Godzilla: King of the Monsters Review

Long live the king!

Η Monarch, μια υπερσύγχρονη επιστημονική ομάδα κρυπτοζωολογίας, θα έρθει αντιμέτωπη με το μυθικό τέρας Godzilla. Ταυτόχρονα με τον Godzilla, μια σειρά από γιγάντια τέρατα γνωστά ως τιτάνες, θα ξυπνήσουν και θα μονομαχήσουν προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στον πλανήτη. Ο Godzilla,

η Mothra, το τρικέφαλο King Ghidorah, είναι μόνο μερικά απ' αυτά τα αρχαία τέρατα.

Μετά το reboot του Godzilla to 2014, το γιγάντιο τέρας επιστρέφει προκειμένου να ικανοποιήσει όσους fans είχα μείνει ανικανοποίητοι απ' το προηγούμενο φιλμ, εξαιτίας της απουσίας του τέρατος στο μεγαλύτερο μέρος του φιλμ, κάτι που εδώ διορθώνεται. Υπό αυτήν την έννοια, το νέο Godzilla χορταίνει τους θεατές απ 'τον βασιλιά των τεράτων, αλλά και από μια σειρά διαφόρων γιγάντιων πλασμάτων. Στη νέα ταινία, δια χειρός Michael Dougherty, πέρα απ' τον Godzilla, παρελαύνουν το Mothra, το γιγάντιο τέρας με τρία κεφάλια King Ghidorah, όπου με το πέταγμά του προκαλεί τυφώνες, το Rodan και άλλα τιτάνια πλάσματα, εμπνευσμένα κατά πολλοίς από την ελληνική μυθολογία, όπως και πολλά σημεία της ιστορίας, με μια σειρά οικολογικών προβληματισμών, προκειμένου να δώσουν περαιτέρω βάθος. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν πετυχαίνει απόλυτα, τόσο γιατί οι κοινωνικοί προβληματισμοί και μηνύματα είναι σε παιδαριώδη και ημι-αναπτυγμένη μορφή, όσο και γιατί το φιλμ έχει φτιαχτεί μόνο και μόνο, για τις εντυπωσιακές μάχες μεταξύ των τεράτων, απ' τις οποίες και σε χορταίνει.

Η ταινία του Dougherty ξεκινά με μία πολύ καλή υπόγεια ατμόσφαιρα έντασης, η οποία χτίζεται πολύ σωστά σε όλο το πρώτο ημίωρο, προετοιμάζοντάς σε για την ξαφνική εμφάνιση του τρομακτικού Godzilla, κάτι στο οποίο συμβάλλει και η σκηνοθεσία που αρχικά υπαινίσσεται και δημιουργεί αγωνία και απειλή χωρίς να δείχνει. Ο Dougherty ξεδιπλώνει αρχικά σωστά την πλοκή του ώστε να λειτουργεί ως υποπόδιο στη σύγκρουση των τεράτων, που είναι και ο βασικός στόχος του φιλμ. Στη συνέχεια ωστόσο, το σενάριο εισάγει συνεχώς άστοχα οικολογικά μηνύματα, συνοδευόμενα από βαθυστόχαστες δηλώσεις και ατάκες, που περισσότερο κουράζουν παρά λειτουργούν, ενώ η ανθρώπινη πλευρά του σεναρίου, που τρέχει παράλληλα με τα γιγάντια πλάσματα, γίνεται κι αυτή φορτική και κουραστική στον θεατή, με μια σειρά από άτσαλες αναληθοφάνειες. Χαρακτήρες και γεγονότα, που παρουσιάζονται χωρίς επεξήγηση και με έναν τρόπο βιαστικό και ατσούμπαλο σεναριακά, τραβώντας σε διάρκεια καταστάσεις που δεν προσθέτουν κάτι επί της ουσίας, ενώ χαλούν και το σύνολο, που αρχικά έδειχνε να χτίζεται υποδειγματικά. Η προσπάθεια ξεδιπλώματος της πλοκής, που κανονικά θα 'πρεπε να εστιάζει μόνο στα τέρατα και όχι στο ανθρώπινο στόρι, γίνεται βεβιασμένα και με τρόπο ψυχρό, τραβώντας τη διάρκεια ενός φιλμ, που θα ‘πρεπε να είναι μισή ώρα λιγότερο.

Κατά τα άλλα, το νέο Godzilla καταφέρνει και λειτουργεί στο τέλος, ειδικά εφόσον εκμεταλλεύεται το δυνατό του χαρτί, που δεν είναι άλλο απ' τον γιγάντιο ομώνυμο ήρωα-βασιλιά και τα τέρατα που τον πλαισιώνουν. Υπάρχουν μερικές εκπληκτικές σκηνές σύγκρουσης των τεράτων, με εντυπωσιακή δουλειά στο ψηφιακό κομμάτι, δημιουργώντας δέος, τόσο απ' την εμφάνοιση του Godzilla, όσο και των υπόλοιπων πτερωτών πλασμάτων, όπου η εμφάνισή τους σε πολλές στιγμές κόβει την ανάσα και εντυπωσιάζει, ενώ οι συγκρούσεις μεταξύ των γιγάντων, είναι καλογυρισμένες, εκμεταλλευόμενες στο έπακρον τις δυνατότητες της νέας τεχνολογίας στο θέμα των ψηφιακών εφέ. Ο Dougherty δίνει τον απαραίτητο χρόνο στον Godzilla και στα υπόλοιπα πλάσματα να γεμίσουν την οθόνη, να συγκρουστούν, ενώ σκηνές με τους τιτάνες να διαλύουν τα πάντα στο πέρασμά τους, γκρεμίζοντας ολόκληρες πόλεις και βγαίνοντας μέσα από σύννεφα, θύελες και θάλασσες. Όταν το φιλμ εστιάζει σε αυτά τα σημεία της τιτάνιας μάχης, κλέβει την παράσταση, ενώ το ανθρώπινο παράλληλο στόρι του, δεν λειτουργεί επαρκώς, δίνοντας μια αίσθηση ανισότητας.

Ο Godzilla, παρουσιάζεται εδώ ως σωτήρας-αντιήρωας βασιλιάς των τεράτων, με ένα οικολογικό υπόβαθρο, στο γνωστό απλοϊκό δίπολο της σύγκρουσης καλού-κακού, ενώ όπως είναι αναμενόμενο, πρόκειται για μια ξεκάθαρη ταινία καταστροφής με τέρατα, με αρκετά προβλήματα και τρύπες από άποψη πλοκής, αλλά άκρως εντυπωσιακή και χορταστική όταν τα τέρατα συγκρούονται και μάχονται μεταξύ τους, οπού εκεί έχουμε ίσως τα καλύτερα οπτικά εφέ και χορογραφημένες μάχες, που έχουμε δει σε ταινία του είδους.

IGN Greece [Update] Νικητες: Διαγωνισμός: Κερδίστε διπλές προσκλήσεις από την avant premiere του "Godzilla: King of the Monsters/Γκοτζίλα ΙΙ: Ο Βασιλιάς των Τεράτων" Από την Βίβλο θα αντλεί έμπνευση το "Godzilla: King of the Monsters"

Πηγή: IGN Greece