Assassin's Creed Odyssey

“Άνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον... “

Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του Assassin's Creed Origins, η Ubisoft επιστρέφει στο προσκήνιο και μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε στην Αρχαία Ελλάδα στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Το Origins ήταν κατά γενική ομολογία μια μεταβατική κυκλοφορία σε ότι αφορά την εξέλιξη της σειράς. Οι αλλαγές στο σύστημα μάχης και στο loot system, η εισαγωγή πλουσιότερων

Παρά την σημαντική διαφοροποίηση που έλαβε χώρα, το Origins δεν ήταν παρά ένα προπύργιο στην περαιτέρω εξέλιξη της σειράς. Στην περίπτωση του Odyssey οι developers προσπάθησαν να αλλάξουν ακόμη πιο δραστικά το ύφος της μεταπηδώντας στα... χωράφια των Action RPG. Οι πρώτες εντυπώσεις μας από τους role-playing μηχανισμούς του Assassin's Creed Odyssey ήταν θετικές, ωστόσο αυτό που έμελλε να δούμε είναι τι ακριβώς επίπτωση θα είχαν οι αποφάσεις μας στην εξέλιξη της ιστορίας. Οι προσδοκίες μας για μια αυθεντική role-playing εμπειρία δυστυχώς κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος, καθώς αφιερώναμε όλο και περισσότερες ώρες στο παιχνίδι. Την ίδια στιγμή η λανθασμένη υλοποίηση των περισσοτέρων εκ των νέων gameplay μηχανισμών άρχισε να αποδομεί σταδιακά την εξαιρετική αρχική εντύπωση που μας είχε δώσει το μεγαλόπνοο εγχείρημα της Ubisoft Quebec. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να δούμε που χωλαίνει και που μεγαλουργεί το Assassin's Creed Odyssey.

Σε ότι αφορά το setting της περιπέτειας, το Assassin's Creed Odyssey λαμβάνει χώρα το 431 π.Χ κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Εσείς από την πλευρά σας αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός μισθοφόρου, απόγονου του βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα. Παρά την Σπαρτιατική καταγωγή σας μπορείτε να πολεμήσετε τόσο στο πλευρό των Αθηναίων, όσο και σε αυτό των Λακεδαιμόνιων. Για πρώτη φορά στη σειρά συναντάμε δύο playable χαρακτήρες, τον Alexios και την Kassandra, ωστόσο όποιον κι αν επιλέξετε η πλοκή της ιστορίας παραμένει ίδια. Η τεράστια διάρκεια του Assassin's Creed Odyssey μας απέτρεψε από το να πραγματοποιήσουμε δύο playthroughs, ώστε να δούμε αν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους διαλόγους. Ένα στοιχείο που μας προκάλεσε πάντως εντύπωση είναι ότι μπορείτε να αναπτύξετε ειδύλλια και με άτομα του ιδίου φύλου.

Χωρίς να μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες, το story περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια του κεντρικού πρωταγωνιστή της ιστορίας να βρει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Υπάρχουν ωστόσο και αρκετά παράλληλα questlines που σχετίζονται με μια αίρεση που δρα στο παρασκήνιο, αλλά και με τις ιστορίες διαφόρων σημαντικών NPC. Σε ότι αφορά τα γεγονότα του παρόντος, το Odyssey συνεχίζει την ιστορία της Layla Hassan, η οποία με την χρήση του Animus αναζητεί τα ίχνη ενός artifact ονόματι “Staff of Hermes”. Κατά την διάρκεια της περιπέτειάς σας θα συναντήσετε επίσης διάσημους ηγέτες, ιστορικούς, φιλοσόφους και επιστήμονες της Αρχαίας Ελλάδας, όπως τον Περικλή, τον Ηρόδοτο και τον Αλκιβιάδη.

