασικότατους και διαχρονικούς παράγοντες που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, σε κοινωνικό, πολιτικό και προσωπικό επίπεδο, υπό τη μορφή μιας φουτουριστικής περιπέτειας μικρών υπερηρώων. Στη σκηνοθεσία είναι η Jennifer Yuh Nelson, γνωστή απ' τα "Kung Fu Panda", ενώ εδώ, πρώτη φορά δοκιμαζόμενη σε κάτι διαφορετικό, ψάχνει συνεχώς τη σφραγίδα της καταφέρνοντας μεικτά αποτελέσματα.

Η κ. Nelson, που βασίζεται στο βιβλίο της Alexandra Bracken, ντύνει αρχικώς τις εικόνες της με την απαιτούμενη εκείνη gloomy και ημικαταθλιπτική ατμόσφαιρα για ένα τέτοιο concept, με την έντονη αυτή αίσθηση της διάλυσης, του ότι το τέλος πλησιάζει, κάτι το οποίο εξαρχής υπηρετείται και μεταδίδεται στον θεατή ως όφειλε, ενώ η κεντρική αλληγορία του "Darkest Minds", παρουσιάζοντας τα παιδιά ως τη μόνη λύση, σε έναν κόσμο παρανοϊκών μεσήλικων κυβερνώντων, είναι ιδανική για να ελαφρύνει κάπως τα πράγματα, κάνοντας το φιλμ παρακολουθήσιμο και οικείο σε πιο ευρείες μάζες. Μιλάμε για εμπορικό σινεμά, ενώ το φιλμ περιέχει μεν πολλές αστοχίες και σεναριακές ελλείψεις, ωστόσο έχει και πολλές έξυπνες στιγμές, ώστε να βλέπεται άνετα απ' το νεανικό κοινό, στο οποίο κυρίως στοχεύει.

Οι νεαροί πρωταγωνιστές του "Darkest Minds" παρουσιάζονται δεμένοι, δουλεμένοι και με όμορφη μεταξύ τους χημεία, κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να κρατήσουν το φιλμ στις πλάτες του και να μας πείσουν. Μέσα στα πλείστα νοήματα που το φιλμ περιέχει, η σκηνοθέτις παρουσιάζει κάποιες αδυναμίες που δεν μπορούν να ανυψώσουν ή να στηρίξουν την αρχική δυναμική που χρειάζεται ένα αντίστοιχο concept. Πολλές action σκηνές είναι γυρισμένες στον αυτόματο πιλότο, ενώ καθ' όλη τη διάρκεια, υπάρχει έντονη η αίσθηση του ''κάπου το έχω πολλάκις ξαναδεί'', χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία, με κάποια κραχτά δάνεια από αντίστοιχα franchise.

Αντιλαμβανόμεθα ότι, ως νέα σκηνοθέτις, η Nelson προσπαθεί να χωρέσει την προσωπική της αισθητική στο concept, ωστόσο σε σημεία το φιλμ διαθέτει κάπως τηλεοπτική (αλλά όχι κακή) οπτική, ενώ σεναριακά πέφτει στην παγίδα του να αποτελεί πολιτικό-κηρυγματικό διάγγελμα, ενώ το focus θα 'πρεπε να είναι στην καθαρή περιπέτεια κατά τη γνώμη μας. Ωστόσο, το δυστοπικό αυτό φιλμ, βαδίζοντας στα αποκαλυπτικά μονοπάτια ενός Orwell, με background τα παγκόσμια στρατόπεδα συγκέντρωσης και σκλαβιάς, χωρίς να διαθέτει κινηματογραφικούς νεοτερισμούς, διαθέτει ρυθμό, καλούς νεανικούς πρωταγωνιστές και βλέπεται γενικώς, αρκετά ευχάριστα.

IGN GreeceThe Darkest Minds / Σκοτεινές Δυνάμεις - Επίσημο trailer (Υποτιτλισμένο)Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 23/07 - 29/07O David Leitch αναλαμβάνει να επαναφέρει το "Enter the Dragon"

Πηγή: IGN Greece