Mary, Queen of Scots Review

Ανεβαίνοντας στον θρόνο της ματαιότητας.

Η Μαίρη Στιούαρτ, γίνεται βασίλισσα της Γαλλίας στα 18, ενώ όταν χάνει τον σύζυγό της, θα αρνηθεί να παντρευτεί εκ νέου. Η Μαίρη θα επιστρέψει στην Σκοτία, προκειμένου να διεκδικήσει τον θρόνο. Αγγλία και Σκοτία, βρίσκονται υπό την εξουσία της Ελισάβετ της πρώτης. Καχυποψίες, αντιζηλίες και προδοσίες, θα φέρουν τα άνω κάτω στον Αγγλικό θρόνο, δημιουργώντας σκάνδαλα.

Το Mary Queen

of Scots, έρχεται στην καρδιά του χειμώνα, ν' αποτελέσει την φιλόδοξη πρόταση στο είδος του period drama, σε μια μεγάλη και καλοστημένη παραγωγή που καταπιάνεται με τα παρασκήνια του Βρετανικού θρόνου, την περίοδο της Ελισάβετ της πρώτης και στην μεγάλη της αντίπαλο Μαίρη, βασίλισσα της Γαλλίας, την εποχή του Μεσαίωνα. Στη σκηνοθεσία βρίσκουμε την Josie Rourke, στην πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, κάτι που εξηγεί και την γυναικεία ματιά και οπτική καθόλη τη διάρκεια ενός φιλμ, που οπτικά είναι απολαυστικό στη μεταφορά της εποχής, πάσχει ωστόσο σε ουσιώδη σημεία ρυθμού, σεναριακής ανάπτυξης και εμβάθυνσης των ηρώων, με μια μεγάλη προσπάθεια εντυπωσιασμού εκ μέρους της δημιουργού. Στις δύο κεντρικές ερμηνείες έχουμε την Saoirse Roman (Atonement, Brooklyn) στο ρόλο της βασίλισσας Μαίρη και την Margot Robbie(I, Tonya), στο ρόλο της Ελισάβετ, δύο επιβλητικές παρουσίες της Αγγλικής ιστορίας, που οι δύο ηθοποιοί μεταφέρουν εδώ κατόπιν αρκετής δουλειάς στις πρόβες, κάτι που φαίνεται στο πανί καθόλη τη διάρκεια, παρά το σε σημεία, σεναριακό σαμποτάζ που υπονομεύει τις φιλότιμες προσπάθειές τους.

Η Josie Rourke, προσπαθεί να καταπιαστεί εδώ με τα σκοτεινά σημεία του Βρετανικού θρόνου κατά τη διάρκεια της εποχής, με όλα τα στερεότυπα, τις τυραννικές αντιλήψεις, αλλά και τον καννιβαλισμό που κρυβόταν πίσω απ' τα μεγαλοπρεπή παλάτια, τα φανταχτερά φορέματα και τους δήθεν καθωσπρεπισμούς που ανέκαθεν χαρακτήριζαν τους γαλαζοαίματους. Στην προσπάθειά της αυτή, η κ.Rourke, έχει να επιδείξει μια εξαιρετική ανάπλαση της μεσαιωνικής Αγγλίας, με εντυπωσιακούς εσωτερικούς χώρους-αντίγραφο παλατιών, εξίσου εντυπωσιακά κοστούμια και όμορφα πλάνα απ' τη Βρετανική φύση, που μας μεταφέρουν πλήρως στην σκοτεινή αυτή εποχή, ενώ το στόρι επικεντρώνεται στην αντιζηλία και διαμάχη της Μαίρη με την Ελισάβετ, θέλοντας ν' αναδείξει την ματαιότητα και την αλαζονεία που κατακλύζει του ηγήτορες του θρόνου, επικεντρωμένους εξολοκλήρου στις ζωώδεις υλικές απολαύσεις. Η κατάχρηση εξουσίας, οι προδοσίες αλλά και οι εξεγέρσεις και συγκρούσεις που προκύπτουν απ' την βασιλική αυτή διαμάχη, τονίζονται στο φιλμ καθόλη τη διάρκεια, ενώ η Rourke, επικεντρώνεται στην Μαίρη, παρουσιάζοντάς την ως πρωτοφεμινιστικό σύμβολο, σε έναν άκρως συντηρητικό και ανδροκρατούμενο από αντιλήψεις περίγυρο, με τρόπο λίγο υπερβολικό και άστοχο. Το βασικό πρόβλημα του φιλμ, είναι μια φλατ σεναριακή ανάπτυξη που ακολουθείται μέχρι το τέλος, κάτι που δεν κάνει το θεατή συμμέτοχο στα δρώμενα, ενώ η, σε σημεία, ψυχρή και τυπικά αποστασιοποιημένη παράθεση των γεγονότων απ' την σκηνοθέτη, μειώνει το στοιχείο της προαπαιτούμενης έντασης και δεν δίδει το κάτι παραπάνω, από άποψη ενδιαφέροντος, ούτε έχει κάποιο έντονο στοιχείο έκπληξης.