Για να είμαστε ειλικρινείς το σενάριο του Assassin's Creed Odyssey δεν κατάφερε να κρατήσει ζωντανό τον ενδιαφέρον μας καθ' όλη την διάρκεια του playthrough μας (αφιερώσαμε περίπου 80 ώρες). Εκτιμήσαμε την σχετική ελευθερία που παρέχεται στο role-playing, καθώς η πλειοψηφία των αποστολών μπορεί να ολοκληρωθεί με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τις αποφάσεις σας στους διαλόγους. Σε κάποιες περιπτώσεις δε ένα quest μπορεί να ολοκληρωθεί με δύο διαφορετικούς τρόπους και να έχει 2-3 διαφορετικές εκβάσεις. Συγκρίνοντας το Odyssey με τα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς είναι σαφές ότι συναντάμε περισσότερα RPG στοιχεία, ωστόσο στα δικά μας κατάστιχα παραμένει ένα Action-Adventure. Δεν θα λέγαμε πάντως ότι η Ubisoft προσπάθησε να μας παραπλανήσει, αφού η βιομηχανία των video games έχει μια περίεργη αντίληψη για το τι θα πει “RPG” και κολλά τη συγκεκριμένη ταμπέλα συλλήβδην σε όσες κυκλοφορίες υπάρχει κάποιο leveling ή progression system, loot κτλ. Με άλλα λόγια το Assassin's Creed Odyssey είναι όσο Action RPG είναι και το Horizon Zero Dawn και ο νοών νοείτω...

Ως προς τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει η Ubisoft Quebec στο κομμάτι αυτό μπορούμε να πούμε ότι όφειλε να ρίξει μια ματιά στα RPG της BioWare, της Obsidian Entertainment, της CD Projekt RED και άλλων κορυφαίων εταιρειών του χώρου. Θα μπορούσαν κάποια quests να ολοκληρώνονται με τη δύναμη του λόγου σας και όχι με το σπαθί σας, η τελική έκβαση της ιστορίας θα μπορούσε και έπρεπε να καθορίζονταν με βάση τις επιλογές σας ή έστω να υπήρχε ένα morality/alignment system. Εδώ να σημειώσουμε ότι στα προαιρετικά quests δύναται να δώσετε εκ διαμέτρου αντίθετες (από ηθικής πλευράς) απαντήσεις στους διαλόγους, ωστόσο στα βασικά quests είστε υποχρεωμένοι κατά βάση να ακολουθήσετε τον δρόμο της αρετής. Ως εκ τούτου ενδέχεται να υπάρξουν περιπτώσεις όπου ενώ υποδύεστε έναν chaotic evil χαρακτήρα (θα μου επιτρέψετε να δανειστώ αυτή την ορολογία από το Dungeons & Dragons) σκοτώνοντας όποιον βρεθεί μπροστά σας και κλέβοντας αδιακρίτως καλείστε να πάρετε ηρωικές αποφάσεις και να βάλετε τον εαυτό σας σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο κοινό καλό.

Οι άνομες πράξεις σας πάντως σας δεν μένουν ατιμώρητες. Μέσω του Bounty system κάθε φορά που κλέβετε ή σκοτώνετε σε κοινή θέα επικηρύσσεστε, οπότε σύντομα θα βρεθούν στο κατόπι σας διάφοροι μισθοφόροι. Υπάρχουν πέντε διαβαθμίσεις στο notoriety σας, οπότε είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να βρεθείτε αντιμέτωποι ακόμη και με πέντε μισθοφόρους ταυτόχρονα. Το Bounty system διατηρεί κάποιες ομοιότητες με το Nemesis system της σειράς Middle-earth, καθώς κάθε μισθοφόρος έχει συγκεκριμένα weaknesses, ενώ αν σκοτώσετε κάποιον εξ' αυτών θα αποκαλυφθεί στον χάρτη η τοποθεσία ενός άλλου μισθοφόρου. Όσο δε σκοτώνετε μισθοφόρους υψηλότερου rank/level ανεβαίνετε στην σχετική ιεραρχία.

Το Bounty system είναι μια αρκετά εύστοχη ιδέα ως προς την σύλληψή της και μάλιστα σας δίνονται αρκετά κίνητρα για να σκοτώσετε όσο το δυνατόν περισσότερους μισθοφόρους, αφού με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο ισχυρό εξοπλισμό και σε... εκπτώσεις στους διάφορους vendors. Δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίο εκτελείται η συγκεκριμένη ιδέα πάσχει σε πολλούς τομείς. Καταρχήν, με το που σκοτώνετε έναν μισθοφόρο ένας άλλος θα πάρει την θέση του και μάλιστα ο δεύτερος μισθοφόρος ενδέχεται να κάνει spawn κοντά σας και να σας επιτεθεί αμέσως. Υπήρξαν περιπτώσεις που σφάζαμε ξανά και ξανά τους διώκτες μας χωρίς σταματημό. Κάποια στιγμή βαρεθήκαμε και απλά πληρώσαμε το αντίτιμο του bounty μας για να μας αφήσουν ήσυχο. Όσο προχωράτε δε στο mid game και το ταμείο σας έχει μερικές δεκάδες χιλιάδες δραχμές, είναι ανούσιο να πολεμάτε χωρίς λόγο από τη στιγμή που μπορείτε να πληρώσετε ένα πεντακοσάρικο και να την σκαπουλάρετε.

