O Μπαρτζώκας «εξαφανίζει» τις δυσαναπλήρωτες απουσίες των «ιερών τοτέμ»

Η καθομολογούμενη βελτίωση του Ολυμπιακού, συγκριτικά με την περσινή ομάδα του, από την αρχή της νέας αγωνιστικής περιόδου, είναι απόροια των στοχευμένων, ενισχυτικών προσθηκών που έκανε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και το «δέσιμο» τους στον υπάρχοντα «κορμό» της ομάδας που δεν διαταράχτηκε, το περσινό καλοκαίρι. «Απώλεια» για τον Ολυμπιακό, αφήνοντας

δυσαναπλήρωτο κενό, θα ήταν η πιθανή φυγή του Σάσα Βεζένκοφ στο ΝΒΑ και όχι αυτή που έγινε από τον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Γιατί, ψυχολογικά και νοητικά, ο Βεζένκοφ έχει «δεθεί» με τον Ολυμπιακό, ενώ ο Ελληνοαμερικάνος διεθνής σούτινγκ γκάρντ, δεν έπαψε ποτέ να έχει την σκέψη του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και αντιμετώπισε την Μακάμπι, αλλά και τον νταμπλούχο Ελλάδας, ως… «αναβατήρα» για το μεγάλο άλμα προς το ΝΒΑ. Σεβαστή η επιλογή κάθε παίκτη, αρκεί για τον ίδιο να μην πρόκειται για «άλμα» προς το κενό, γιατί οι φιλοδοξίες του προηγούνται της αξίας του.

Η περσινή και η εφετινή επιτυχία του Μπαρτζώκα στην δημιουργία ισχυρής ομάδας του Ολυμπιακού, δεν είναι μόνο στις μεταγραφικές επιλογές, οι οποίες είναι πολύ καλύτερες από αυτές που είχε κάνει στην πρώτη χρονιά της δεύτερης θητείας του στον πάγκο των «ερυθρολεύκων». Η «μαγκιά» του «βαμμένου» Ολυμπιακού, προπονητή, είναι ότι πέρυσι και φέτος, έχει παρουσιάσει άμεσα, ομάδα που εμπνέει εμπιστοσύνη, στην πρώτη χρονιά της μετά Σπανούλη εποχή, καθώς και το ίδιο συμβαίνει στην πρώτη σεζόν, μετά την αποχώρηση του δεύτερου «ιερού τοτέμ» της ομάδας, Γιώργου Πρίντεζη. Δυο παίκτες και ειδικά ο Σπανούλης που έγραψαν την νεότερη ιστορία του Ολυμπιακού, με «χρυσά» γράμματα.

Και μπορεί άλλες ομάδες, να χρειάζονταν μια λογική πίστωση χρόνου για να βρουν τα «πατήματα» τους, μετά την αποχώρηση παικτών-ηγετών, αλλά στην περίπτωση του Ολυμπιακού, ο Μπαρτζώκας «εξαφάνισε» κάθε πιθανό κενό. Στην πρώτη χρονιά, μετά το «αντίο» του προπονητή, πλέον, Βασίλη, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, ύστερα από 5 χρόνια και έφτασε…ένα σουτ, μακριά από την συμμετοχή στον τελικό. Και αν ο Ντόρσεϊ δεν είχε κάνει πάσα στο διαφημιστικό μάρτιξ, ίσως η ιστορία στο Βελιγράδι να γραφόταν διαφορετικά. Χωρίς τον παίκτη που «γύρισε» τον «διακόπτη» της ιστορίας του Ολυμπιακού, μετά το 2010, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, έδειξε ότι μπορεί να συνεχίσει να είναι πρωταγωνιστής, χωρίς τον μεγάλο σταρ.

Θα μπορούσε, κάλλιστα, ο Έλληνας τεχνικός που έχει αλλάξει πολλά στην συμπεριφορά του, την ώρα του coaching, είναι ήρεμος, δεν ασχολείται με την διαιτησία, δεν φωνάζει-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-στους παίκτες του και έχοντας εμπιστοσύνη σε αυτούς κερδίζει τον καλύτερο εαυτό τους, να είχε επιλέξει έναν ξένο σταρ για την θέση του αντι-Σπανούλη (στην ελληνική αγορά, δεν υπάρχει). Και να στηριχτεί- αν όχι να «κρεμαστεί» από τις δυνατότητες ενός τέτοιου παίκτη, όπως είναι παραδείγματος χάριν, ο Μάικ Τζέιμς. Ο Μπαρτζώκας ήθελε και δημιούργησε ομάδα πολλαπλών λύσεων και επιλογών. Και η ομάδα έγινε ο… «παικταράς». Ο Κώστας Σλούκας είναι ο Έλληνας ηγέτης του Ολυμπιακού και όμως, ο Μπαρτζώκας δεν τον επιλέγει στην αρχική πεντάδα. Και ας πάρει το τελευταίο σουτ του αγώνα, όταν θα χρειαστεί.

Στους πρώτους μήνες, μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του Γιώργου Πρίντεζη, ο Ολυμπιακός δείχνει να είναι ακόμα καλύτερος από πέρυσι. Μπορεί ο «Πρί» να μην είχε ενεργό ρόλο στην περσινή ομάδα, αλλά δεν έπαψε ποτέ να είναι σημείο αναφοράς στην συνολική λειτουργία της ομάδας και ο ιδανικός αρχηγός. Και έπραξε σοφά, ολόκληρος ο οργανισμός του Ολυμπιακού και το τεχνικό επιτελείο που έχουν αφήσει άθικτο τον φοριαμό του στα αποδυτήρια, ως παράδειγμα προς μίμηση, προς τους διάδοχους του.

Το μοντέλο του Μπαρτζώκα, κερδίζει αναγνώριση και σεβασμό, όχι μόνο από τα νικηφόρα αποτελέσματα, αλλά από τις εμφανίσεις που έχει πραγματοποιήσει μέχρι τώρα. Αλλά και από την ομαλότερη μετάβαση που θα μπορούσε να είχε σε μια νέα εποχή που θα διεκδικήσει τις «δάφνες» της προηγούμενης.