Όλα εδώ θα λέγαμε πως κινούνται προβλέψιμα και λίγο άνευρα, για όλο αυτό το καζάνι που βράζει μεταξύ των θρόνων, αν και σίγουρα έχουμε και σκηνές αρκετά ενδιαφέρουσες και καλογυρισμένες, που φωτίζουν κάποιες αθέατες γωνίες των γεγονότων, ωστόσο από ένα σημείο και έπειτα, παρατηρείται μια κάμψη στο ρυθμό και στο στοιχείο της έκπληξης, που δημιουργεί μια στασιμότητα που κουράζει αρκετά το θεατή. Πολλές συνωμοσίες και συγκρούσεις μέσα στο βασίλειο υπάρχουν μεν, δεν αναλύονται ωστόσο επαρκώς και περνούν λίγο βεβιασμένα, ενώ περισσότερο το μάτι μας ξεγελιέται απ' το άψογο οπτικό κομμάτι, παρά απ' την ουσία των δρωμένων, με τη σκηνοθέτη να δείχνει λίγο σφιγμένη, μην επιχειρώντας να βγει απ' τη ζώνη άνεσης και ασφάλειας, της απλής παρουσίασης των γεγονότων, με μια πινελιά μεταμοντέρνου φεμινισμού. Λογικό για μια πρωτοεφμανιζόμενη καλλιτέχνη σε τόσο μεγάλη παραγωγή, που πέφτει και αυτή στην επίσης λογική παγίδα, του ''θέλω να τα κάνω όλα σε δύο ώρες'', με αποτέλεσμα να υπάρχουν κενάκια εδώ και εκεί, χωρίς βέβαια να καταλήγουν σε κάτι άσχημο.

Η Saoirse Ronan, δίνει μια αξιόλογη ερμηνεία ως βασίλισσα Μαίρη, με κάποιες μελό εξάρσεις και κορώνες, ωστόσο είναι αξιοπρεπής και δυναμική, χωρίς να βοηθιέται αρκετά απ' το σενάριο, που την αντιμετωπίζει κάπως επιφανειακά και λίγο καρικατουρίστικα. Το ίδιο ισχύει και για την Margot Robbie, μια ηθοποιό ολοένα και καλύτερη, εδώ επιβλητική ως Ελισάβετ, το σενάριο ωστόσο την έχει σε δεύτερη μοίρα και λιγότερο χρόνο απ' την αντίζηλό της, μην αφήνοντάς την να φτιάξει σε βάθος το χαρακτήρα που πρέπει, πάντως η Robbie χτίζει όσο μπορεί καλύτερα την μεγάλη βασίλισσα, με τον χαρακτηριστικό στόμφο ανάλογων ρόλων, καταφέρνοντας όμως να πείσει και να μη γίνει καρικατούρα. Συνολικά, το Mary Queen of Scots, είναι μια εντυπωσιακή παραγωγή, από μια σκηνοθέτη με δυνατότητες, που εδώ δεν εκμεταλλεύεται όπως πρέπει.

IGN GreeceΑγνώριστη η Margot Robbie στο νέο κλιπ για την ταινία "Mary, Queen of Scots"Νέο trailer για την ταινία "Μαίρη, Η Βασίλισσα της Σκωτίας"Mary, Queen of Scots - Trailer #1

Πηγή: IGN Greece