Η συχνή τριβή σας με τους επίδοξους δολοφόνους σας δημιουργεί και άλλα πιο τραγελαφικά προβλήματα. Αναφερόμαστε στην περίπτωση που κατά λάθος χτυπήσετε κάποιον περαστικό. Αν υποθέσουμε ότι βρίσκεστε μπροστά σε ένα ξεκαθάρισμα συμμοριών στην πραγματική ζωή τι θα κάνετε; Θα απομακρυνθείτε ή θα αρπάξετε ότι βρείτε μπροστά σας και θα επιτεθείτε στους συμμορίτες; Προφανώς θα ακολουθήσετε το σοφό λαϊκό ρητό “του φευγάτου η μάνα δεν το έκλαψε ποτέ” και θα την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια. Τι συμβαίνει στο Assassin's Creed Odyssey; To ακριβώς αντίθετο! Οι πληβείοι πιάνουν ότι όπλο βρουν μπροστά τους και σας επιτίθενται. Σκηνικά σαν και αυτό που περιγράψαμε μας συνέβησαν ακόμη και κατά την διάρκεια ενός main quest, όπου συνοδεύαμε τον ηγέτη της Νάξου. Εμείς δηλαδή πηγαίναμε βόλτα με τον ηγέτη του νησιού και οι επιτακτικοί του μας κυνηγούσαν επειδή ένας εξ' αυτών έφαγε μια... ξώφαλτση στην μάχη μας με ένα μισθοφόρο.

Στο σύστημα μάχης τώρα δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε σύγκριση με το προηγούμενο κεφάλαιο της σειράς. Η βασικότερη διαφορά είναι ότι αν θέλετε να αμυνθείτε θα χρειαστεί να κάνετε parry, να αποκρούσετε δηλαδή τα χτυπήματα των αντιπάλων σας. Η διαδικασία αυτή απαιτεί το κατάλληλο timing και το ταυτόχρονο πάτημα των δύο shoulder buttons. Από τη στιγμή που μιλάμε για έναν τόσο βασικό μηχανισμό του συστήματος μάχης το mapping του σε δύο κουμπιά είναι μια αν μη τι άλλο άστοχη κίνηση από την πλευρά των developers. Αν παίζετε δε με το πρώτο μοντέλο του Xbox One controller που είχε πιο δύσκαμπτα shoulder buttons δεν μένει παρά να σας ευχηθούμε... καλή τύχη.

Η ύπαρξη πάντως διαφορετικών κατηγοριών όπλων (swords, daggers, staves, heavy blades κτλ.), καθώς και τα άφθονα active abilities δίνουν αρκετά μεγάλο βάθος στο σύστημα μάχης. Κατά κανόνα τα σπαθιά και τα μαχαίρια προτείνονται για 1 vs 1 αναμετρήσεις, ενώ τα υπόλοιπα όπλα προτείνονται όταν βρίσκεστε περικυκλωμένοι από πολυάριθμους αντιπάλους λόγω του μεγάλου AoE τους. Σε ότι αφορά τα abilities σας, αυτά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα hunter abilities σχετίζονται με το τόξο σας, τα warrior abilities αφορούν τις μάχες σώμα με σώμα, ενώ τα assassin abilities σας επιτρέπουν να ξεπαστρέψετε αθόρυβα τους εχθρούς σας.

Αν υποθέσουμε ότι φτάσετε στο rank 50, κάνετε upgrade το Spear of Leonidas (ένα artifact που έχετε στην κατοχή σας από την αρχή του playthrough) στο level 5, και εξερευνήσετε και τα διάφορα tomb locations (ανταμείβεστε με ένα ability point), τότε όχι μόνο θα μπορέσετε να ξεκλειδώσετε όλα τα διαθέσιμα active και passive abilities, αλλά και να κάνετε upgrade αρκετά εξ' αυτών. Υπάρχουν πάντως και κάποια διακριτά playstyles, όπως ο flame warrior ή ο poison assassin. To ποιο ακριβώς θα ακολουθήσετε εξαρτάται και από τον εξοπλισμό σας, αφού πολλά legendary όπλα έρχονται με κάποια σπάνια engravings που αλλάζουν τις ισορροπίες. Λόγου χάρη, υπάρχει ένα σετ μαχαιριών που κάνει όλες τις επιθέσεις σας να προκαλούν poison damage.

Σε ότι αφορά το loot system, τα αντικείμενα χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες, common, rare, epic και legendary ανάλογα με την σπανιότητά τους. Το Assassin's Creed Odyssey είναι εξαιρετικά γενναιόδωρο, οπότε πολύ σύντομα το inventory σας θα γεμίσει από “χρυσά” όπλα και πανοπλίες. Με δεδομένο δε ότι μπορείτε να κάνετε upgrade κάθε όπλο ώστε να φτάσει το rank σας δεν θα χρειαστεί να αλλάξετε ποτέ όπλο. Αν ξοδέψετε το κατάλληλο αντίτιμο σε resources μπορείτε να κάνετε και engrave τον οπλισμό σας προσδίδοντάς του διάφορα χρήσιμα perks. Τα πιο σπάνια και τα καλύτερα engravings είναι “κλειδωμένα” πίσω από ένα grinding barrier ή βρίσκονται επιμελώς κρυμμένα στο περιβάλλον. Για παράδειγμα αν θέλετε να ξεκλειδώσετε το engraving που δίνει το μέγιστο δυνατό buff στις επιθέσεις σας με τα σπαθιά θα χρειαστεί να ξεπαστρέψετε 500 αντιπάλους. Σε ότι αφορά τα σπάνια engravings, θα πρέπει πρώτα να εντοπίσετε τα ainigmata ostraka collectables και μετά να λύσετε τον γρίφο τους. Για να επιλύσετε αυτούς τους γρίφους θα πρέπει να εντοπίσετε μια συγκεκριμένη τοποθεσία στον χάρτη.

Μιλώντας για τον χάρτη του παιχνιδιού, το μόνο συναίσθημα που μπορεί να τον περιγράψει είναι το δέος. Είναι μακράν ο μεγαλύτερος, αλλά και ο πιο γοητευτικός που έχουμε συναντήσει ποτέ στη σειρά. Η δυνατότητα περιπλάνησης σε όλη σχεδόν την ελληνική επικράτεια (πλην της Ηπείρου και της Θράκης) είναι ενδεχομένως ο κυριότερος λόγος για να ασχοληθεί κάποιος με το Assassin's Creed Odyssey. Η Ubisoft δεν φημίζεται άδικα για την ικανότητά της στο να στήνει γοητευτικούς open world κόσμους. Εδώ όμως τολμούμε να πούμε ότι ξεπέρασε τον εαυτό της. Η μόνη μας ένσταση εντοπίζεται στην πανίδα της Αρχαίας Ελλάδας, η οποία βρίθει από... εξωτικά ζώα. Οι καρχαρίες είναι πιο πολλοί από τις... μαρίδες, ενώ τα λιοντάρια, οι λεοπαρδάλεις, οι λύγκες, οι λύκοι, τα αγριογούρουνα και οι αρκούδες έχουν στήσει ολόκληρες αποικίες. Χωρίς υπερβολή κάθε πενήντα βήματα σας την πέφτουν 2-3 σαρκοβόρα ζώα.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα του Assassin's Creed Odyssey προέρχονται από τον υπερβολικό ζήλο που επέδειξαν οι developers στο να μεγαλώσουν το παιχνίδι. Με το να “μεγαλώσουν” εννοούμε να φτιάξουν έναν τεράστιο χάρτη, να βάλουν εκατοντάδες προαιρετικές αποστολές, να εισάγουν τα αχρείαστα και άνευ ουσίας Conquest battles, να τοποθετήσουν δεκάδες εχθρικά outposts, camps και forts κ.ο.κ. Αν το κίνητρο τους ήταν να μας χαρίσουν ένα game που θα τιμήσει τον οβολό σας χαρίζοντάς σας 80-100 ώρες gameplay τότε μπράβο τους. Κατά πόσο όμως τα δεκάδες επαναλαμβανόμενα fetch quests θα κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον σας, ώστε να αφιερώσετε τόσες πολλές ώρες;

Στις πρώτες 15-20 ώρες του playthrough μας είχαμε ειλικρινά ενθουσιαστεί. Οι ναυμαχίες, η εξερεύνηση των υποθαλάσσιων τοποθεσιών, τα εντυπωσιακά γραφικά, η υπέροχη αναπαράσταση της Αρχαίας Ελλάδας, οι επικές μάχες και η ανάγκη ξεψαχνίσματος του χάρτη καθιστούσαν το Assassin's Creed Odyssey στα μάτια μας ως το καλύτερο κεφάλαιο της σειράς. Στη συνέχεια όμως αυτή η ιδανική μορφή που είχαμε σχηματίσει στο μυαλό μας άρχισε να αποδομείται. Την πεντηκοστή όμως φορά που θα αναλάβεις το ίδιο ακριβώς contract ή bounty quest, την εκατοστή φορά που θα σκοτώσεις έναν ακόμη μισθοφόρο ή θα βυθίσεις ένα εχθρικό πλοίο και τη νιοστή φορά που θα σφαγιάσεις ένα άμοιρο ζώο είναι δεδομένο ότι θα βαρεθείς. Ενδεχομένως αν είχαν εξευγενιστεί οι υποτυπώδεις role-playing μηχανισμοί στα πρότυπα του The Witcher 3 ή έστω αν είχαμε ένα σοβαρό κίνητρο για να ασχοληθούμε με τα Conquest battles (π.χ καθορίζοντας την έκβαση του πολέμου) πέρα από τα 1-2 epic items που κερδίζουμε ως λάφυρο τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Να προσθέσουμε εδώ ότι για να κάνετε trigger ένα Conquest battle θα πρέπει να μειώσετε την επιρροή της εκάστοτε στρατιάς στον χάρτη, καταλαμβάνοντας outposts, σκοτώνοντας στρατιώτες, καίγοντας προμήθειες κ.ο.κ. Οι δε μάχες αυτές φέρνουν στο νου τη σειρά Dynasty Warriors, καθώς θα πρέπει απλά να σκοτώσετε όσο το δυνατόν περισσότερες εχθρικές μονάδες για να νικήσετε.

Σε τεχνικό επίπεδο δοκιμάσαμε το Assassin's Creed Odyssey τόσο στο Xbox One, όσο και στο Xbox One X. Στο Xbox One υπήρξαν περιπτώσεις που το frame rate έπεφτε στα επίπεδα των 20fps, ενώ αντίθετα στο Xbox One X το frame rate παρουσίαζε ασήμαντες πτώσεις στα 28 ή στα 29fps. H εικόνα που παρουσιάζει το νέο κεφάλαιο της σειράς στο βασικό μοντέλο της κονσόλας της Microsoft είναι επιεικώς μέτρια. Κάθε έκδοση χρησιμοποιεί dynamic resolution scaling, ωστόσο στο Xbox One συναντάμε πολύ χαμηλά resolutions της τάξεως των 1366x756p. Προφανώς το PS4 έχει δυνατότερο hardware, ωστόσο οι developers δεν μας δίνουν την εντύπωση ότι προέβησαν στο μέγιστο δυνατό optimization στο Xbox One. Στο Xbox One X αντίθετα επικρατεί μια εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα, το draw distance είναι πολύ μεγαλύτερο, το texture popping ελαχιστοποιείται, ενώ το resolution στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αγγίζει τα επίπεδα του native 4K.

Στο ηχητικό κομμάτι επικροτούμε την προσπάθεια της Ubisoft να χρησιμοποιήσει ηθοποιούς ελληνικής καταγωγής, ωστόσο οι ερμηνείες των περισσοτέρων εξ' αυτών κρίνονται επιεικώς ερασιτεχνικές. Η χρήση επίσης της λέξης δραχμής και της γνωστής εθνικής μας βωμολοχίας δεν είναι η πρέπουσα. Το “show me my money” λόγου χάρη μετατρέπεται σε “show me my drachmae”. Οι διάλογοι επίσης των περαστικών στα αρχαία ελληνικά πολλές φορές δεν βγάζουν νόημα. Ψάχναμε να βρούμε τι ήταν αυτό το “αλλόκοτον τα μάλα” που έβλεπαν χωρίς κάποιο αποτέλεσμα... Αν εξαιρέσουμε τις παρασπονδίες στον τομέα του voice acting, το συνολικό sound design και το μελαγχολικό soundtrack θα λέγαμε ότι κερδίζουν τις εντυπώσεις.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Xbox One, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.

Πηγή: IGN Greece